Sanırım okuyamayanlar varmış, bu yüzden aynı bölümü tekrar yüklüyorum umarım bu sefer okuyabilirsiniz TT bölümü okumasına rağmen yeni bölüm bildirimi gidenlerden çok özür diliyorum :( Boşuna size rahatsızlık verdim TT
Ayrıca bütün yorumları okudum ancak ders çalışmaktan henüz yorum yapma fırsatı bulamadım, affedin en kısa zamanda hepinize cevap vereceğim :(
--
Chanyeol vücudundaki ağırlıkla ve başındaki kuvvetli ağrıyla uyandığında yanında ve zihninde büyük bir boşluk hissetti. Zihnindeki boşluk alkoldendi evet ama asıl önemlisi Baekhyun neredeydi? Zonklayan başını ovalayarak uzun bacaklarını yataktan aşağı sarkıttı. Mutfaktan yemek kokuları ya da sesler gelmiyordu. Bir süredir onu her sabah bekleyen şeyler yoktu bu sabah. Acaba duşta mıydı? Su sesi duymamıştı ama onun banyoda olma düşüncesiyle tuhaf bir gülümseme oluşmuştu dudaklarında. Başının ağrısını bir anlığına unutup odadan dışarı çıktı. Beklediği şey koltukta küçük bir çocuk gibi büzülerek yatmış bir Baekhyun bulmak değildi.
Neden burada yatmıştı? Ayrıca neden hala uyanmamıştı? Baekhyun her zaman diğerinden önce kalkardı.
Onu uyandırmamak için odasına geri döndü ve yatağın üzerindeki örtüyü alıp bütün gece üstü açık bir şekilde uyumuş olan Baekhyun’un üzerini örttü. Ancak bir sorun vardı ki Baekhyun bütün gece uyumamıştı. Uyuyamamıştı. Düşünmekten, üzülmekten ve ağlamaktan pek fazla zamanı olmamıştı uyumaya. Vücudu uykuya çekildiğinde çoktan güneş doğmak üzereydi.
Chanyeol düşüncelerinin eşliğinde ses çıkarmamaya özen göstererek onun başına eğilip nazikçe saçlarını okşadı. Yüzüne ve kanepeye dökülen saçlar o kadar güzel görünüyordu ki Chanyeol ona baktığında içinde oluşan sevinci kelimelerle tarif edemezdi.
“Uyandırdım mı?” Chanyeol üzülerek gözlerini açmaya çalışan Baekhyun’a baktı. O kadar özen göstermesine rağmen yine de uyanmıştı. Chanyeol uykusunun hassas olduğunu fark ederek bir dahakine daha fazla dikkatli olmak için aklına not aldı.
“Soruyor musun bir de?” Baekhyun üzerindeki sıcaklığın nedeni olan örtüye baktığında akşam ki üzüntüsünün artmaya başladığını hissetti. Chanyeol’ün onunla böyle ilgilenmesinden hoşlanmıyordu. Kendisini gerçek anlamda ona muhtaç hissediyordu ve bu histen nefret ediyordu.
“Sabahları seni yatağımda ya da mutfakta görememek tuhaf oluyormuş.” Chanyeol gülümseyerek kalkmaya çalışan Baekhyun’un saçlarını karıştırdı. Baekhyun ise rahatsızca başını geri çekerek uzaklaştı. “Bir sorun mu var? Sinirli gibisin?” Chanyeol’ün merakla sorduğu bu soru üzerine dün gece göz çukurlarına hapsolan yaşlar yeniden dökülmeye başlamıştı.
“Ben biraz daha uyuyacağım. Sessiz olursan sevinirim.” Baekhyun sesinin titremesini önemsemeyip diğeriyle en ufak bir göz teması bile kurmadan üzerindeki örtüyle birlikte Chanyeol’ün odasına, onun kokusuyla dolu olan yatağa ilerledi. Chanyeol ise anlamlandıramadığı düşüncelerle baş başa kalmıştı. Sorun neydi? Gerçekten bilmiyordu. Uykusunu alamadığını düşündü kısaca. Ya da aynı onun gibi içtiği için başı ağrıyordu ve bunu bu şekilde gösteriyordu.
Baekhyun kapıyı çarpıp ardından yatağa girdiğinde akmaya çalışan göz yaşlarını daha fazla zorlamayarak serbest bıraktı. Bir yanı Chanyeol’ü suçlarken diğer yanı ise, sadece şaka yaptığını, sarhoş olduğu için böyle dediğini hatta öyle ki hatırlamadığını düşünüyordu. Ama kendisine sıraladığı tüm bahaneler kalbindeki acıyı engellemeye yetmiyordu. Bütünüyle Chanyeol kokan yatağa daha çok yerleşti. Her şeye rağmen kaçış noktası yine Chanyeol’dü ve bu kaçış noktasına sıkıca sarılarak gece sağlayamadığı uykusuna devam etmek için gözlerini kapattı.
