SEVDAMIN YİTİK KALDIĞI NOKTA (DÜZENLENİYOR)

"DELİSİN"

Sabah ezanı ile uyandım. Namaz kılmak her zaman içime huzur vermiştir. Hem  "Namaz dinin direğidir" diye bir hadis var.
Bir derdim olduğu zaman içim daraldığı zaman namaza koşardım.

Yataktan kalkıp banyoya girip abdest aldım. Odama tekrar girdim ve namazımı kıldım. O sırada içeriden sesler geliyordu. Muhtamelen annemler uyanmıştı.
Odadan çıktım mutfağa girdim. Annem çay demlemiş babam da masaya oturmuş önündeki bi kaç belgeye bakıyordu.
"Günaydın " diyerek dolabı açtım. Anneme yardım için kahvaltılıkları çıkarttım. Babam dolabı ağzına kadar doldurmuştu.
"Günaydın kızım, kahvaltı sonrası Mert gelip seni alıcak" dedi.
Kahvaltılıklar masaya koyarken
"Baba bordo bereliler böyle boş işler ile uğraşmaz benim  bildiğim kadarı ile" diye sordum.

"Mert kısa bir süreliğine görevden alınıp masa başı işe verildi. Bende boş durmasın diye böyle bir göreve verdim" dedi.
Masaya oturarak
"Ne yaptı ki?" dedim. Babam başını kağıtlardan kaldırıp
"Orasını kendi anlatır isterse. " dedi ve kağıtlara bakmayın devam etti. Ben nedenini merak etmiştim. En iyisi Mert'in kendisine sormaktı. Kahvaltı sonrası odama girip üzerimi değiştim. Salaş bir pantolon , koyu yeşil bir düğmeli bluz giydim. Tek kolu omuz dekolteli bir bluz idi. Çantamı da elime aldım. Saçımı da at kuyruğu yapmıştım.
Odadan çıktım.
"Kızım Mert kapıda seni bekliyor " diye bağırdı annem.
Kapının yanına yaklaştığımda içimden tekrar oha dedim. Mert'i her görüşümde bu oha lafı ağzıma takıldı. İlk gördüğümde üniforması vardı. Ama şu an yoktu. Yeşil bir tişört ve kot pantolon vardı. Tesadüfün böylesi aynı renk giyinmiştik. Ama benim takıldığım o değildi adam baya yakışıklıydı. Kumral saçları hafif dağınık ama ona  ayrı bir hava katıyordu. Kol kasları ortada idi.  Baya iyi vücudu vardı.

"Çıkalım mı ?" dedi. Gözlerimi hızla üzerinden aldım ve kafamı salladım.
"Olur " dedim ayakkabımı giyerek. Kapıyı kapatıp dışarıya çıktık. Binanın önüne gelince arabası önümüzdeydi. Ön kapıyı açtı binmem için. Ben binince kapatıp sürücü koltuğuna geçti.
Aklımdaki soru ile direk konuya girdim açıklama yaparak
"Babam gibi lafı uzatmayı sevmem. Bir şey sorucam" dedim çantadan telefonumu alarak.
"Sor" dedi yola bakarak.
"Bildiğim kadarı ile bordo bereliler boş işler ile uğraşmaz bi kıza korumalık yapmak gibi" dedim.
"Görevde değilim " dedi gözünü yoldan çekmeden.
"Neden" dedim telefonu açarken. Dünden beri telefonuma bakmamıştım. Açıp gelen mesajlara bakıcaktım.

 "Fazla  merak iyi değil" dedi hızlanarak. Sinirlenmiş olmalı ki direksiyonu öyle bir sıkıyordu ki damarları belli oluyordu.

Onu sakinleştirmek için
"Anlatmak istersen dinlerim ama biraz daha hızlı gidersen mezarıma gelip anlatırsın " dedim.
Yavaşlayıp bana döndü
"Bakarız " dedi. O sırada telefonuma peş peşe bildirim sesleri geldi. Ayşegül'den idi gelen mesajlar. Mesajı açtım

-Günaydın bebişim
-Zümrüt Hakkari'nin neresindesin ?
-Ev adresini ver.
-Zümrüt ?
Ve komik bir video atmış.
Mesaja cevap verirken Ayşegül aramaya başladı.

-Günaydın ayıcık .
-Sanada günaydın .
-Direk konuya gir .
-Kargo yolluyucam ev adresini yaz at bana .
-Niye tektaş mı aldın bana?
-Onasını kargo gelince görürsün .
-Tamam yollarım kısa kes tatlım .
-Tamam Allah a emanet.
-Sende .
diyip kapattım. Tektaş şakası aramızda olan bir şaka idi.

"Allah sabır versin " dedi kısık bir sesle ama duydum tabi. Muhtamelen telefondaki kişiyi sevgilim sandı ve konuşma tarzından böyle bir şey söyledi. Babam'dan mikro ifade eğitimi almıştım biraz da olsa. 
"Sevgilim değil arkadaşım o. Ve sevgilim yok ve olsa bile lafı uzatmayı sevmem dediğin gibi sabırlı olması gerekiyor " dedim.
Mert şaşırmış olmalı ki şaşkınlıkla bana baktı. Daha sonra önüne döndü.
"Çok zekisin, mikro ifade eğitimi  mi aldın?" diye sordu.
"Bunu iltifat olarak sayıyorum teşekkürler, babam dan bi kaç ders almıştım ama fazla değil. Gün içinde bir çok insan ile karşılaştığım için deneme şansım da oldu" dedim. 
Mikro ifade eğitimi belirli kişilere verilir askeriyede. Ve rehber öğretmenlerine veriliyor ama zorunlu olmadığı için çoğu öğretmen bu dersi almıyor.