Darren Espanto? My Boss. (Darren Espanto Fanfic) (DEMEF Book 2)

Chapter 17: A new.. friend?

A/N: PLEASE READ THE NOTE AT THE END! IT'S PRETTY IMPORTANT!

READ IT AND TELL ME ABOUT YOUR THOUGHTS ABOUT THE NOTE!

~*~

.

Juan Karlos' POV

Nandito na kami ngayon sa studio nina Lygienel at Ian sa may middle Berlin, sa Germany pa rin naman. Pagkaupo ko sa may sofa dito sa likod nang cameras at computer kung saan instant nase-save yung mga recently taken photos galing sa camera nila, inabot ko yung waffles na nabili ko sa isang mall dito kina Twittle, Stacey, at Darren. Pagkaabot na pagkaabot ko nang waffle kay Darren, kumain na agad sya. Halatang gutom.

Pagkatingin ko kay Lygienel habang nakatitig sa sahig ng studio, naguilty ako bigla.

Bakit?

Dahil sa napag-usapan namin ni Lygienel kagabi. Yung heart to heart talk naming dalawa.

At hindi lang yun.

Ano ba yun?

Yung napag-usapan namin ni Stacey kagabi sa kwarto nang mga girls.

Lygienel's POV

"Okay, pose for another shot, Ms. Reign," sabi nung kuya photographer. I put my hands on my waist and smiled fiercely as I posed for another shot.

"Very good! Another one," sabi pa nya. Then, I looked fiercely as the wind blows from the floor. Hair effects, you know? "Great! Okay guys, we should take a break for 15 minutes," sabi naman ni Ms. Bianca. Agad-agad, tinanggal ko yung heels ko at naglakad sa may director's chair ko na may nakasulat na Reign nang makapaa lang.

This is why I prefer sneakers than high heels. Kaya lang naman ako nagsusuot nang high heels kasi, model ako tsaka kailangan.

"Hey! Was ist los?" tanong sa akin ni Stepan habang hinihila yung director's chair nya. I smiled and fixed my hair. "Nicht viel, Stepan," sagot ko naman. Stepan chuckled and said, "Really huh?" I smiled and nodded. 

* Hey! What's up?
* Nothing much, Stepan. 

"Sure there isn't," sarcastic na pagkasagot ni Stepan sa akin. I lightly nudged him by using my elbow and smacking him in his precious head.

"Lygienel, anong napag-usapan ninyo ni Denden kagabi?" tanong sa akin Ian habang hinihila din nya yung director's chair nya na may nakasulat na Ian.

"Wala ka na dun," sagot ko habang nakabelat at habang sinusuklayan ang buhok ko. "Sige, mag-usap muna keyo dyan tungkowl key Denden nyow," sabi naman ni Stepan habang tumatayo sa director's chair nya. I laughed.

"Tingnan mo nangyari ngayon kay Stepan simula nung tinuruan mo syang magsalita nang Tagalog. Naging baliw na din sya kagaya mo. Kainis!" natatawang pagrereklamo ni Ian sa akin. I chuckled and retouched my make-up.

Actually, maraming nag-iinsist na make-upan ako pero ayaw ko. Ayaw kong sila ang mag-make up sa akin kasi baka mamaya, sobrang kapal. Ayaw ko namang magaya kay Twittle, noh?

"Oo na, sasabihin ko na sa'yo. Ang kulit mo eh," sagot ko na lang kay Ian. It's been 5 minutes na paulit-ulit syang nangungulit sa akin na sabihin ko daw kung ano-ano yung pinag-usapan namin. At dahil nakulitan talaga ako sa kanya, sasabihin ko na lang.

"Weh? Talaga? Sige sige. Makikinig ako. Promise," Ian told me eagerly. I just rolled my eyes and nodded, starting to narrate the story.