Lesson Learned

Chapter 19

D.O’s POV

Sinabe na ni Chen kung bakit siya malungkot at kung may dugo ang damit niya. Kaya naman pala. Kasi daw yung classmate namin na akala niya pupunta ng canteen eh sinundan niya at napunta daw sila sa iisang garden. Kilala ko to si Chen mahilig siya sa mga bagay na makukulay, kasama dun ang bulaklak at minsan lang siya makakita ng bulaklak. Nagnose bleed daw yung babae kaya binuhat niya papuntan klinik, tapos nawalan daw ng malay yun pala may sakit sa puso yung babae, db dapat pinagpapahinga nalang siya sa loob ng bahay nila? Hindi ba alam ng magulang niya na may sakit siya? Hay, nakakatamad naman. Wala na bang ibang pwedeng gawin? Gusto ko magluto ng pagkain. Haaay. Naiinggit ako dun sa babaeng may baon na spaghetti. Mukhang masarap yung pagkakaluto kaso nakakahiya naman kung hihingi ako, alam ko na mamaya pag-uwi magluluto nalang ako spaghetti. Siguro naman pwedeng magpuyat mamaya db? Wala naman kaming pasok bukas e, haist. Nagugutom ulet ako kulang yung kinain ko e.

“Gusto mo?” O.O
“Kanina mo kasi ako tinitignan e. Tsaka halatang gutom ka pa” O.O
“Share na lang tayo kung gusto mo” O.O
“Okay ka lang ba? May sakit ka?” O.O

Nagulat ako. Totoo bang inaalok niya ako ng pagkain niya? Ganun ba ako kagutom para mapansin niya?

“Uy okay ka lang ba? Wala ng tao dito sa room break time natin” O.O
“Ah ehh ganun ba? Osige lalabas na din ako” sagot ko naman kasi nakakahiya naman kung makikihati pa ako sakanya db?
“Inaalok na nga kita ng pagkain ko e” sabi naman niya. Hala baka naoffend ko siya? Baka umiyak siya, patay ako O.O
“Ah eh hi.. hi..hindi na salamat na lang” sabi ko naman, naku yung itsura niya parang nagalit ata. Ano bay an D.O bago ka pa lang may galit na sayo
“Amina na nga” sabi ko agad kahit pa siya nagsasalita ulet. Mejo nagliwanag naman yung mukha niya. Bute na to. Yuuuum *slurp* ang sarap naman nitong spaghetti. Tamang tama sa tamis.

“Masarap ba? Sige ubusin mo na lang. May sandwhich pa naman ako sa bag” O.O hala naubos ko yung spaghetti niya. Nakakahiya ka D.O pero di ko mapigilan na hindi kumaen e. Ang sarap kasi talaga.

“Sino nagluto nito? Ang sarap naman.” sabi ko habang nakangiti
“Ah mama ko mahilig kasi magluto si mama e. ^^” sagot naman niya. Ang ganda niya pala pag nakangiti e. Dapat lagi siyang nakangiti.
“Masarap ba?” tanong niya.
“Oo naman. Naubos ko na nga e. Sorry.” sagot ko naman sabay yuko ng ulo. Nakakahiya ka D.O
“Oh bakit ka yumuko?” tanong niya
“Eh dapat para sayo to, kaso ayun inubos ko” sagot ko naman habang nagffiddle ako ng mga daliri ko sa kamay.
“Okay lang yun. Bute nga dalawa na tayong nakaka-appreciate sa luto ng mama ko. Mahilig talaga magluto si mama. Kaya lagi akong busog. Habit ko na rin yung kumaen ng kumaen e. Nasanay kasi ako na laging kumakaen pero hindi naman ako tumataba” sabi naman niya. Wow! Mahilig siyang kumaen pero hindi halata sa katawan niya. Ang payat kasi niya e. Naalala ko tuloy si Park Mo Hyun, ang babaeng nagturo sakin kung paano magluto. Nakakalungkot lang wala na siya. Tama na nga pag-iisip D.O
“Oh start na pala ng klase, nice meeting you D.O. Im Abegail. Abegail Carbonel.” paalam niya. Ngumiti na lang ako at nagpaalam na din. Dapat kalimutan ko na siya.Its been 2 years. Haist….
~

Abegail’s POV

Yeeeeeeeeeeees! break time na hahahaha makakain ko na yung spaghetti na niluto ni mama kaso nalaglag yung pencil case ko kaya dinampot ko muna.

“Sigurado ka bang papaiwan ka dito?” tanong ni flo
“Oo sige na, baka mamaya maubusan kayo ng pagkain” sagot ko naman habang dinadampot yung mga nalaglag kong ball nung dadamputin ko na yung huling lapis nakatutok to sa kabilang row kaya napatingin ako, nakita ko na may sapatos pagkatingin ko sa mukha nung taong naiwan, nagulat ako. Bakit nagpaiwan si D.O? Napatingin ako dun sa tinititigan nya, pagkatingin ko sa likod ko yung lunch box kong bukas yung nakita ko tumingin ulet ako sakanya at binalik ko yung tingin ko sa baon ko. Yung baon ko yung tinitignan niya na para bang gtong gusto niyang kainin. Iaalok ko na lang to sakanya mukhang hindi niya alam na naiwan na kaming dalawa dito.

Lumapit ako sakanya at inalok ang baon ko.

“Gusto mo?”tanong ko sakanya. Mukhang nagulat kasi yung tingin niya ganito lang O.O
“Kanina mo kasi ako tinitignan e. Tsaka halatang gutom ka pa” paliwanag ko ulet pero yung tingin niya hindi pa rin nagbabago. Ganito pa rin O.O
“Share na lang tayo kung gusto mo” sabi ko ulet pero yung mata niya ganito pa rin O.O. Naiinis na ako ha. Nagtatanong kaya ako dito ._.
“Okay ka lang ba? May sakit ka?” tanong ko ulet. baka naculture shock siya? Bakit mababaet naman ang tao dito ah?
“Uy okay ka lang ba? Wala ng tao dito sa room break time natin” tanong ko ulet baka sakaling magising siya. Pero wala pa rin talab. Nakakainis na ._.
“Ah ehh ganun ba? Osige lalabas na din ako” sa wakas sumagot din siya. Naiinis na ako yan lang sagot niya?! Kanina pa kaya ako nagtatanong sakanya ._.
“Inaalok na nga kita ng pagkain ko e” sagot ko naman. Totoo naman kasi e. Kanina ko pa siya inaalok.
“Ah eh hi.. hi..hindi na salamat na lang” sagot niya ulet. Nahiya pa siya eh kung makatitig siya kanina parang ready na siyang kainin to.
“Amina na nga” pagsasalita niya ulet. Aba anong nangyari sakanya?
“Masarap ba? Sige ubusin mo na lang. May sandwhich pa naman ako sa bag” sabi ko na lang. Mukhang gutom na gutom kasi siya e.
“Sino nagluto nito? Ang sarap naman.” tanong ko sakanya. Bute naman ang nasarapan siya ^^
“Ah mama ko mahilig kasi magluto si mama e. ^^”sagot ko ng buong tuwa, nasarapan siya sa spaghetti ni mama. Bilib na ako sa cooking skills ni mama
“Masarap ba?” tanong ko sakanya kahit obvious naman ang sagot gusto k opa rin marinig galing sakanya.
“Oo naman. Naubos ko na nga e. Sorry.” sagot niya habang nakayuko at nilalaro ang mga daliri niya. nahihiya ba siya?
“Oh bakit ka yumuko?” tanong ko naman sakanya.
“Eh dapat para sayo to, kaso ayun inubos ko” sagot niya. Sus parang yun lang e, hndi naman nakakahiya yun.
“Okay lang yun. Bute nga dalawa na tayong nakaka-appreciate sa luto ng mama ko. Mahilig talaga magluto si mama. Kaya lagi akong busog. Habit ko na rin yung kumaen ng kumaen e. Nasanay kasi ako na laging kumakaen pero hindi naman ako tumataba” Sabi ko habang kinukuha yung lunch box ko sa table niya. Wow grabe naubos niya nga talaga pwede nan gang hindi hugasan yung baunan ko e. Nagbabalikan na mga kaklase namin kaya nagpaalam na ako sakanya. Nagpakilala pa ako bago ako tuluyan tumayo at bumalik sa upuan ko. Pagkaupo ko saktong pasok ng ibang members.

“Hyung” sabi ng isang lalaki
~

Update for now. Thankyou sa support and sorry if lame ha?