YARALI SERÇE

Bölüm 23

Eşekçilik oynuyorduk..

Komik bir durumun içindeydik ama bir o kadar da tatlı..

Uğur, Yiğit'in sırtına binmiş ayaklarını iki yana açmış garip garip sesler çıkararak Yiğit'in hızlı hareket etmesini sağlıyordu. Kahkaha atmamak için dudaklarımı birbirini bastırmış, onları izliyordum. Uğur halinden o kadar memnundu ki bıraksalar asla inmezdi bulunduğu yerden. Yiğit ise hızlı bir şekilde hareket etmeye çalışıyor salonun ortasında tur atıp duruyordu sürekli.

Elimde olmadan sesli gülmüştüm.

"Ne o?" diye sordu Yiğit yüzüme bakmaya çalışarak. "Çok mu komik?"

"Evet," dedim hiç düşünmeden. "Komik olmasa gülmezdim zaten."

Uğur ayaklarını çırparak, "Amca hadi durma." diye konuştu heyecanla.

"Ben bu duruma düşecek adam mıydım ya?" Yiğit hayıflanarak hızla emeklemeye devam etti. O her seferinde hızla hareket ettiğinde Uğur kıkırdayıp duruyordu.

Çok tatlılardı..

Biraz sonra Yiğit durunca Uğur kaşlarını çatarak Yiğit'e doğru eğildi. "Neden durdun amca?" diye sordu dudaklarını büzerek. "Biraz daha oynayalım."

"Yoruldum aslan parçası, çok yoruldum."

Yorulduğunu sanmıyordum muhtemelen Uğur'un uyku saati olduğu için böyle söylüyordu. Uğur oflayarak Yiğit'in üzerinden inmeye çalışırken Yiğit, "Uyuman lazım, sonra devam ederiz olur mu?" diye sordu sakince.

"Söz mü?"

"Söz Uğur'um, söz."

Uğur'um..

Gülümsedim.

Yiğit'in gözleri beni buldu.

Göz kırptı.

Daha genişçe gülümseyerek kaşlarımı kaldırdım.

Vay der gibi dudak büktü.

Ne oluyor yahu?

Uğur Yiğit'in sırtından inmeye çalışınca iki adımda yanlarına vardım, Uğur'u yavaşça tutarak inmesine yardım ettim. Yiğit ise Uğur sırtından inince kendini yere attı ve elini alnına koyarak bir müddet bekledi öyle. "Amca?" dedi Uğur, sesi endişeli geliyordu. "Çok mu ağırım ben?" diye sordu üzülerek.

"Yo," dedi Yiğit.

"Ama neden uzandın ki?" diye sordu bu defa.

"Ağır olduğun için değil," dedi Yiğit elini alnından çekip Uğur'a bakarak. "Büyüdüğün için yoruldum."

Gözleri parladı. "Büyüdüm mü yani?"

"Evet," dedi Yiğit olacaklardan habersiz. Yiğit evet der demez Uğur hiçbir şey düşünmeden kendini Yiğit'in üzerine attı. Hatta atmakla kalmadı uçtu sanki. Endişeyle gözlerim büyürken tutamamış, geç kalmıştım ama Yiğit buna hazırlıklıymış gibi Uğur'u havada tutmuştu.

Evet çok ciddiyim.

Resmen Uğur'u havada tuttu.

Uğur resmen uçtu.

"Napıyorsun sen?" diye bağırmaktan kendimi alıkoyamamıştım. Çok korkmuştum. Korktuğumu anlayan Yiğit, Uğur'u göğsüne yatırdıktan sonra bana bakarak." Korkma," dedi, "Bir şey yok."

Elim istemsizce kalbime giderken derin bir nefes alarak gülümsemeye çalıştım. Uğur kafasını Yiğit'in göğsünden kaldırarak bana uzun uzun baktı. "İyiyim," dedi bağırdığım için afallamıştı.