MOIRA メ Taehyung ✓

9.Bölüm •Moira•

[Hyerin]
Adımlarımız koruluğun bitişinde son bulurken önümdeki şirin kulübeye baktım. Taehyung parmaklarını tekrar benimkilere kenetlerken onu takip etmemi sağladı. Attığımız her adımda önümüzdeki yapının aslında kulübe havasında tasarlanmış bir kafe olduğunu farkediyordum. Bakışlarım girişteki isme kaydığındaysa sessizce mırıldandım.

"Moira..."

Taehyung'un sessiz bekleyişi fısıltımla son bulurken o da benim gibi fısıldıyordu.

"Anlamını biliyor musun?"

Başımı olumsuz bir şekilde salladım ve içimi huzurla dolduran manzarayı izledim.

"Kader..."
~~~
Küçük çocuk açıklık alanda koştururken arada duruyor ve sonbahardan dolayı kuruyup dökülen yaprakların üzerine zıplıyordu. Büyükannesinin özenle topladığı yapraklar etrafa saçılırken kahkaha atarak tekrar koşturmaya başlıyor ve arkasından ona bağırmalarını umursamıyordu.

"Taehyungie tatlım düşeceksin."

Taehyung sonunda yorulduğunda nefes nefese kalmış bedenini kuru yaprakların üzerine bıraktı ve önündeki kulübeye baktı.

"Büyükanne!"

Yaşlı kadın ağır aksak adımlarla yanında durdu ve o da kendisini yaprakların üzerine bıraktı.

"Moira ne demek?"

Yaşlı kadın yanındaki küçük çocuğun başını okşadıktan sonra saçları arasına öpücük kondurdu.

"Kader..."
"Kader mi? Tesadüf gibi mi?"

Taehyung'un soruları bitmek bilmezken büyük annesi hepsini sabırla cevaplıyordu.

"Hayır güzelim... Kader çok daha güçlüdür."
"Büyük anne anlamıyorum."

Yaşlı kadın eğilip küçüğünün saçlarına öncekinden çok daha anlamlı bir öpücük bıraktı.

"Zamanı geldiğinde anlayacaksın."
~~~
"Kader mi?"

Taehyung başıyla beni onayladıktan sonra bakışlarını üzerime sabitledi ve hiç solmayan gülümsemesiyle sözlerine devam etti.

"Hayatın sana getirdiği ve sonrasındaysa senin seçimlerinden oluşan kaderin."

Yüzündeki donmuş bir kalbi bile ısıtabilecek gülümseyişini göğe çevirdi ve derin bir nefes aldı. Hipnotize olmuş gibi öylece onu, kapalı gözleriyle gülümseyen bedeni izliyordum.

"Eğer..."

Sesi zorlukla çıkarken devam etmesini bekledim.

"Eğer o çocuğa gerçekten aşıksan kaderini şekillendirmende sana yardım ederim."

Onun gibi ben de göğe doğru döndüm.

"Bilmiyorum... Hayatım boyunca yanımda hep o vardı ve ben onsuz olmayı düşünemiyorum."
"Kalbindeki hissin ne olduğuna biran önce karar ver."

Yüzündeki gülüş buruk bir tebessüme dönüştüğünde sadece izlemekle yetinebildim.

"Çünkü çok fazla bekleyemem..."

Sesi o kadar kısık çıkmıştı ki duyduklarımdan veya taşıdığı anlamdan emin olamıyordum.
~~~
"Bir gün kader onu sana getirecek ve o zaman seçim şansı da sunacak."
"Ne için?"
"Kendi kaderini belirlemen için..."

Buruşmuş elleri küçüğünün yanaklarını şefkatle okşarken gülümsemesini yüzünden eksik etmiyordu.

"O zaman geldiğinde ya kendini düşünüp bir seçim yapacaksın ya da onun kalbini..."