YARALI SERÇE

Bölüm 4

Bölüm şarkısı:
Atiye & İskender Paydaş - Yetmez

🌸

İnsanlar, kaderlerini kendileri seçemiyor.

Şayet öyle bir imkanım olsaydı, istemez miydim yanımda olduklarını bildiğim ve hissettiğim bir aileye sahip olmak?

İsterdim tabikii.

Aradan geçen dakikalar ağlamamı daha da şiddetlendiriyordu.

Beni mal gibi satmışlardı.

Gururumu hiçe saydılar.

Araba bir anda durduğunda, karşımdaki adama tiksintiyle baktım midemi bulandırıyordu.

Bana baktığını görünce bakışlarımı arabanın penceresinden dışarı çevirdim. Dışarısı zifiri karanlıktı, tıpkı ruhum gibi.

Oysa ben rengarenk bir dünyada yaşamak istemiştim ama bu saatten sonra istediğim şeyin olması mümkün değil.

Şoför koltuğunda oturan adam gelip kapıyı açtığında dışarı çıktım.

Kaçmam gerekiyordu.

Ya buradan kaçacak ya da kendi ayaklarımla ölüme gitmiş olacaktım.

Etrafıma bakmaya başladım.

Beni ıssız bir yere getirmişlerdi.

Az ötede bir ev görmemle duraksadım.

Midemi bulandıran adam yanımda durduğunda ona ters ters baktım. Adamlarına bakıp "Siz gidebilirsiniz ihtiyacım olduğunda sizi ararım," dedikten sonra bana bakıp gülümsedi.

Adamları, arabayı çalıştırdıktan sonra gözden kayboldu.

Yürümeye başladım.

O adamın yanında daha fazla kalmak istemiyordum. Hızla yanıma gelip "Kaçmayı aklından bile geçirme," dediğinde onu duymamazlıktan geldim.

Beni kendine doğru çekip yürütmeye çalıştı.

Gördüğüm evin önüne geldiğimizde anahtarı alıp kapının deliğine soktu ve usulca büktü.

Şu an deli gibi kaçmak istiyordum.

Arkamı döndüğüm sırada kolumu hızla tuttu.

"İçeri gir."

Söylediğini yapacak değildim. Kolumu elinden çekip olduğum yerde öylece durdum.

Belimden tutup beni evin içine doğru sürüklediği sırada telefonu çaldı. Elindeki çantayı bana verip "Sen gir ben geleceğim," deyip beni evin içine koydu ve kapıyı kapattı.

Olduğum yerden kıpırdayamadım.

Evin ışığı açıktı. Hazır o telefonla konuşurken buradan kaçabilirdim. Tam kıpırdayacağım sırada sesini duymamla duraksadım.

"Bu gece gelmeyeceğim karıcığım."

Evliydi.

Onu bekleyen bir karısı vardı ama o yalanlar söylüyordu üstelik karısını aldatıyordu.

Adi şerefsiz.

Bir ilişkinin temeli güvendir, karısı ona güveniyor olmalıydı yoksa bu ilişki daha fazla yürümezdi.

İstemsizce kendimi karısının yerine koydum.

Çok kötü bir şey bu..

Böyle adamlar olduğu sürece biz kadınlar, hep üzülen taraf oluyorduk.