YALNIZ

#19

Ekin bağırmıştı ama bana doğru gelen arabayı nereden görebilirdim..
Dosdoğru üzerine toslamış ve şuan hastanedeyim. Yani sanırım.
Henüz gözlerimi açmaya korkuyorum. Son zamanlarda kendimi nerede bulacağımdan emin değilim.
İçeri giren bir ayak sesiyle iyice uykuya dalma moduna girdim.
"1 gün daha burada kalsa iyi olur?"
"Neden bir tehlike mi var?" Ekinin sesi.
"Hayır sadece emin-" doktor sandığım adamın sözünü keserek.
"Götürüyorum" dedi. Gerisini dinlemeden odadan çıkmasını rica etti.
Sanırım gidiyorduk. Usulca gözlerimi açtım.
"Gidiyor muyuz?" Dediğimde güldü.
"Ne o? Oyun mu oynuyordun sen bana bakayım ?"
"Hahahaha! Bööö" beni gıdıklıyordu.
"Ekin dur" gülmeye engel olamıyor hatta konuşamıyordum.
"Ekin!" Sonunda!
Neden bana iyi davranıyordu bilmiyordum. Bu hiç onun tarzı değildi.

Sıra sıra olan bir motel odasına girdiğimizde dikkatle Ekin e baktım. Yata gitmeyi düşlüyordum. Bu tarz yerler genelde günlük işleri olanlar içindir.
"Neden buradayız?"
"Neden çok soru soruyorsun?"
"Ekin genelde böyle yerlere gelmeyiz ve merak ediyorum"
"Bir istisna" anahtarı bana fırlattı.
"Kapıyı aç" kopoyo oç. Sanki hizmetçisi var burada. Ekon boy.
Kapıya doğru yürüdüğümde ekin bagajdan bavulları çıkarıyordu. Hep böyle mi yaşayacaktım? Göçebe. Okul başlıyordu oysa. Bunu daha sonra düşünmeye karar verdim ve kapıyı açtım. Tabii ki karşımdaki manzara alışılmışın dışında yine beni şoke edecek cinstendi. Siyah duvarlar,siyah nevresim takımı,siyah abajur,siyah dolap. Tanrı aşkına herşey simsiyah! Bu Ekin'in işi kesiin.
Ve ve ve.. Sadece çift kişilik bir yatak vardı. Son defa Ekin ile başbaşa uyuduğumuzda neler olduğunu henüz unutmuş değilim. Bu gece ne yapacaktım bilmiyordum ama saatte epey geç olmuştu.
"Kıyafetlerini giyinmeyi felan düşünüyor musun?"
Hafif bir tebessüm ile "evet" dedim ve bavuluma yöneldim. Çabucak siyah pijama takımımı çıkardım. Banyoya doğru yürüdüm. Bir duş alsam iyi olacaktı. Diş fırçama kadar herşey şuan elimdeydi. Titiz bir kızım.
Sıcak suyun altında düşünmekten bıktığım şeyler tekrar zihnime yöneliyor ve buna engel olamıyordum. Bildiğim tek şey şuydu ki ; ben asla böyle yaşamayacaktım. Asla. Ne ben ne ailem. Bunu durdurmanın bir yolunu bulacağım. Bulmalıyım. Hala yaşıyorken.

SABIRLA OKURSANIZ EĞER BEKLENTİLER BOŞA ÇIKMAYACAKTIR.
Resim helenin yeni hali.