Karalanmış Sayfalar ღBİTTİღ

➳ Karalanmış Sayfalar | 33

-33-

Sahildeki bankın önünde deniz manzarasını seyrederken saatine bakıyordu. Şimdiden beş dakika gecikmişti. Neredeydi bu kız? Sabahtan beri arıyor fakat ulaşamıyordu. Hâlbuki öncesinden sözleşmişlerdi, burada buluşacaklardı. Irmak eğer gelmezse sürprizi mahvolacaktı. Tüm bunları düşünürken gövdesine sarılan ellerin varlığıyla rahatladı ve arkasına döndü. "Nerelerdeydin?"

"Hiç. İşlerim vardı biraz."

"İşlerin vardı?"

Sıkılmış bir ifadeyle "Hesap sormak için mi çağırdın?" diye geçiştirdi Irmak. "Eee nerede sürprizin?"

"Burada değil tabi ki."

"Ohoo! Ama sen beni merakta bırakmaya bayılıyorsun anlaşılan."

Öncelikle Korel sevgilisinin işim vardı yalanına inanmamıştı. Çünkü bakışlarında bir hinlik vardı ve bir işler çevirdiği belliydi. Nasılsa yakında çıkardı kokusu. Bu yüzden üstelemedi.

Aracıyla hususi evine götürdü Irmak'ı. Anahtarla kapıyı açıp genç kızı içeri buyur ettiğinde vereceği tepkiyi şimdiden merak etmeye başlamıştı bile. Acaba beğenecek miydi?

Kapıdan içeri girip oturma odasına yürüdüğünde karşılaştığı görsel şölen Irmak'ı oldukça etkilemişti. Odanın tam ortasında mükellef bir sofra vardı. "Bunların hepsini sen mi hazırladın?"

"Evet, bu akşam için."

Dönüp genç adamın boynuna sarıldığında "Demek isteyince romantik olabiliyorsunuz Korel Bey." dedi iğneleyici bir ses tonuyla. Keyifli bir biçimde güldü.

"Eh, bizde de var böyle birkaç numara."

Gülüştüler. Oldukça mutlu görünüyorlardı. Hem Irmak burada kendini daha rahat hissettiğinin ayrımına vardı o an. Burada çekinebilecekleri kimse yoktu. Yalnızca ikisi vardı. Merakla evi gezmeye başladı.

Onun ilgiyle odaları gezip eşyalarını incelediğini görünce ev hakkında bir şeyler söyleme gereksinimi duydu Korel. "Normalde burada yaşıyorum. Evin kalabalığından, herkesten uzak. Kendimle. Ama sen geldiğinden beri orada yaşamaya başladı. Sırf seni daha fazla görebilmek için..."

Arkasına dönüp sevdiği adama baktı kadın. Tek kaşını iddialı bir ifadeyle kaldırıp "Bunu itiraf etmek için neden bu kadar bekledin..." diye mırıldandı ve adamı boynundan öptü.

Sevgilisine karşılık verdi Korel. Onu kollarıyla sarıp dudaklarını kızın saçlarına götürdü. "Çünkü itiraf ettikten sonra senden uzak kalamayacağımı çok iyi biliyordum." Irmak onun için bir bağımlılığa benziyordu o sıralar. Uzak durmaya çalıştıkça daha da yaklaştığı, bırakmak için çaba gösterdiği fakat asla bırakamadığı bir bağımlılık gibi... Dudakları kadının dudaklarını yakaladı ihtirasla. Aniden Irmak'ı kucaklayıp yatak odasına götürdü. Kalçasına sarılmış ince bacakların varlığını hissettiğinde dudakları kızın boynunda geziniyordu. O an ne yaşanması gerekiyorsa yaşadılar. Hiçbir şeyi rafa kaldırmadan, söylenecek şeyleri saklamadan, yapmak istedikleri şeylere engel olmadan... Yalnızca birbirilerinin oldular. Sanki bu dünyada yalnız ikisi varmış gibi davranmak... En azından kısa süreli de olsa bunu yapmak ikisine de öyle iyi gelmişti ki.

Sabahın ilk ışıklarında gözlerini araladığında Korel'in kendisini seyreden gözleriyle karşılaştı genç kadın. "Ne zaman uyandın sen?"

"Çok olmadı." Yatakta dirseğinin üstünde yükselmiş kızı seyrederken Irmak'ın kasığındaki kapalı yarım kanat dövmesi çekti dikkatini. Kaşları çatıldı. "Ne zaman yaptırdın bunu? Daha önce yoktu."