Marina'dan uzaklaşırken,ağladığım için kendime çok öfkeliydim. Günün tüm gerginliği ve son anda yaşadığım aşağılanma sinirlerimi çok bozmuştu. Güney her seferinde,dengesizliğiyle kafamı karıştırmayı başarıyordu. Ama artık her cümlesi kalbimi kırıyordu. Hastahanede ki konuşmalarımıza öyle kanmıştım ki,samimiyetine aptal gibi inanmıştım. En azından aramızda ki buzlar erir sanmıştım.Ama ne o,ne de Sancak'ın anlaşılan öyle bir niyeti yoktu. Sancak'ın tavırları umrumda değildi. Ama Güney canımı yakıyordu.Ve sebebini bilmiyordum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Durduramadığım gözyaşımı silip, ne ara geldiğimi anlamadığım otobüs durağında durdum. Sırtımı durağın camına yaslayıp, üzerime yağan yağmuru umursamadan otobüsü bekledim.
'Bir daha sakın karşıma çıkma!'
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aslında öyle söylemek istememiştim. Ama artık ezilmekten yorulmuştum. Sanki herkes benimle dalga geçiyordu.Enayi gibi hissediyordum. Zaten hayatım boyunca bir tarafımın eksikliği hep yüzüme vurulmuştu. Daha önce de yaşadığım zorbalıklar olmuştu.Bunlarla nasıl başa çıkılır biliyordum.Ama daha önce hiç bu kadar takmamıştım.
Anlam veremediğim öfkem, içimde kaynıyor ve nefesimi kesiyordu sanki. Kendimi çok yalnız hissediyordum.
Keşke hiç büyümeseydim.Keşke hâla çocuk kalsaydım da, Büşra ve Ercü'yle birlikte,evimizin önünde ki parkta saatlerce oyun oynamaya devam etseydim. Böyle garip insanlarla muhattap olmak zorunda kalmasıydım.
Bazen okul dönemleri bizim için eğlenceli olduğu kadar acımasız da olabiliyor. Burada hep gırgırı şamatayı anlatıyorum ama yoldan çevirdiğiniz bir öğrenciye ciddi ciddi sorarsanız üzerinde ki baskıyla alakalı size cilt cilt kitap yazdırır. Keşke insanlar bizim biraz farkımızda olsalar.Eşit olmamız gereken konuların temel yaşam ihtiyaçlarımız olduğunu ve hepimizin aslında aynı değil rengarenk olduğumuzu görebilseler. Anlayış ve hoşgörü hayatımızda fakirliğini yaşadığımız en önemli iki şey sanırım. Ama ne derler bilirsiniz,alışmış kudurmuştan beterdir.Bu söylediğimle yaptığımın birazdan çeliştiğini göreceksiniz. Çünkü biz insanlar böyleyiz. Yaptığımız ve söylediğimiz nedense farklıdır.
