Mükemmel Ceza (Karadeniz Serisi, BARUT) Tamamlandı.

25.bölüm

Size süpriz bir bölüm ile geldim. Aslında bu bölüm kitapta yoktu. Yeni bir kararla Barut'un ağzından da bir bölüm yazmak istedim. 😍😍

Keyifli okumalar...

Barut'un ağzından....

Yaylaya giden yolları hızla arşınlarken içimde garip, bunaltıcı bir his vardı. Küçük Hülya'nın durumu iyiydi. Sadece doktorlar bugün için müşaade altında kalmasını istemişlerdi. İçimdeki huzursuzluk an be an yükselirken onları hastanede bırakarak yeniden yollara düşmüştüm. Bu arada telefonuma ardı ardına gelen mesajlar da cabasıydı. Hepsi Alev'den gelmiş, tehdit vari yazılan şeylerden ibaretti.

Hay sikeyim!

Bir bu eksikti.

Alev konusu hariç, herşey tam istediğim gibi kusursuz ve planladığım gibi ilerliyordu aslında. Tanem'in anne ve babası gelmişti. Onlarla yüzleşmek, beni her ne kadar tedirgin etse de bunu sevdiğim kadın için yapmak zorundaydım. Tanem herşeyin en güzeline ve en mükemmeline layıktı. Onun için herşeye katlanmaya dünden razı, bütün zorlukları aşmak için her an hazırdım. Onun için nefis planlarım vardı mesela. Önce Trabzonda böyle büyük, dillere destan Bir düğün yapacaktım ona. Herşeyin kusursuz olacağı ve tam olarak onun istediği şeylerin hepsi olacaktı. Tabii tüm bunlardan önce bir de onunla konuşmam gereken ve sürekli ertelemek zorunda kaldığım konuyu bugün ne pahasına olursa olsun ona açmalıydım. Vicdanıma ilmek ilmek dokunan, geçmişte kabullenmek zorunda bırakıldığım bir şey bugün beni en savunmasız kaldığım yerden vuruyordu. Karımdan! Alevin bitmek bilmeyen tehditleri, dişe değmeyen aksiliği beni dayanılmayacak bir noktaya sürüklemişti artık. En başından beri hiç istemesem bile onun yanında olmaya çalışmıştım fakat, en başından beri bildiği şeye bugün hiddetle karşı çıkıyordu. Yıllar önce olduğu gibi yine yakama yapışmıştı ve yoluma gitmeme mümkün değil engel olmaya çalışıyordu.

Onu defalarca reddetmiş olmam asla umruna gelmemişti. Üstledikçe üsteliyor, onu reddettikçe daha çok bileniyordu bu saplantılı aşka karşı. Takıntılıydı. Beni elde etmek için olmadık şeyler yapıyordu. Şımarık tavırları, çocuk gibi yapışkan hallerine katlanmak beni çileden çıkarmaya başlamıştı, ona karşı tahammülüm tükenmişti artık. Vicdanımla oynayarak beni yeterince elinde tutmuş sayılırdı. Bir anlaşma üzerine kurulan bir birliktelik daha ne kadar yürütülebilirdi ki? Bana kalsa asla böyle bir saçmalığa girişmezdim. Benim yolum taa en başından belliydi, dokunmak için çırpındığım bir kalp vardı.

Halbu ki Alev en başından beri herşeyi biliyordu..

Tanem'e olan büyük aşkımı herkes gibi o da biliyordu. Ona karşı en başından beri şeffaf ve dürüst olmuştum. Tanem'e ne kadar dürüst davranamadıysam Alev'e tamamen şeffaf olmuştum. Belki de bu tam olarak kaybetme korkusundan kaynaklanıyordu. Alev'i kaybetme gibi bir korkum hiç bir zaman olmamıştı ki- onunla birlikteliğim süre boyunca, yıldırmak ve kendimden uzak tutmak için elimden geleni yaptığım su götürmezdi. Söz konusu Tanem olduğunda ise işler tam tersi işliyordu. Dudaklarının arasından çıkacak tek kelimeyi sabırsızca beklerken bir gülüşüyle bu dünyanın en mutlu adamına dönüşebiliyordum. Onun nazlı tavrı, utandığında gözlerini kaçırması- yüzünü saçlarıyla kapatması, öfkelendiğinde koca bir miskete dönüşen mavi gözleri, heyecanlandığında kızaran yanakları ona tekrar tekrar aşık olmamın en büyük sebepleri arasındaydı. Fakat ağladığında... işte o zamanlar da dünyanın en mutsuz adamı oluveriyordum. Onun kirpiklerine yaş değmemeliydi, yanaklarını ıslatmamalıydı. Bunlarda içimi karartan, yüreğimi dağlayan, elimi kolumu bağlayarak beni tamamen çaresiz bırakan nedenlerdi. O an ona yeterli olamamak, yanımdayken mutlu olamamasından deli gibi korkuyordum. O yüreğimin el değmemiş, en eşsiz parçasıydı. Adım adım beni ele geçiren, savunmamı yerle bir eden bu aşk benim için bu hayatta en değerli duyguydu. Beni ben yapan, hem öfkelendiren hemde inanılmaz mutluluğu kucaklamama sebepti.