DALGA🌊

Hatasız Kul Olmaz

Karanlıktan ya da başımın dönmesinden yanıldığımı umuyordum.Doğrulup Sancak'a baktığımda yutkunduğunu gördüm. Ve o anda kalbim hızla çarpmaya başladı.
Doğru görmüştüm.Güney biraz uzağımızda durmuş bize bakıyordu.
Konuştuklarımızı duymuş olmasından deli gibi korkuyordum.
Hayır,daha zamanı değildi.

Yüzünü,tepkisini seçemiyordum. Ama hareketlenip yanımıza yaklaştığında her şey daha netleşmişti.Sönmek üzere olan ateşin ışığı üçümüzünde yüzünü aydınlatımaya yetiyordu.

Sancak'a birbirimize endişeli bakışlar atıyorduk.Çünkü Güney'in yüzünde ki hayal kırıklığını açıkalayabilecek hiç bir şey söyleyemezdik.
'Siz...'
Dedi çatallaşan sesiyle.
'Siz...birlikte misiniz?'

Şaşkınca yüzüne baktım. Söylediklerimizi duymamış,daha kötüsü yanlış anlamış.

Sessizliğimizi de yanlış anlamış ki histerik bir sesle güldü.Biz ise sadece şaşkınlıktan ne diyeceğimizi bilmiyorduk.

'Bu yüzden ondan uzak durmamı istedin!'
Diye konuştu Sancak'a bakarak.Ona döndüğümde gözlerini büyütüp başını hayır anlamında salladı dehşetle.
Ama Güney düşündüğü her ne ise ona kesin kanaat getirmiş gibiydi.

'Güney göründüğü gibi değil sakin ol. Yanlış anladın.'
Diye açıklamaya koyuldu ona doğru bir adım atarak.
Güney ise geriye gidip reddetti.

'Yok abi,ben anlayacağımı anladım. Ben sizin ortamınızı bölmiyim.'

Geri dönüp gidecekken,Sancak'a baktım.Olduğu yerde kalmıştı.
Onun bir şey yapacağı yoktu diye hemen Güney'in arkasından ona yetişip önüne geçtim.

'Güney yanlış anladın bir din-'

'Sakın!Sakın bana yaklaşma.'
Olduğum yerde durdum çünkü kendini benden uzaklaştırdı.
Ama gitmedi ve sinirle konuştu.

'Senin de hareketlerinin sebebi anlaşıldı.Keşke söyleseydiniz birlikte olduğunuzu.Niye sakladınız ki?'
Deyip arkasında kalan Sancak'a baktı.
Dolan gözlerimle bağırdım.
'Yok öyle bir şey.Sancak düzelt şunu!'