MOIRA メ Taehyung ✓

10.Bölüm •Bakmak ve Görmek•

~~~
Biraz yorum yapıp fikirlerinizi mi belli etseniz acaba¿
~~~

[Hyerin]
"Yağmur dindi."

Bakışları üzerimden bir saniye olsun ayrılmazken olduğu yerde sallanıyordu. Bu hareketi içten bir şekilde gülümsememi sağlarken kıkırdayarak omuzlarından tuttum ve sabit kalmasını sağladım.

"Rahat dur biraz."
"Bir şey yapmıyorum ki."

Yüzüme doğru eğilmiş şirin olduğunu bildiği gülümsemesiyle bana bakarken gülümsememe engel olamıyordum.

"Küçük bir çocuk gibisin."

İşret parmağımı alnına dayayıp onu geriye doğru ittirdim ve biraz ilerideki evime doğru ilerlemeye başladım.

"Ama sence de bu küçük çocuk çok tatlı değil mi?"

Arkamdan bağırmasıyla olduğum yerde ona dönüp ufak bir kahkaha attım.

"Fazla tatlı."

Kapıdan içeriye girdiğimde beni karşılayan sessizlikle yalnız hissetmiştim. Yüzüme yayılan somurtmayla birlikte odama doğru ilerlerken telefonumdan yayılan melodi tekrar gülümsememi sağladı.

"Rin-ah sanırım bu küçük çocuk seni özledi."

Kahkaham sessiz evde yankılanırken telefonun ucundaki gülüşü kalbimi ısıtıyordu.

"Taehyungie daha az önce beraberdik."
"Yani?"
"Yani beni bu kadar çabuk özlemiş olamazsın."

Yüzümdeki kocaman gülümsemeyle etrafta dolanırken ağlamaklı çıkan sesi daha komik bir hal alıyordu.

"Yani sen beni özlemedin?"

Biraz düşünür gibi yapmam daha çok mızmızlanmasına neden olurken kıkırtılarım daha çok artıyordu.

"Bilmem özlemiş miyim?"
"Bence özlemişsin. Sesinden anlarım ben."

Giderek artan kahkahalarım karşımda gördüğüm kaşları çatılmış bedenle son buldu.

"Taehyung seni sonra arasam olur mu?"
"Sorun mu var?"

Jimin kollarını kavuşturmuş dikkatle dinlerken sadece bu garip ortamdan kurtulmak istiyordum.

"Her şey yolunda."
"Öyle diyorsan..."

Benim gibi değişen ses tonundan biraz olsun kırıldığını anlayabiliyordum bu yüzden karşımdaki bedeni umursamadan konuşmaya çalıştım.

"Somurtma!"
"Somurtmuyorum."

Bakışlarımı kaçırıp Jimin dışında her yere bakmaya başladım.

"Taehyungie somurtuyorsun işte sesinden anlarım ben."

Telefonun ucundan yükselen kıkırtırlar birlikte ben de gülümsemeye başlamıştım.

"İşte şimdi oldu."

Konuşmamıza son verip karşımda put gibi dikilmiş bekleyen bedene döndüm.