KIR PAPATYASI...

°2°

Toprak'tan...

  
  Nora'yı odadan gönderince bende yataktan kalktım. Onun uyuyamayacağını biliyorum çünkü şimşek çaktığında korkuyor. Onun için bende uyumadım.

   Bir sürü düşmanım olduğu için hiç onun yanında durmuyorum. Diğerlerine göre benim daha çok düşmanım olduğu için en yakınındakilere zarar veriyorlar. Birden evde Nora'nın çığlığı yükselince hemen salona koştum.

  Maskeli bir adam vardı. Nora ise duvar dibinde baygın yatıyordu. Diğerleri adamla ilgilenirken hemen Nora'nın yanına koştum. Eğer onu dinleseydim ona zarar gelmezdi. Nora'yı kucağıma alıp arabama bindirdim.

  Kendimde şoför koltuğuna geçip arabayı çalıştırdım. Dikiz aynasından baktığımda gözlerini kırptığını gördüm. "hadi güzelim dayan bak ben yanındayım" dedim.

Kısık sesiyle "a...bii" dediğinde boğazıma yumru oturdu. Ona iyi davranmazdım hiç. Onun kokusunu bile bilmiyordum çünkü hiç sarılmamıştım ona.

  Hastaneye geldiğimizde hemen inip Nora'yı kucağıma aldım ve bir sedyeye yatırdım. Doktorlar gelince bir odaya aldılar. Lanet olsun ona bişey olursa kendimi asla affetmem. Eğer onu dinleseydim hiç birşey olmazdı ona.

  Birkaç saat oldu ve diğerleri de geldi. Doktor yanımıza gelince ayağı kalktık hepimiz.

"hastamızın durumu iyi. Şuan da uyuyor. Ama bugün burada kalsın. Yanında sadece bir tane refakatçi kalabilir. Geçmiş olsun." diyip gitti.

Bizimkilere dönüp "siz gidin bugün ben burdayım. Hem evi temizletin hem de o adamı depoda halledin." dedim. Hepsi gittiğinde odaya girdim. Tekli koltuğu yatağın yanına çekip oturdum. Bugün geç kaldığında o kadar çok korkmuştum ki hele ki üstü başı kirli gelmesi. Hiç bişey diyememiştim. Bana baktığında gözlerindeki kırgınlık beni mahvetti. Artık kardeşimden uzak kalmıcam. Hem 4 abisi var hepimiz onu korucaz.

  "abi...yardım et...lütfenn!" rüyasında sayıklamaya başlayınca hemen kalkıp yatağa oturdum. Omuzlarından sarsınca gözlerini açtı ve ağlamaya başladı. Belinden tutup yavaşça kendime çektim. Bana sıkıca sarılınca bende kafamı boynuna gömdüm. Bir anda hızla benden ayrılıp kafasını eğdi.

"şey...ben çok özür dilerim a...bi bit anda öyle korkunca sarıldım bir daha olmaz. Yemin ederim. Lütfen bağırma" dedi kısık sesle.

  Ellerimi kaldırınca vurucağımı zannedip ellerini önüne siper etti. Ensesinden tutup kendime çektim ve sarıldım. Cidden bu kadar mı sert davramışım ona.

"abicim ben çok özür dilerim. Seni çok seviyorum. Ama sana zarar gelmesinden korktuğum için sana böyle davrandım. Beni affet. Sana inanmadığım içinde pişmanım seni yerde baygın görünce ne yapıcağımı şaşırdım. O kadar çok pişmanım ki" dedim.

  Omuzumun ıslanmasıyla ağladığını farkettim. Hemen kendimden ayırdım. "ağlama meleğim. Lütfen ağlama" dedim. Canım acıyordu.

"a..bi sen benden nefret etmiyor musun yani?" dedi. Gülümseyip belinden çektim ve tekrar sarıldım. O da bana sarılınca rahatladım. Biraz öyle kalıp ayrıldık. Dışarıda hala yağmur yağıyordu ve daha da şiddetlendi. Yataktan kalkarken Nora bileğimden tuttu. Ona baktığımda gözlerini kaçırıp" birlikte yatsak olur mu abi? " dedi.

" tamam bebeğim" dediğimde yana kayıp bana yer açtı. Bende yatağa girip onu kendime çektim. Belime sarılınca bende ona sarıldım. Birden şimşek çakınca onu daha sıkı kavradım. "şşştt...bebeğim ben burdayım. Geçti" diye sakinleştirdim. Bir süre sonra Nora uyuyunca bende kendimi uykunun kollarına bıraktım.

Sizleri seviyorum...💫🌺