AY TENİNDE

BÖLÜM-19

"Ne demek barışmaya yokum? Barışmaya yokum ne demek?" Kuzey gözlerini devirip konuşmama izin vermeden devam etti.

"Moral bozmak istemem ama anonim sensin ne demek barışmak istemiyorum." Yanımda bulduğum suyun kapağını açıp yüzüne fırlattım.

"Doğru konuş salak." Yanında kalkıp spor salonun çıkışına doğru yöneldim. Şu an benden coolu yok anam.

Dikkat kaygan zemin yazısını gördüğüm anla düşmem bir oldu. Bütün coolluğum anında bozulurken Kuzey arkamdan gülüyordu.

Yanımdaki tabelayı alıp gelişi güzel onun tarafına fırlattım.

"Manyak mısın kızım ne yapıyorsun sen?" Ben sadistçe gülerken Kuzey ürkmüş gözlerle bana bakıyordu.

Gebersin kafir.

Düştüğüm yerde bir süre oturup etrafa baktım. Konum da güzelmiş.

Tekrar ayağa kalkıp kapıdan çıktım. Sınıfa girdiğimde bizimkileri görüp göz devirdim.

Dedikoducu teyzelerden farkları kalmamıştı iyice.

"Bir şey olmadı hala sürün Kuzey sürün modundayım." Hepsi sırıtırken güldüm. İbnelik hepimizin kanında vardı.

Kuzey:Pişt güzellik hepsi senin mi?

Afra:

Kuzey: Allah'ım gözüm gönlüm açıldı

Afra:Çünkü çok güzelim

Kuzey:Nerede benim anonimim sen kimsin ona ne yaptın?

Afra:Sen anonimi kırdın,anonim yok artık bb

Kuzey:Afra güzelim yapma ama böyle

Afra: Ay hoşt yürü git

Kuzey:Giderim ama

Afra:Biz gidenin yoluna asfalt bile dökeriz. Maksat raad yol alsın.

Kuzey:Kovmana gerek kalmadı anasını satim ben gidiyorum.

Piknik için erken kalkıp kutup ayısının yani Efe'nin yanına gittim.

Kenardaki tüylü kalemini görüp güldüm. Neden böyle bir kalemin var ikiz?

Kalemin tütünü burnuna sürterken mırıldanarak sağa döndü. Tekrar aynı hareketi yaptığında birkaç küfür mırıldandı.

Gülerek devam ettiğimde. Sinirle tüye vurarak ayağa kalktı. Karşısında beni görmesiyle gözlerini kıstı.

Şirince gülümseyip yavaş yavaş kapıya yöneldim. "Yeminle uyan diye şey ettim."

"Şey edicem ben şimdi seni." Üstüme atlamasıyla odadan koşarak çıktım.

"Ruh hastası herif!"

"Kes sesini gevşek." Gözlerimi büyütüp kafamı odamdan dışarı çıkardım.

"Hii ne dedi. Anne Efe bana gevşek dedi."

Annem olduğu yerden orası her neresiyse Efe'ye bağırdı.

"Düzgün konuş kardeşinle." Kafamı tekrar uzattım. "İkizi."

"Doğru konuş ikizinle." Memnuniyetle gülümsedim.

Efe kafasını kapıdan çıkarınca hemen kapımı kapattım sağı solu belli olmazdı bu manyağın.