YARALI SERÇE

Bölüm 19

Merhaba, biz geldik!

Size çok güzel bir bölüm getirdim. Keyifli okumalar dilerim. ❤

Bölüm şarkısı:
Yalın - Sen Dönmeden Uyumam Bu Gece

🌙

Koşuyorum.

Ağaçların sık olduğu bir yerde o kadar hızlı koşuyorum ki, aldığım nefes ciğerlerime yetmiyor. Tökezliyorum, yorulmuşum lakin umursamıyor koşmaya devam ediyorum.

Birilerinden kaçıyorum.

Kimden kaçtığımı bilmiyorum.

Koşmaya devam ederken arkamdan gelen seslerle bir an duraksayıp arkama bakıyorum. Kimseyi göremiyorum ama sesler gittikçe yakınlaşıyor. Koşuyorum tekrar, düşecekmiş gibi oluyorum ama çabuk toparlıyorum.

Saçlarım yüzüme dağılıyor hem koşuyor hem yüzüme gelen saçlarımı elimle sertçe itiyorum. Ancak ayağımın bir çalıya takılmasıyla yeri boyluyorum. Ağzımdan kaçan çığlık ormanın sessizliğinde yankılanıyor. Nefes nefes kalmış bir şekilde ayağa kalkmaya çalışıyorum. Zor olsa da ayağa kalkıyor tekrar koşmaya devam ediyorum. Acıyı iliklerime kadar hissediyorum. Kupkuru olan boğazım, canımı acıtıyor. Gözlerim kararıyor, düşecekmişim gibi hissediyorum.

Durmuyorum. Eğer durursam, beni yakalayacaklarını biliyorum. Peşimde olan insanların kim olduğunu bilmiyorum. Seslerini duyuyorum, tam arkamdalarmış gibi geliyor. Seslerin daha da yakınlaşmasıyla daha hızlı koşuyorum.

Yiğit'in sesini duyuyorum. Koşmayı bırakıyorum. "Kaç!" diyor bana. "Arkana bakma."

Kendi etrafımda dönüyor fakat kendisini göremiyorum. "Neredesin?" diye bağırıyorum. Aldığım yanıt ise sessizlik oluyor.

Yiğit'in söylediğini yapıyorum arkama bakmadan kaçıyorum. Koştuğum yolun sonu uçuruma çıkıyor. Ağlama hissiyle dolup taşıyorum. Başaramıyorum, kaçamıyorum. Olduğum yerde diz çöküp nefeslerimi düzene sokmaya çalışıyorum.

"Vay vay," diyor arkamdan gelen ses. Sesin tanıdık olduğunu biliyorum ama kim olduğunu çıkaramıyorum. "Kaçacak bir yolun kalmadı mı?" Sesin kime ait olduğunu anlamak için arkama bakıyorum. Patron'u görünce korkuyorum ve ayağa kalkıp geriye doğru kaçıyorum.

"Ne istiyorsun benden?" diye soruyorum korkuyla. "Ben sana ne yaptım?"

"Babanın bana verdiği zararı seninle kapatacağım." diyor kahkaha atarak. Yanıma gelmek için bir adım atıyor.

Elimi havaya kaldırıp. "Gelme," diye bağırıyorum. Fakat beni dinlemiyor gelmeye devam ediyor. O yanıma geldikçe ben geriye doğru gidiyorum. Birkaç adım daha atarsam uçurumdan aşağı düşeceğimi biliyorum. Son bir adım atıp daha da kıpırdamıyorum. Ben durunca Patron da duruyor.

Sağ tarafa doğru bakınca Erol'u görüyorum. "Kaçışın yok," diyor korkutucu bir sesle.

"Benden uzak durun," diyorum ama sanki beni duymuyorlar.

Yanıma geleceklerini anladığım an geriye kaçıyorum. Arkamda uçurumun olduğunu unutuyorum, arkaya doğru adım atıyorum. Son attığım adımda aşağı düşmekten kurtuluyorum. Düşeceğimi bildiğim için ellerimle tutunmaya çalışıyorum. Çok yüksek bir yerdeyim, ellerimden destek almasam direkt aşağı düşeceğimi biliyorum. Korkuyorum, ölmekten korkuyorum.

Bana yardım etmeyeceklerini bildiğim için yardım etmelerini istemiyorum. Onlardan yardım isteyeceğime ölmeyi tercih ediyorum. İkisi halime bakıp kahkaha atıyorlar sonra gidiyorlar.