The Throne(ရာဇာပုလ္လင်)
အပိုင်း-၁၇
မနက်သုံးနာရီ မြူတွေဆိုင်းနေသောအချိန်မှာ ဝမ်ယောလ် ၊ ဝမ်အွန်း ၊ရှီရွှန်း ၊ဂျွန်မြောင် နဲ့ ဂျောင်ဆူး တို့လေးယောက် နန်းတော်ကိုပြန်လာခဲ့သည်။
ရှီရွှန်း နဲ့ ဂျွန်မြောင်အတွက် မြင်းလှည်းပြင်ထားပြီး ဂျောင်ဆူး ကမြင်းလှည်းမောင်းသည်။
ဝမ်အွန်း ကတော့ ဝမ်ယောလ် ရင်ခွင်ထဲမှာ မြင်းပေါ်၌ အတူပါလာခဲ့သည်။
တိတ်ဆိတ်နေသော ညချမ်းအချိန်အခါကို မြင်းသံလူတွေဖြင့် ဆူညံသွားစေသည်။
ရှီရွှန်း မြင်းလှည်းရဲ့ ပြတင်ပေါက်ကို အသာလှပ်ကာ ဝမ်ယောလ် နဲ့ ဝမ်အွန်း ကိုလှမ်းကြည့်လိုက်သည်။
သူမြင်နေရသည်က ဝမ်ယောလ် ရဲ့ကျောပြင်ဖြစ်ပြီး ဝမ်အွန်း ကိုတော့ မတွေ့ရပေ။
'မင်းကြီး ဘာလို့ အလောတကြီးပြန်ခိုင်းတာလဲ ဆိုတာ မင်းသိလား ရှီရွှန်း'
ရှီရွှန်း ခေါင်းခါပြရင်း တံခါးပေါက်ကို ပြန်ပိတ်လိုက်သည်။
'မသိဘူး'
'မင်းကြီး က အွန်းလေး လိုပဲ မှန်းရခက်တယ်'
'ဒါပေမဲ့ မင်းသားကတော့ မှန်အောင်မှန်းနိုင်တယ်ထင်တယ်။အမြဲတမ်း မင်းကြီး ဘာလုပ်မလဲဆိုတာကို ကြိုသိနေတတ်တယ်'
'နန်းတော်ထဲပြန်ရောက်ရင် ငါ့ကို နန်းတွင်းသမားတော်လုပ်ခိုင်းမယ်ထင်တယ်'
'ကောင်းသားပဲ'
'မကောင်းပါဘူး။ငါက နန်းတွင်းကိုမကြိုက်ဘူး။အမြဲတမ်း ကျီးလန့်စာစားနေရသလိုပဲ။ဘယ်အချိန်မှာ အသက်ပျောက်မလဲဆိုပြီး တွေးပူနေရတာ။ငါက အဲ့လို ဘဝကိုမုန်းတယ်'
'အခန့်မသင့်ရင် ကုန်ကောက်စရာမရှိအောင် ဆုံးရှုံးသွားမှာ'
ရှီရွှန်း ဆွေးဆွေးမြေ့မြေ့လေးပြော၏။
ဂျွန်မြောင် ရှီရွှန်း ကို ဂရုဏာသက်စွာ ကြည့်နေသည်။
ရှီရွှန်း သည် တစ်ကယ်လှပါသည်။နှုတ်ခမ်းပါးပါး အသားဖြူဖြူ နဲ့ ရီလိုက်တိုင်း မျက်လုံးလေးတွေပိတ်သွားသည်က လွန်စွာ ချစ်စရာကောင်းသည်။
