Zawgyi.....
"ကြၽန္ေတာ္မလိုက္ေတာ့ဘူး...ကိုကိုေလး"
ကိုကိုေလးနဲ႕ မမေသာ္ တို႔ႏွစ္ေယာက္က
အရိပ္စစ္ ကို ထမင္းလိုက္ေကြၽးၿပီး ဆိုင္
ထဲက ျပန္အထြက္မွာပဲ အရိပ္စစ္က ဆိုင္
ေရွ႕မွာ ရပ္လိုက္သည္....
မမေသာ္ကို အိမ္ျပန္ပို႔ေပးမည္ေျပာေနတဲ့
ကိုကိုေလးအၾကည့္ေတြက ေဘးက စစ္
ထံသို႔ က်ေရာက္လာသည္...
"ဘာလို႔လည္း...စစ္ေလး ဝယ္စရာရွိလို႔
လား...မၾကာရင္ ကိုေလး အေဖာ္လိုက္ခဲ့
ေပးမယ္ေလ...."
ကိုကိုေလး ကို စစ္ ၿပဳံးကာ ေခါင္းခါျပ
လိုက္သည္...
"ရတယ္ ကိုကိုေလး...ကိုကိုေလး အရင္
ျပန္ႏွင့္လိုက္ပါ ကြၽန္ေတာ္က နည္းနည္း
ၾကာအုန္းမွာ...ခုနက မမေသာ္ကို သင္တန္း
သား အသစ္ေရာက္တယ္လို႔ ဖုန္းဆက္တယ္
ဆို အဲ့တာပဲ သြားလိုက္ပါ ကိုကိုေလး ရဲ႕...."
"ဟုတ္ၿပီ...ဟုတ္ၿပီ ဒါဆို ကိုေလးတို႔အရင္
ျပန္ႏွင့္လိုက္မယ္ေနာ္... အျပန္ၾကရင္ ကား
ကိုဂ႐ုစိုက္ေမာင္းအုန္းေနာ္..."
"ဟုတ္ပါၿပီ...ကိုကိုေလးရဲ႕..."
"ဒါဆို မမေသာ္လည္း သြားၿပီေနာ္ စစ္ေလး"
ႏႈတ္ဆက္ကာ ထြက္ခြာသြားၿပီျဖစ္ေသာ
ကိုကိုေလး တို႔အား ျမင္ကြင္းထဲမွ ေပ်ာက္
သည္အထိ ၾကည့္လို႔္ၿပီးမွသာ စားေသာက္
ဆိုင္ေရွ႕က အရိပ္စစ္ ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္
ကိုကိုေလးရဲ႕ ဂ႐ုစိုက္မႈေတြက တစ္ခါတစ္
ေလေတာ့လည္း တစ္စုံတစ္ေယာက္ကို
သတိရေစျပန္သည္..
ႏွစ္ေတြလည္းၾကာလို႔ သက္ဆိုင္သူနဲ႕
ေပ်ာ္႐ႊင္လို႔ေနမဲ့ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကို
သူ မလြမ္းသင့္ေတာ့မွန္း သိခဲ့
ေပမဲ့လို႔ေပါ့ေလ....
မယ္မယ္ရရဝယ္စရာမရွိေပမဲ့လို႔ တစ္ကူး
တစ္ကအျပင္မထြက္ျဖစ္တာလည္း ၾကာၿပီ
ျဖစ္တာေၾကာင့္ market placeထဲ အရိပ္
စစ္ ေလ်ာက္ပတ္ေနမိသည္....
"ကိုကို...အဲ...အရိပ္စစ္....."
ေက်ာေနာက္က ရင္းႏွီးေနသည့္အသံေၾကာင့္
ဝိုင္ပုလင္းေတြကိုစိတ္ဝင္တစားၾကည့္ေနရင္း
မွ လွည့္ၾကည့္လိုက္မိသည္....
YOU ARE READING
Replace(completed)
Romanceကြၽန္ေတာ့္စိတ္ကို ဘယ္စကားနဲ႔မွ အ ေရာင္မျခယ္ခ်င္ပါနဲ႔ေတာ့.... ခင္ဗ်ားကိုလြမ္းတိုင္း အလဲလဲအၿပိဳၿပိဳ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုသနားပါ..... Myanmar BL..... own creation.... ကျွန်တော့်စိတ်ကို ဘယ်စကားနဲ့မှ အ ရောင်မခြယ်ချင်ပါနဲ့တော့.... ခင...
