"Beni öyle çok sev ki içimde ona ait tek bir his bile kalmasın." Ve duyamayacağını bilsem de içimden devam ettim. 'Tamamen, tüm benliğimle sana ait olayım.'
🥛
#5 jk
#20 jeonjungkook
#34 bilimkurgu
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
|Kıskançlık
Jeongguk
Boynuma çarpan ılık nefesle birlikte gülümseyerek kollarım arasındaki bedeni sıkıca sarmaladım ve biraz daha kendi bedenime doğru çektim. Burnuma dolan kokusu uykumu bastırırken onu daha çok solumak, bu kokunun kaynağından bir an olsun ayrı kalmamak istiyordum ancak kulaklarıma dolan mırıltılarıyla bulanmış zihnim yavaşça aydınlanmaya ve beni uzaklaştığım o gerçekliğe çekmeye başladı. Ne yaptığımı fark ettiğim anda yanımda küçücük kalan bedeni hızlıca yatağın diğer tarafına ittirdim ve olduğum yerde biraz olsun doğrulup kendime gelmeyi denedim.
Kalbim burnuma dolan kokusuyla hiç durmayacakmışçasına çarparken kendime gelmeye çalışmaktan ötesine geçemiyordum. Ona uzakken bile kokusunu duymak hızla atan kalbim ve kontrol etmekte zorlandığım bedenim için hiç iyi değildi. Yine de son bir çaba ile yatıştırmaya çalıştığım ses tonumla konuştum.
"Uyan bakalım uykucu."
"Uykum var." Mızmızlanarak beni umursamadan arkasını döndü ve uyumaya devam etti.
"Hadi ama kedicik! Dün beni uyutmamıştın şimdi öylece uyuyamazsın." Bedenini tekrar eski konumuna getirdikten sonra gözlerini zoraki bir şekilde açarak gülümsemeye çalıştı. "Uyumama izin ver."
"Bebeğim uyan hadi. Bu gece de seninle ilgilenemem." Derken bir yandan da saçları arasına daldırdığım parmaklarımla her bir tutamını okşuyor ve memnuniyetle çıkardığı mırıldanmalarını dinliyordum. Ona dokunmak her ne kadar kabul etmek istemesem bile bana da iyi hissettiriyordu.
"Kesinlikle küçük bir kediciksin." Hem de benim küçük kediciğim diye düşünmeden edememiştim. Bedenini biraz daha bana doğru yaklaştırırken uykusu dağılmak yerine sanki daha çok artıyordu. Ellerimi ondan uzaklaştırdım ve ayağa kalkmak için hareketlendiğim sırada küçük parmakları bileğimi sıkıca kavradı.
"Gguk biraz daha saçlarımla oynayamaz mısın?"
"Uyanacağına söz verirsen neden olmasın." Sırtımı yatak başlığına yaslayarak elimi saçları arasına daldırmak adına öne doğru uzattım. "Söz!" neşeli bir şekilde bağırarak doğruldu ve hızla kucağıma yerleşti. Az önce kokusunun kalbimi hızlandırdığını söylemiştim değil mi? Unutun onu çünkü şimdiki hareketi kalbimin yerinden çıkması için yeterliydi.
Kucağımda bana dönük oturmuş, benim parmaklarım onun saçları arasındayken her bir teli özenle okşuyordum. "U... Uyanacağını söylemiştin." Elimde olmadan titreyen sesim bana bile yabancıydı.
"Ama burayı sevdim." Buradan kastı kesinlikle kucağım olmalıydı çünkü o küçük bedenini biraz daha ufaltarak bedenime daha çok sokuldu ve kollarını da belime doladı. "Kalbin." Demesiyle göğsümdeki başı hareketlendi ve tam olarak delirmiş gibi atan kalbimin üzerinde durdu. "Çok hızlı." Dedikten sonra bakışları beni buldu. Bir cevap beklediği çok açıktı ama olanları ben bile kavrayamazken ona cevap vermem doğru olmazdı.
