Genel olarak masada dönen sohbete kafa sallamıştım. Çünkü buraya gelmeyi kabul etmemin en büyük sebeplerinden biri açık büfe olmasıydı ve ben bu nimeti sonuna kadar kullanacaktım.
Kahvaltı bitip kalktığımızda ne yapsak konuşması dönmeye başladı.
Efe ve Irmak sevgili olduklarından beri yalnız kalmamıştı. Aslına bakarsanız kimse kalmamıştı.
"Çift çift dolaşalım." Eren koşarak Efe'nin koluna sarıldığında Deren kaşlarını çattı. Kuzey'de kaslarını çattığında merakla ona baktım.
"Neden Efe'de ben değilim?" Hepimiz ona şaşkınca bakarken ben kahkaha atmaya başladım.
Gülüşümle bana dönen yüzünde hafif bir tebessüm meydana geldi. Sonrasında ne dediğini fark edip tekrar sinirlendi.
"Akıl mı bıraktınız? Yürü Afra!" O beni sürüklerken ben hala durup durup gülmeye başlıyordum.
''Ağzına acı biber sürerim sus artık."
Sonunda sustuğumda derin nefes aldı.
Gün boyu gülüp eğlenirken kararmaya başlayan havayla Kuzey'in koluna girdim. ''Geç oldu gidelim." Kuzey'de kafa sallayıp yola döndü.
Etrafa baktığında tedirginlikle bana döndü.
"Ne oldu?" Kaçamak bir şekilde tekrar yola döndüğünde telaşla dudağımı dişledim. "Afra sanırım kaybolduk." Dudaklarım arasından bir hah sesi çıktığında güldüm.
Kaybolmak? Yok artık. Tekrar güldüğümde Kuzey bana manyak mısın der gibi bakıyordu.
"Ciddili mi kaybolduk?" Kuzey gözlerini devirip saçlarını karıştırdı. "Yok şakacıktan Afra."
Ormandan bir kurt sesi geldiğinde çığlık atarak Kuzey'e yanaştım. Elleriyle ağzımı kapattığında tek eliyle kafama vurdu.
"Ormandayız çığlık atıyorsun direk ölelim istersen." Gözlerimi devirsem de haklı olduğunu bilerek sustum.
"Gel buraya tamam korkma." Bir ağacın altına oturduğumuzda montunu çıkarıp üstümüze örttü ben de çıkaracakken engel oldu.
Onun montunun üstüne benimkini serince iyice kapanmıştık.
Gülümseyerek kafamı göğsüne yasladım. Şu an için ormanda kayıp olduğumuzu,uluyan kurtları ve belki de sabaha yem olacağımızı saymazsak oldukça romantik bir andı.
Kuzey hafif gülerek burnunu saçıma sürttü. "Neden asla normal bir anımız yok?"
Ben de gülerek gözlerimi kapattım. "Biz normal miyiz sanki?" Kafasını doğru dercesine salladığında yavaş yavaş göz kapaklarım ağırlamaya başlamıştı.
Duyduğum seslerle sinirle sağ tarafa döndüm. Seslerini kesmezlerse onları duvara uçurabilirdim. Ya da Kuzey'e uçurturdum.
"Sanki odasında yatakta yatıyor şu hale bak!"
"Bu ne rahatlık ve kardeşim?"
Sesler kesilmezken yavaşça gözlerimi araladım.
Karşımda Efe ve diğerlerini görünce sevinçle gülümsedim.
"Nasıl geldik biz buraya." Efe gözlerini devirse de önce yanıma gelip bana sıkıca sarıldı.
"Kampın tam tersine giden iki gerizekalı olduğu için doğal." O gerizekalılar kimse baya komikti.
Gülüp onların kim olduğunu sorduğumda hepsi ban ben aslında uzaylıyım ve siz de bir deneksiniz demişim gibi baktı.
Veya bu dediğim daha mantıklıymış gibi
Efe çocuğa anlatır gibi önümde diz çöktü. "Sizsiniz güzel kardeşim o iki gerizekalı sizsiniz."
Çirkef ruhum ortaya çıkarken hemen savunmaya geçtim. "Bir kere buz normal gittik. Yolun sorunu."
Hepsi bana güldüğünde ben koşarak Kuzey'in kolunun altına girdim. Korkunçtu bunlar korkunç.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Mrbafraben:Tutturdular kamp diye
Mrbkuzeyben:Ne için istemezsin sultanım 💓
Erenn:Oowwwshipim
Derenn:Kendi sevgilinle kendini shiple önce @derenn
