rewrite the stars

he hates to be cared by people

"Eren, git arkadaşını bodrum katından çıkar ve midesine yemek sokmasını sağla."

Eren Jeager gözlerini güzel kıza dikti. Sonra iç çekerek başını iki yana salladı.

"Onu neden bu kadar umursuyorsun?"

"Sen neden umursamıyorsun?"

Yeşil gözlü çocuk bu iğneleme sonucu kaşlarını çattı. Sıranın üstünde, bacak bacak üzerine atmış, kahverengi dağınık saçları üzerinde gri bir kep ve elinde telefonu ile oturuyordu.

"Sen onu tanımıyorsun. Yalnız kalmak istiyorsa onu yalnız bırakırım. On yıllık arkadaşımı benden daha iyi mi bileceksin?"

Kız elini sertçe sıraya vurarak Eren'in irkilmesine sebep oldu.

"Beni dinle, Jeager. Böyle giderse çok sevgili arkadaşın ya donarak, ya da açlıktan ölecek. Gün geçtikçe daha da kötü olacak ve sırf sen ona yeterince sahip çıkmadığın için."

Perçemleri yüzünü gölgelerken, Eren'e öfkeyle bağırıyordu.

Sonunda Eren pes etti ve ayağa kalktı.

"Onu umursamadığımı düşün istersen. Sorun değil. Ama Armin ilgiden ve kendisi için endişelenilmesinden nefret eder. Bunların hiçbirine alışık değil."

Yeşil gözlerini kıza dikti ve sessizce birbirlerinin düşüncelerini okudular.

"Eren..." dedi siyah ceketli kız. "Ama yine de onunla ilgileneceksin."

Eren kısa bir kahkaha attı ve kırmızı-siyah ekose desenli gömleğini giydi.

"On yıldır ne yapıyorum sanıyorsun?"