Gecikmeli bir bölümden herkese selam!💜
Galiba azıcık gecikiyor bölümler ama lütfen mazur görün 🍡
Her neyse o zaman ne diyoruz...
Mutlu okumalar 🍁🖤
(Bu bölüm DÜZENLENDİ.)
_______________
"Avşin, dur lütfen!"
Etrafta ki karanlığa gömülü ayaklarım hareket etmeme mani oluyordu,
Karşımda bir kez daha o sahneyi yaşıyordum,
Yine o gündü işte...
capcanlı, tazeliğiyle...
Nereye saplandığını bilmediğim ayaklarımı bir kere daha çekmeye çalıştım,
"Yalvarırım dur. Dur!
Avşin başını iki yana sallayıp gözlerimin önünde bıraktı kendini o bahtsız boşluktan...
Avşin yine gözlerimin önünde yok olmuştu, bir kez daha kaybolmuştu...
Ensemde ki terlerle yataktan doğruldum, dün gece yaşananlar, bünyeme olduğu kadar bilincimi de oldukça yıpratmıştı ki rüyamda Avşinimi görmüştüm...
Yaklaşık bir aydır görmeye alıştığım yatağın sağ tarafta ki boşluğu her zamanki gibi bugün de boştu.
Dün gece yattığım nemli elbisemden olsa gerek her yerim hem üşüyor hem de ağrıyordu, hızlıca üzerimde ki bütün rotasızlığa şahit olmuş elbiseden kurtulup sıcak suda buldum tesellimi...
O esnada Ahsen hanım sabah ezanından beri oturduğu koltuktan kalkıp mutfağa yöneldi. Dün gece gram uyku yer etmemişti gözlerine...
"Buna da şükür," deyip mutfak kapısından girdi,
"Hayırlı sabahlar hanımım,"
"Hayırlı sabahlar Canan, hayırlı sabahlar..."
Dün gece ne olup bittiğini oğlu Hüseyin'e ne kadar sorsa da bu aileye oldukça sadık olan oğlu, tek kelime etmemiş 'söylemek bana düşmez,' demişti.
"Hanımım, dün geceden beri uyku girmedi. Boran oğlumun başında bir sıkıntı yoktur inşallah?"
Ne kadar çekinse de oğlu bildiği Boran'ı dün gece penceresinden öyle görünce kalbi sıkışmıştı ya Allah biliyor.
"Sorma Cananım..." Olanları özet geçmiş bir nebzede olsa Canan'ın yatıştırıcı sözcükleri, su serpmişti kanayan yüreğine...
Rahatlamış bedenime yine hafif şeyler giyinip aşağı indim, Ahsen teyze mutfakta oturmuş Canan ablayla konuşuyorlardı, mutfağa girmemle ikisi de sus pus olup bana baktı,
"Günaydın herkese,"
"Günaydın yavrum,"
"Size de gelin kızım,"
Canan abla müsaade isteyip hazırladığı küçük kahvaltı tepsisini kucaklayıp çıktı mutfaktan. Ahsen teyzenin yanına iliştim yavaşça, "Nasıl oldun Ahsen teyze?"
Boran'ın annesi olduğunu kanıtlarcasına bir kere açıp kapattı gözlerini,
"Hamdolsun kızım, asıl sen nasılsın?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HÜKMÜBÂH
Teen FictionBu kitap; olmayan törelerin renklendirilmiş hali değil, Bir yürek yangını, Umut buhranı... Bu bir kırık mavinin buruk kahveye bulanma hikayesi... . Yarım ruhla hayata tutunmaya çalışan bir adamı,ona ruhundan ruh üfleyen bir kadını hayatınıza dahil...
