“Cüzdanını unutmanı anlarım Chanyeol ama nasıl olur da telefonunu evde unutuyorsun?” Baekhyun yine şubeye gitmek zorunda kalmıştı. Ama bu kez geçen seferkilerin aksine ona acıyarak ya da sorgulayarak değil daha samimi bir şekilde bakmışlardı. En azından artık başlarını eğip gülerek selam veriyorlardı. Baekhyun uzun zaman sonra kendini ilk defa normal hissetmişti. Hem de oldukça uzun bir zaman sonra.
“Seni görmek için bahane üretiyorumdur belki?” Chanyeol odasına giren Baekhyun’u görerek hemen ayağa kalktı ve kapının kapanmasının ardından kollarını ince olana sardı. “Seni her dakika o kadar çok özlüyorum ki.”
“Bu sözleri nedense Yixing’i evden göndereyim diye söylediğini hissediyorum.” Baekhyun Yixing’i alalı yaklaşık iki ay geçmişti ve artık oldukça büyümüştü. Büyümekle kalmayıp bulduğu her şeyi kemirmeye başlamıştı.
“Baekhyun o şey çok iğrenç kokuyor ve ayrıca geçen gün dosyamı yedi!” Chanyeol kollarını ondan ayrırarak sinirle söylendi.
“Birincisi, inan bana senin kıyafetlerinden daha güzel kokuyor, ikincisi sana kaç defa eve iş getirme dedim ama dinlememiştin. Yixing bile biliyor ne yapması gerektiğini.”
“Sence de yeterince büyümedi mi? Annemlerin yanına göndermeliyiz bence artık. Babam ilgilenir onunla.”
“Yaz tatilinde çocuğu büyükannesinin evine göndermiyoruz Chanyeol. Ne zararı var sana dünya tatlısı hayvanın?”
“O tatlı dediğin şey cinayet dosyasını kemirdi.”
“Belki polis olmak istiyor olamaz mı?”
“Onun tavşan olduğunun farkındasın değil mi?”
“Farkındayım. Narkotik köpeği oluyorsa narkotik tavşanı neden olmasın ki?”
“Baekhyun...”
“Tamam kızma gidiyorum.” Pişkince sırıtarak parmak uçlarında yükseldi ve Chanyeol’e öpücük kondurdu.
“Dikkatli git.” Öpücükle yüzündeki gülümsemesi yerine gelmişti.
“Sen de dikkat et. Minsun ortalıklarda geziniyor.”
“Onun bir aydır sevgilisi var Baek biliyorsun, yakın arkadaşımla çıkıyor.” Baekhyun kapının kapalı olduğundan emin olmak için arkasını döndü ve sonra tekrar Chanyeol’e bakarak kulağına doğru yaklaştı.
“Sevgili olayı paravan olabilir Chanyeol.” Fısıldadıktan sonra geri çekildi.
“Daha bir hafta önce senden özür diledi.”
“Olabilir, bu da oyununun bir parçasıdır belki?”
“Sana burada kalmak fazla yaramıyor.” Chanyeol gülerek kapısını açtı. Kapının açılmasıyla içeri dolan ağlama sesleri ikilinin irkilmesine neden oldu. “Neler oluyor?”
“Şubenin yanındaki parka bırakmışlar. Tanrım ne yaptıysak susmadı.” Minsun kucağındaki bebeği susması için avutmaya çalışıyordu.
“Parka mı bırakmışlar?” Baekhyun’un nedensizce gözleri dolmuştu.
“Yalvarırım ağlama artık. Anneni bulmaya çalışıyoruz işte.” Minsun sızlanarak bebeği kucağında sallamaya devam ediyordu.
“Ben alabilir miyim bir de?” Baekhyun sesinin titremesine aldırmadan kollarını Minsun’a uzattı.
“Bir saattir susmuyan bebeği sen mi susturacaksın Baekhyun?” Minsun gözlerini devirerek kucağındaki bebeği Baekhyun’un kollarına bıraktı.
