The Throne
အပိုင်း-၃
'ဒုန်း!!'
အမြန်ပိတ်လိုက်သော တံခါးဘောင်ဆီ အရှိန်ပြင်းပြင်းလွင့်ထွက်လာသော ကြွေပန်းကန်လုံးလေးတစ်လုံး……
ဝင်လာသော ရှန့်ကုန်းဆီ ထို ပန်းကန်လုံး မရောက်လာခင် တံခါးအမြန်ပိတ်လိုက်လို့တော်သေးသည်။
ဘယ်သူမှ ကြင်ယာတော် ဝမ်အွန်း အခန်းထဲ မဝင်ရဲကြ။နိုးလာကတည်းက အဖြူရောင်ပိုးသား ညဝတ်ဝတ်စုံကိုသာ ဝတ်ထားပြီး ဖြောင့်စင်းစွာကျနေသော ဆံပင်တို့ကိုလည်း စည်းနှောင်မထားဘဲ စိတ်တိုဒေါသထွက်နေသည်။
တစ်ချက်လှုပ်လိုက်တိုင်း အသည်းခိုက်မတတ် နာကျင်မှုကို ခံစားရတိုင်း ညကအဖြစ်အပျက်အတွက် စိတ်တိုသည်။ထို့ထက် ဝမ်ယောလ် ပြောသွားသော စကားတို့အား ပို၍စိတ်တိုစေသည်။
'အွန်းလေး ခန္ဓကိုယ်ကို လိုချင်တာထက် ဖျက်ဆီးပစ်ချင်တာ။အွန်းလေး က သိပ်တော် သိပ်ထက်မြက်လွန်းတော့ အနားမှာထားပြီး ကိုယ့်ကိုဒူးထောက်တတ်လာအောင် သင်ပေးချင်တာ။အဲ့လောက်အထိ အွန်းလေး က လွှမ်းမိုးလွန်းတယ်။သတိအလွတ်မခံနိုင်လောက်အောင် သတိကြီးကြီးနဲ့ ချိုးနှိမ်ထားချင်တာ။အဲ့ဒါက အွန်းလေး ကို အနားမှာခေါ်ထားတဲ့ ကိုယ့်ရဲ့ရည်ရွယ်ချက်ပဲ'
'ငါ့ကိုဖျက်ဆီးပစ်ချင်တာ?ဒူးထောက်တတ်အောင် သင်ပေးချင်တာ?ငါ့ကိုချိုးနှိမ်ထားချင်တာ?ဟက်………'
တစ်ချက်ရီလိုက်တော့ စပ်ဖျင်းဖျင်းဖြစ်သွားသော နှုတ်ခမ်းပါးလေး……
ညက ဝမ်ယောလ် အသေကိုက်ဖောက်သွားသည့်နေရာသည် သွေးပြန်ဆို့လာသည်။
ထို့အတူ ထပ်ပြီး မျက်ရည်တွေကျလာပြန်သည်။
တစ်မနက်လုံးငိုထားတာတောင် မကုန်ခမ်းနိုင်သေးဘူးထင်တယ်။ရက်ရက်စက်စက်စော်ကားခံရသော နာကျင်မှုကို လောလောလတ်လတ် ခံစားနေရသော ဝမ်အွန်း မဖြေဆည်နိုင်သေးပေ။သူ့ခေါင်းထဲ အရာအားလုံး ဗလာဖြစ်နေသည်။သူသိသည်မှာ လက်ရှိသူ့ကိုယ်သူ ရွံသည်။အရေပြားပေါ်တွင် ထင်ကျန်နေသေးသော အနီအကွက် နှင့် ခရမ်းသွေးရောင် အကွက်တို့အား ဓားထက်ထက်ဖြင့် လှီးထုတ်ပစ်ချင်သည်အထိ ရွံမုန်းလှသည်။ထိုင်နေတုန်းတောင် ခံစားနေရသော ဝေဒနာကြောင့် အခုချက်ချင်း သေပစ်လိုက်ချင်သည် အထိ ရှက်လွန်းသည်။
