MOIRA メ Taehyung ✓

17.Bölüm|Hisler

[Hyerin]
Aynadaki aksime bakarken tüm gece ağlamaktan kızarmış gözlerime rağmen kendimi gülümsemekten alıkoyamıyordum. Uzun bir sürenin ardından ilk defa mutluydum. Aklıma dün gece yaşananlar gelince gülümsemem biraz daha genişlemiş ve gözlerimin aksine yüzüm de kızarmaya başlamıştı.

Taehyung tüm gece başımda beklemiş ben uyuyana kadar elimi sıkıca kavramış rahatlayabilmem için saçlarımı okşayıp, derin sesiyle bir şeyler mırıldanmıştı ve ben uzun bir sürenin ardından ilk defa huzuru hissetmiştim.
Adımlarımı bedenimi ele geçiren garip bir hissin varlığıyla yönlendirirken Taehyung'un yanına varınca durdum.

"Evet... Bugün orada olacağım."

Telefon konuşması bittiği sırada gözleri yanıbaşında dikilen beni buldu ve yüzüne çok yakışan gülümsemesini sunarak yanağımdan öptü.

"Günaydın, bugün nasılsın?"
"İ... İyiyim."

Birkaç mırıltının ardından mutfağa doğru ilerledi. Ardından girdiğimde karşılaştığım masayla gülümsememe engel olamamıştım.

"Harika görünüyor."
"Böyle düşünmene sevindim."

Kahvaltımız bitene kadar sessizce yemiştik ancak giderek daha fazla gerginleşen bu ortama ikimizin de katlanamadığı ortadaydı.

"Hyerin..."
"Efendim?"
"Konuşalım mı?"

Bozulan sessizliğin ortamı yumuşatması gerekirken sorduğu soru daha zor bir duruma sokmuştu.

"Konuşalım"
"Dün söylediklerim..."

Cümlesini bitirmesine izin vermeden konuşmaya başladım. Dün olanlar hakkında ona ne söylemem gerektiğini bilmiyordum ama biraz zamana ihtiyacım vardı.

"Düşünmeme İzin verir misin?"

Bakışlarındaki hayal kırıklığını saklayamazken başını ağır hareketlerle sallayarak onayladı.
✁_ _ _
"Hyerin benim çıkmam gerekiyor. Sabah kafeden aradılar bugün orada olmalıyım."

Kapıdan çıkacağı sırada durdu ve elleri saçlarını bulurken emin olamayarak konuşmaya başladı.

"Eğer istersen sana sıcak çikolata yapabilirim."

Bu onun dilinde yanıma gelmek istersen seni beklerim demekti ve bunu bilmek kalbimi sıcacık yapıyordu.

"Aklımda tutarım."

Tebessümünü yüzüne yerleştirmesinin ardından kapıyı çekip gitti.

Taehyung gittikten sonra düşünmek için daha çok zamanım vardı. Jimin'e aşık olduğumu düşünüyordum, onsuz yaşayamayacağımı ama Taehyung olmadan da yapamazdım. Sıkıntılı bir nefes verdikten sonra WooJin'in numarasını tuşladım. Her şeyi ona anlatıp biraz rahatlamak istiyordum. Hem Taehyung ile aralarındaki ilişkiyi de öğrenmeliydim.

"Prensesim..."

Telefonun ardından yükselen sesi her zamankinden daha solgun çıksa bile yine de neşeli olmaya çalışıyordu.

"Şövalyem nasılsınız?"
"İyiyim...Sen...Sen nasılsın?"

Değildi. Sadece her zamanki gibi iyi olduğuna inandırmaya çalışıyordu o kadar.

"Bana anlatman gereken şeyler varmış gibi hissediyorum ve tabi benim de sana."

Derin bir iç çekiş ve ardından gelen sesi...

"Ev işini halledebildin mi?"
"Yine konuyu değiştirmeye çalışıyorsun ama bu sefer İzin vermek istemiyorum."
"Hyerin...Lütfen."

Sesi o kadar soluk ve yorgun çıkmıştı ki daha fazla üstüne gitmek istemedim ve yeniden konuyu değiştirmesine izin verdim.