Chasing Her (BS #1)

Kabanata 24

Kabanata 24

THE LIGHT WAS DIM WHEN SHE FINALLY OPENED HER EYES. And as she scanned the whole place where she is right now, she was inside a room she didn't know. It was just a mediocre, a normal one... katamtaman at pangkaraniwang kwarto kumbaga. And it's all wooden! The ceiling, the furnitures, the displays and such... so in short, each corner of this room were beautiful.

And there's a wooden center table too! Ang ganda ng disenyo and it's not a normal center table because of it's style.

Manghang iginala ni Thalia ang kanyang mga mata sa mga nakikita. Para siyang tangang nabubundok sa lagay niya ngayon na kung may makakakita siguro sa kanya'y mapagkakamalan siyang baliw. But she can't stop herself to marvel this room. Napakaganda! And all she can see is wooden brown and somehow she feel at peace. She felt relaxed! Wow!

"But where exactly am I?" Tanong niya sa kanyang sarili sabay naupo sa ibabaw ng kama na kinalagyan niya kanina.

Hihiga sana siyang muli nang may marinig siyang lagaslas ng tubig mula sa may labasan. And it's like a river's flow. God! Where the hell is she?

Sa sobrang kuryoso niya, dali dali niyang binuksan ang pinto ng silid para lumabas pero hindi niya mapihit ang seradura. Hindi niya iyon mabuksan!

"Am I locked in here?" Kinakabahang aniya then she started to feel afraid. Nagpa-panic na rin siya kaya kinatok niya ng malakas ang pintuan, sinipa, itinulak at pilit pinihit ang seradura no'n.

"Help!" Umiiyak na sigaw niya habang hinahampas ang tapat ng pintuan.

She's getting scared. Paano kung kinidnap pala siya? Anong gagawin niya? Tsaka paano ba siya napunta rito? At hindi niya alam kung nasaan talaga siya. And she doesn't have anything with herself too!

"Somebody help me!" She cried out.

Hindi rin siya tumigil sa pagsigaw habang umiiyak. Kailangan niyang makalabas. Nasaan ba si Zarik? The last time she remember is she's in Zarik's car pero bakit wala sa tabi niya ang binata? Nasaan ito?

"Zarik! Zarik! Where are you?!" Natatakot na sigaw niya.

...hanggang sa biglang bumukas ang pintuan at hinihingal na Zarik ang bumungad sa kanya na kaaagad din siyang niyakap ng mahigpit habang siya'y gulat na gulat at hindi maintindihan ang nangyayari. 

"What happened?" Nag-aalalang tanong nito sa kanya nang kumalas ito sabay tinuyo nito ang luha sa mata niya.

"W--Where a--are w--we?" Nagtatakang tanong niya.

Lumabas naman ito sa kwarto kaya sinundan niya ito. Dumiretso ito sa may kitchen at bahagya naman niyang inilinga ang mga mata sa kabuuan ng bahay. It's just a bungalow type of house pero napakaganda pa rin kahit ang simple simple ng pagkakaayos. This is really nice! This house! Gosh...

"By the way, welcome to my secret paradise. And we're in the middle of the forest in case you don't know." Kapagkuwan ay sabi nito sabay nagsimula na rin itong gayatin ang mga rekado sa lulutuin nito. 

Ayaw man niyang lapitan ang binata at makipag-usap ng mahaba, lumapit pa rin siya para magtanong dahil naguguluhan siya. Paanong... bakit sila narito?

"Zarik, what do you mean forest? We're in the forest? I--In the m--middle?" 

Tumingin naman ito sa kanya. At ni isang bahid ng kalokohan mula sa mukha nito'y wala kaya ginapangan siya agad ng kaba.

"You're just kidding, right? It's impossible! You've got to be joking!" Natatawang aniya habang umiiling.

"See for yourself because we're really in here. And no one can find us here. No signals... and no everyone. Just you and me." Mariing sambit nito.