SIR MUHAFIZI-KIRMIZI

Bölüm 43 Ejder Vadisi/Süvari

BÖLÜM 43

Ejder Vadisi/Süvari

Büyük salondaki ziyafet sona ermek üzereydi. Labirenti aşıp gelen iki konuk Baş Rahip Turdal tarafından ağırlanmış, konuklara tapınağın aşçıları tarafından terbiye edilen çorbalar, en körpe kuzu etinden kavurmalar, kokusu bile insanı iştaha getiren sıcak ekmekle çeşit çeşit şarap ikram edilmişti. Büyük yemek masasının üstü tüm bu yiyeceklerin yanında teras bahçelerde yetişen meyvelerle tepeleme doldurulmuştu. Ergar pek çok sofra görmüştü ama bu sofraların hiçbiri böylesine zengin değildi. Zaten Kan rahipleri gösterişli sofraları sevmez, bir tas çorba veya bir tabak yemekle yetinirlerdi. Yılın tek bir günü Kan Ayinleri için ziyafet verilirdi lakin onlar da böylesine zengin değildi. Konuklar bu ayrıcalığın farkında değillerdi ama gösterilen ilgiden hoşnuttular. Turdal özellikle bal şarabı içirmişti misafirlerine. Ergar da içmişti. Öncesinden de bilirdi, bal şarabı zaten keyif verir, derdi tasayı alırdı. Sofrada da dert tasa kalmamış gibiydi. Ergar bir kere daha konuklarına baktı, gözü halinden memnun görünen kehanet ustasına takıldı. Belli ki bal şarabını sevmişti Üstelik piposunu da yakmıştı. Ergal daha ilk gördüğü andan itibaren Muramba'yı sevmişti. Kehanet ustası Turdal'a benzemiyordu. Sohbeti, tavırları hele ki o tebessümü insanı sarıyor, kendine çekiyordu. Süvarilerin hayatları zorluydu, çetindi. Bir ejdere hükmetmek her zaman dikkat, ihtimam isterdi. Ejderler sahiplerine bağlıydılar ancak tabiatlarındaki vahşilik, özgürlük hiçbir zaman yok olmaz, sadece pusuya yatardı. Disiplinsiz bir süvari düşünülemezdi. Bu disiplin de Kan Rahiplerinin otoritesinden beslenirdi. Ergar bu otoritenin timsali olan Turdal'ın yüzünde Muramba'nınkine eş bir tebesssüm görmemişti hiç. Evet Turdal şimdi gülüyordu, konuklarına karşı güleryüzlüydü elbet ama bu gülüş Murambanın tebessümündeki zenginlikte değildi.

Öte yandan Nola da gülümsüyordu. Güzel yüzü insanın gönlünü genişleten gülücüklerle aydınlanıyor, bu gülücüklerle dolu yüze bakanı baktığına, bakmayanı bakmadığına pişman ediyordu. Öyle geliyordu ki Nola gülümsemese bile yüzü gülüyor, ona bakanı da bu gülümsemenin büyüsünde gülümsetiyordu. Ergar kadehindeki bal şarabından bir yudum daha içti. Kendini bilmese sarhoş oldum derdi. Ama biliyordu sarhoş değildi. En azından şarap yüzünden sarhoş değildi. Ya bu sarhoşluk başka türlüyse, hiç bilmediği, tatmadığı bir sarhoşluksa?

Ergar titredi, daha önce böyle hissetmemişti.

"Yok hissettim, Kunke ile ilk uçuşumuz da böyleydi."

Adaylık sınamalarını geçip gerçek bir süvari olmaya hak kazandığında ve Seyis Kilkil Kunke'yi Ergar'a teslim ettiğinde yine böyle titremiş, görkemli ejderle ilk uçuşunda yine böyle bir sarhoşluğun keyfinde kendinden geçmişti.

"Yine de böyle, bu şekil değildi"

Kunke'yle uçarken şimdi bile içini hoş bir heyecan kaplıyordu ama ne ilk uçuştaki sarhoşluk, ne de şimdinin cana can katan heyecanı böylesine yakıcıydı. Ergar gizliden Nola'yı gözledi. Zaten sofranın başından bu yana gözünü kızdan alamıyordu. Yine de sofrada konuşulanları dinleyebilmiş, Muramba ve Nola'nın zorlu yolculuklarının sebebini öğrenebilmişti.

Daha çok konuşan Usta Muramba olmuştu. Aybar Han diye birinden bahsediyordu. Aybar Han'ın Diyarın hükümdarı olduğunu, Diyarın ise büyük bir felaketin eşiğinde olduğunu söylüyordu. Kan Rahipleri'nin Altın Şehre bir bağlılığı yoktu elbette. Muramba bunu biliyordu. Ama Diyarın, Diyar üzerindeki şunca insanın selameti Aybar Han'ın hükmüyle mümkündü. Bu hükmün hâkim olması için Ejder Süvarilerinin desteği şarttı, Muramba bu desteği istiyordu. Bunca yolu bunun için gelmişlerdi. Üstelik yalnız da gelmemişlerdi, ejderlerin anası Azene'yi de birlikte getirmişlerdi. Murambma Nola'yı işaret etmişti, genç kızın Azene'nin süvarisi olduğunu söylemişti. Diyarın geri kalanının Ejder Süvarileri ve Kan Rahipleri hakkındaki malumatları çok azdı. Buna rağmen Muramba Azene'ye hükmeden süvarinin diğer ejder süvarilerinin desteğini hak ettiğini söylüyordu. Buna güvenerek de yardım istiyordu.