Bir mecburiyet hikayesi.
İçine düştükleri durumdan birbirlerine zarar vermeden çıkmaya çalışan iki hayat hikayesi.
Mecburiyetlerin değiştirdiği hayatları, acı geçmişi, intikam hırsı ile yakmak isterken yanan Ender'i, yan karakterlerin devasa aşkları...
Kitabımız finale yanaştığına göreeee.. sizi Doruk Alpay ile tanıştırayım;
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aslında ilk bu kitabı yani "Arslan Beyin Çocukları. FEDA" Hikayemizi yayımlayacaktım ama finali hazır olmadığı için "Mecburen" hikayemi yayımlama karari almıştım. Mecburen sona yanaştığına göre. Sıradaki kitabımızı az biraz tanıyalım . Anne ve babalarını ayni gün kaybeden ve kalan borçları reddi miras ile kapatıp ellerinde kalanlarla yeni bir hayata yeni bir serüvene küçük sıcak bi mahalle hayatı ile devam eden Arslan beyin çocuklarının hikayesini göreceğiz. Hikayenin sırları kimlerle bağlantılı olduğunu görünce şaşıracaksınız. Yeni mahalle yeni hayatlarıyla "Feda" hikayemizden ufak bi kesit:
** -neden herkes bana kızıyor? doğruları söylüyorum. söylesene miran, o yurttaki arkadaşlarınla iki gün aynı ortamda durma arkadaşlığınız devam etmez. ayakkabı değiştirir gibi sevgilide değiştirecemeyeceksin. hangi birine paran yetecek? kıza latte yerine çay mı ısmarlayacaksın?
-mira sussana.!
-çayın neyi var? illaki içeceğimiz şey yabancı isimde mi olmalı. daha mı havalı oluyor?
Diyar kızgınca kardeşine bu soruyu sormuştu.
-peki diyar ablacım? sen her hafta yeni kitap alabileceğinimi sanıyorsun? ilk basım diye babama bütün sahafları gezdirirdin ilk basım kitapların olabilecek mi sanıyorsun artık?
-hepimiz birşeyler feda etmek zorundayız..
-bırak Abla yaa. gittiğin bölüm edebiyat. hayalimdi dedin edebiyat okudun. mezun olduğunda doruk abim gibi kalacaksın ortada.
-mira.!!
Demir sinirle bağırırken mira duracak gibi değildi. susmuyordu.! Reddi mirası kabul edemiyordu. Diyar sessizliğe gömülmüştü. gerçektende öyleydi değil mi.. bir ton edebiyatçı vardı atanamayan. editör olurdu belki? o bile zordu. iş imkanı gerçekten kısıtlıydı. hayalim diyerek bu bölümü seçmişti. hayallerden önce, iş imkanını gözetmesi gerektiğini bilmiyordu ozamanlar..
bilmiyordu ki, hayallerinden bir çok insan işte bu yüzden vazgeçiyordu.. -peki demir abi, düzenli gittiğin spor salonuna gidemeyeceğini biliyorsun de değil mi? kasların artık eskisi gibi dinç kalmayacak.!
-hepimiz birşeyler feda edeceğiz. Herkes tek bir konuda hem fikirdi. Herkes birşeyler feda edecekti. Mira hariç.
-peki abi, ela ablayı feda edebilecek misin?
-bak sus tamam mı mira. sadece sus.!
-Sen Ela'yı zenginken tavlayamadın. kız seninle sucuklu ekmek mi yiyecek?
Mira ciddi anlamda artık abartıyordu. böyle bir kız değildi. ne zaman böyle olmuştu ki..
-sucuklu ekmek'i hor görecekse işim olmaz zaten. çık artık odana mira.!
-dur abicim. dur bi. daha doruk abim var.
-bak çık yukarıya. Elimizde kalacaksın.
doruk kardeşinin böyle biri olduğuna inanamıyordu.
-sen sanıyor musun ki abi, Büşra abla seninle fakirken ilişkiyi devam ettirecek?
-saçmalama da çık yukarı mira.
-onun annesi senden daha zenginlerine layık görüyordu kızını. şimdi hiç istemeyecek.
-Büşranın annesiyle sevgili değilim ben.!
Mira güldü. ailesi hemen kabullenmişti. fakirlikle başa çıkamazdı. bunu göremiyorlar mıydı? -Büşra annesinden farklı değil.! ya kıza özel gününde ne alabileceksin bu saatten sonra?sakın bana hediyenin fiyatı değil değerli önemldir deme sakın. o sana son trend saatleri alırken sen ona gümüş kolye mi alacaksın?
Doruk daha fazla dayanamayacaktı. sinirle ayağa kalktı. mira'nın kolundan tuttu ve merdivenlere doğru itti.
-sen milyarlar döktüğün makyaj malzemelerinden ve alışverişten feragat edeceksin. ben size hayatımı feda etmeye hazırım. merak etme.!
...
Yeni hikayemiz "Arslan Bey'in Çocukları 'FEDA'" Yakında wattpadde💙
