MOIRA メ Taehyung ✓

5.Bölüm •Kahve?•

[Hyerin]
Kafeden dışarıya çıktığımda yağmura karışan toprak kokusunu içime çektim. Soğuk havaları sevmezdim ya da şiddetli yağan yağmuru ama ardından getirdiği güzellikler için onlara katlanmayı öğrenmiştim.
Başımı göğe doğru çevirdiğimde oluşmaya başlayan gökkuşağı giderek daha belirgin bir hal alıyordu. Yüzüme yayılan gülümseme de masmavi göğü sarmalayan bulutlar arasından çıkan renkler gibi artarken öylece onları izlemeye başladım.
Kafenin kapısının açılmasıyla birlikte sessiz ortamda yayılan çan sesi farklı bir melodi gibi havada süzülürken yavaşça döndüm ve çıkan kişiye baktım. Elindeki karton paketle birlikte heyecanla yanıma yaklaşıyordu.

"Bunu vermeyi unuttum."

Bana doğru uzattığı paketi ellerim arasına bırakırken olduğu yerde sallanmaya başladı. Bu hareketi onu gözümde küçük bir çocuktan farksız kılıyordu.

"Bu nedir?"

Sorduğum soruyla birlikte sallanan bedeni durdu ve bakışları ayak uçlarına doğru kayarken ellerinden birisi de eş zamanlı olarak ensesini kavramıştı.

"Kahve"
"Kahve?"

Başını usulca sallarken göz teması kurmamaya özen gösteriyordu ama içeride oturduğumuz iki saat boyunca üzerimdeki bakışlarını çekmemişken şimdi birden bu şekilde gözlerime bakamamasına anlam verememiştim. Ona doğru bir- iki adım atarak daha yakınına geldim ve başımı hafif yana eğerek yüzünü görmeye çalıştım.

"Kahve sevmediğini sanıyordum."
"Sevmiyorum."

Kızgın olmaktan çok uzak bir ifadeyle kaşlarımı çattım.

"Bana sevmediğin bir şeyi mi veriyorsun?"

Bakışları anında beni bulurken ellerini öne doğru sallayarak açıklama yapmaya başladı.

"Hayır hayır yanlış anladın."

Gülümseyen ifadem biraz olsun rahatlamasını sağlarken kısa sürede eski haline geri döndü.

"Sadece sıcak çikolatayı bensiz içmeni istemedim."
"Bu tekrar buluşmak için bir teklif mi?"
"Eğer reddedilmeyeceksem."

Suratına yerleştirdiği masum ifade karşısında dudaklarım arasından firar eden kıkırtıya engel olamazken düşüneceğimi söyleyerek yanından ayrıldım.

"Eğer reddedileceksem şemsiyemi geri getirdiğinde de görüşebiliriz."

Az önceki utangaç hali gitmiş bir şekilde ardımdan bağırdığında yüzümdeki gülümsemeyi silmeden el sallayarak uzaklaştım. Henüz tanımadığım birisine karşı bu kadar yakın davranmam belki de doğru değildi ama hareketleri ve zaman zaman yüzüne yerleşen masum ifadesi iyi bir kalbe sahipmiş hissi uyandırıyordu.
~~~
Hyerin masadan kalkmak için hamlede bulunacakken karşısındaki genç adam tekrar bardağını kavradı ve tek kelime bile etmeden dudaklarına götürdü.

"Şey... Ben artık kalksam iyi olur."

Bardağı masadaki eski yerine bıraktıktan sonra yüzüne yakışan bir gülümsemeyle Hyerin'e bakmaya başladı.

"WooJin"

Hyerin anlamsız bakışlarla karşısındaki gence bakarken o usulca elini uzattı ve beklemeye başladı. Hyerin ne yapacağını bilemez bir şekilde oturuyorken ilk defa ileride yaptığı bir şey için bayan Park'a teşekkür edeceğini bilmiyordu.