Akşam yemeğinden sonra Kemal Bey, aile üyelerine dağılmamalarını söyledi. Salonda oturup kahvelerini yudumlamaya başladıklarında yardımcıları Seher'i çağırdı adam. "Korel inmeyecek mi?"
"Korel Bey çıktı efendim."
"Çıktı mı? Nereye?"
"Çıkarken bir malûmat vermediler."
Kahvesini yudumlayan Irmak, meraka kapıldı. Zaten akşam yemeğine de katılmamıştı, nereye gitmişti ki bu adam? Nerede olabilirdi? Yüzünde belli belirsiz alaycı bir ifade oluştu. Kimde olabilirdi ki? Sevgilisindedir. Cevabını bildiği sorularla muhatap olmaktan sıkılmıştı. Böyle şeylerin gözüne sokulmasından da. Cehennemin dibine kadar yolu var, diye geçirdi içinden. Ona neydi ki? Korel genç ve özgür bir adamdı sonuçta; istediği yere gider, istediğiyle istediğini yapardı. Ama aynı şey Irmak için de geçerliydi. İşte onun en çok işine gelen durum da buydu. Yarından itibaren işe başlıyordu ve Korel bu akşam burada olmadığı için onun işe başlayacağını bilmeyecekti. Yarın Irmak'ı şirkette görünce ne kadar şaşıracaktı kim bilir.
...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karalanmış Sayfalar ღBİTTİღ
Tiểu Thuyết ChungIrmak sabırsızca "O dövmeyi görmek istiyorum." diye fısıldadı. İmalı bir ses tonuyla "Bunun tek yolu var, farkındasın değil mi?" dedi ve bu durumun tadını çıkardı adam. Onun köşeye sıkışmış halini görmek zevkten delirtiyordu Korel'i. Adamın hâlâ üst...
