"Beni öyle çok sev ki içimde ona ait tek bir his bile kalmasın." Ve duyamayacağını bilsem de içimden devam ettim. 'Tamamen, tüm benliğimle sana ait olayım.'
🥛
#5 jk
#20 jeonjungkook
#34 bilimkurgu
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
|Yıldızlı Bir Gece
Jeongguk
Dudaklarım şaşkınlıkla aralanmış karşımdaki kızın söylediklerinin doğruluk payını tartıyordum ama ne kadar düşünürsem düşüneyim kesinlikle mantıklı bir açıklama değildi.
"Şimdi... Sen bana aslında bir kedi olduğunu ama benim..."Doğrulamak istercesine işaret parmağımla kendimi gösterdikten sonra yaptığım şeyin farkına vardığımda başımı iki yana sallayarak elimi indirdim ve sözlerime devam ettim."...Yani senin şu profesörün yaptığı bir makineyi çalıştırdığın için insana dönüştüğünü mü söylüyorsun?"
"Evet"Heyecanlı çıkan sesine aldırmazken oturduğu yerde doğruldu ve biraz daha bana doğru yaklaşarak şaşkın bakışlarıyla baktı.
"Hatırlamıyor musun?"Daha fazla tutamadığım kahkahalarım odada yankılanırken o hala aynı şaşkın ifade ile bakmaya devam ediyordu. Nereden bakarsak bakalım bu anlattıklarının mantıklı bir açıklaması yoktu. Aksine onun akli dengesinin yerinde olmadığını düşünmemi sağlayacak kadar uçuklardı.
"Bak güzelim bu şakaya bir son verip bana gerçekleri anlatmalısın ki sana yardım edebileyim."Kaşlarını çatıp az önce doğrulduğu yere tekrar otururken kendi kendisine homurdanıyordu.
"Ben zaten gerçekleri anlatıyorum."Yüzümdeki gülümseme karşımdaki bakışlarla ciddi bir hal alırken çattığım kaşlarımın ardından onu izlemeye başladım. Masum ifadesi ve bazı şeylerle ilk kez karşılaşıyormuşçasına etrafta gezinen bakışları dışında sıradan genç bir kızdan farkı yoktu.
Yataktan kalktım ve ne yapmam gerektiğini düşünerek odada dolanmaya başladım. Tanımadığım, özellikle de gerçekleri saklayan birisini evimde tutamazdım ama gecenin bir yarısı sokağa da atamazdım. Derin bir iç çekerek ellerimi saçlarımın arasından geçirdim.
"Sabah hyungla konuşacağım bu gece burada kalabilirsin."Başıyla beni onaylarken bir anda durdu ve hızla ayağa kalkarak karşımda dikilmeye başladı.
"Beni gönderecek misin?"
"Burada kalacağını düşünmüyordun umarım."Sözler sert bir şekilde dudaklarımdan dökülürken kaşlarım hafif çatılmış bir şekilde ondan cevap bekliyordum. O ise hala aynı ifade ile karşımda dikilmeye devam ediyordu.Bana şaşkın gözlerle bakan kıza inanmakta zorluk çekerken daha fazla bu konunun üzerinde durmak istemeyerek yatağı işaret ettim.
"Bu gece burada kal. Yarın tekrar konuşuruz."Adımlarım aynı yavaş hareketlerle odanın çıkışına doğru ilerlerken duyduğum mırıldanma sesiyle durdum.
"Burada uyumayacak mısın?"Olabildiğince ağır bir hareketle ona doğru döndüm ve söylediklerinde ne kadar ciddi olabileceğini düşünmeye başladım. İlk başta yanlış duyduğumu düşünsem bile çekingen ifadesini gördükten sonra yüzüme yerleştirdiğim gülümsemeyle birlikte yatağa doğru ilerlemeye başladım.
