Lesson Learned

Chapter 31

Kindly play the link or listen to EXO's baby don't cry while reading this.
~

Xiumin’s POV

Ang weird naman nitong project namin yung totoo? Gagawa na ba kami ng pamilya para mag-ampon? Ang hirap naman nito. Andito na kami ni Marsha sa room kuno namin. Malaki siya consisting of a sala, kitchen, 2 rooms and 2 bathrooms, kung titignan pinaghandaan tong project na to ano ba ang ginagawa samin ni President Jung? Haaaay, ang tagal ni Marsha magdecide hindi niya alam kung babae ba o lalaki,

“Kumatok ka na lang sa kwarto ko pag aalis na tayo” Biliin ko kay Marsha at tumango lamang ito
“Tara na” sabi ni Marsha habang nakangiti halatang may tinatago siya hindi ko alam kung ano pero malalaman ko din yun.

*Sa kotse*

“Wag! Hindi!” sigaw ni Marsha habang nakapikit
“Hindi! Wag mong gawin sakin to” sigaw pa niya. Ano ban..
“Wag! Masakit aray! ARAY! Masakit! Tama na” sabi niya habang umiiyak. Hindi na maganda to Gigisingin ko n..
“Wag kang lalapit maawa ka bata pa ako! Wag!” sigaw niya ulet inaalog ko na siya ng paulit ulit pero sinisipa niya ako.
“MASAAAAKIT! TAMA NA! Maawa ka sakin. Maawa ka Jeff” sigaw niya habang .. Teka, Jeff? Jeff? Sino yun? Ano bang nangyayari sakanya? Teka gigisingin ko na siya.

“MARSHA! MARSHA! MARSHA GISING! UY BINABANGUNGOT KA! MAAAAAAAAAAAAAARSHA!” sigaw ko at nagulat ako sa sumunod na nangyari.

Niyakap niya ako, niyakap niya ako ng mahigpit.

“Tulong! Tulungan mo ako maawa ka.” sabi niya sakin at hinimatay siya.

Ano ang ibig niyang sabihin na tulungan ko siya?

“Manong sa ospital ho tayo” sabi ko naman at niyakap si Marsha mukhang kailangan nga talaga niya ng tulong.

*Hospital*

“What happened?” sabi ng doctor sakin. Hindi ko alam ang sasabihin paano to?
“Uhm kasi ganito po nasa biyahe kami kanina papuntang Seoul Orphanage kaso po nung nasa kalagitnaan kami ng biyahe nagsisigaw siya akala kop o simple lang nung una pero po napansin kong binabangungot na siya tapos yun ginising ko siya tapos po niyakap niya ako habang nakapikit pa rin siya tapos po sabi iya “Tulong, tulungan mo ako maawa ka” tapos nawalan na siya ng malay” sabi ko naman.
“Ganun ba? Sige we will run a test to see what might be the problem.” sabi ng doctor at umalis na naiwan ako sa kwarto ni Marsha. Ang payapa niya pag tulog pero sino ba yung Jeff?

Marsha’s POV

Umakyat na agad kami ni Xiumin sa kwarto namin para makapag-ayos. As usual nagdedebate nanaman si Chen at Graciella. Paguuntugin ko na yung dalawang yun e. Pero teka bata daw ang aalagaan namin. Natatakot ako. Takot ako na baka mangyari nanaman yung dati. Ayaw ko na maulet yun.

“Kumatok ka na lang sa kwarto ko pag aalis na tayo” narinig kong sabi ni Xiumin tumango naman ako better to hurry mukhang naiinip na siya.

*toktok*

Mukhang hindi niya narinig yung katok ko papasok na lang ako.

“Tara na” sabi ko naman at ngumiti ng pilit ayaw kong ipakita sakanya na may tinatago ako. Habang nasa kotse kami inaantok ako. Pagpikit ko ng mata ko naalala ko nanaman ang nakaraan. Ang nakaraang pinipilit kong iwasan. Ang nakaraan na pilit ako hinahabol. Ang nakaraan hindi ko matakas-takasan at ang nakaraan pilit humaharang sa aking kinabukasan.

Nararamdaman kong niyuyugyog ako ni Xiumin alam kong siya yun dahil yung hawak niya mejo magaan, hindi ito si Jeff. Gustuhin ko mang idilat ang mata ko pakiramdam ko si Jeff ang makikita ko. Natatakot ako ng baka pag dinilat ko ang mata ko siya ang madatnan ko. Natatakot akong makita ulet yung mga mata niya, yung ngisi niya. Natatakot akong maramdaman ulit yung sakit ng pagkakahawak niya sa braso ko.

Pinilit kong idilat ang mata ko pero walang nangyari kaya ang ginawa ko niyakap ko si Xiumin at bumulong ako “Tulong! Tulungan mo ako maawa ka.” alam kong weird kung paano ako nakakakilos habang binabangungot pero malalaman ko din kung paano ko din ito nagagawa at tuluyan na akong nawalan ng malay hindi ko na nilabanan dahil pagod na rin ako. Pagod na akong tumakbo sa nakaraan na tong pilit naman akong nahahabol.

*Sa ospital*

*Beep beep beep* *Beep beep beep*

Nagising ako sa ingay ng isang makina, pagdilat ko ng mata ko nakita ko si Xiumin na nakahiga sa may sofa kawawa naman siya, ang sakit ng katawan ko, ang sakit ng ulo ko teka ano bang nangyari.

“Gising ka na pala. Kamusta pakiramdam mo?” napabaligwas ako ng tingin akala ko ay tulog siya.
“Ah okay naman ako. Mejo masakit lang yung ulo ko at katawan” sagot ko naman habang nakayuko nakakahiya sakanya.
“Binabangungot ka” sabi niya at umupo sa harapan ko. Ano ba to bakit bigla akong kinabahan?
“Next time wag mo na akong tatakutin ng ganun” sabi pa niya at tumayo na tatawagin siguro yung doctor. Haay bakit ako kinabahan sa ginawa niya? Ano ba tong nararamdaman ko?
~

That’s the update.