The day we met - on hold

•16•

POV ROSE

Ik doe de deur van de wc achter me dicht en loop de gang op, terug naar het feest. Het feest loopt goed, en ik ben blij dat ook mijn nieuwe vrienden hun draai kunnen vinden met elkaar, maar ook met de rest van mijn vrienden. De alcohol stroomt door mijn bloed en een glimlach verschijnt op mijn gezicht. Zodra ik de hoek van de gang naar de woonkamer omloop blijf ik staan. Tyler is hier? Samen met Jonna...

"Tyler?!" weet ik uit te brengen. Mijn ogen zijn groot van verbazing. Tyler draait zijn hoofd naar mij en een grijs verschijnt op zijn gezicht. "Hey babe, heb je me gemist?" Het liefst wil ik naar hem toe stormen en hem bizar hard in zijn gezicht slaan, maar het voelt alsof mijn lichaam me in de steek laat. Noah's lichaam daarentegen doet precies wat ik wilde. Hij loopt met grote passen naar Tyler en zijn vuist beland met een harde klap op zijn kaak. "Waar is je uitnodiging Tyler? Ik neem aan dat je die niet hebt, toch?" Hufter!" Tyler wrijft even met zijn hand over zijn kaak, maar hij laat het hier niet bij zitten. Noah krijgt een flinke klap, maar lijkt er niet erg van onder de indruk te zijn. 

Ik heb Tyler al maanden niet gezien, maar na wat hij me heeft aangedaan hoopte ik dat ik hem nooit meer zou zien. Ik sta nog steeds als verstijft toe te kijken hoe Noah Tyler zijn kraag vastpakt, en hem met een snelle beweging op de grond legt. Hij gaat bovenop hem zitten en slaat nog een aantal keer met zijn vuist in Tyler's gezicht. Jonna staat toe te kijken, maar is te laf om in te springen. Gelukkig, want Noah kan ze niet allebei hebben. Tyler draait zich om en draait Noah met zijn rug op de grond. Hij slaat hem. Nog een keer. Hij blijft slaan. Zijn gezicht zit vol bloed en de tranen staan in mijn ogen. Ik open mijn mond maar er komt geen geluid uit. De rest van de mensen staan in een kring om het gevecht heen,aar ze doen niks.

Jaden komt op voor zijn beste vriend en stapt in de grote cirkel die om de twee jongens heen is gevormd. Hij pakt Tyler zijn middel-lange haar en slaat hem met zijn achterhoofd op de grond. "Ik zou heel snel weg gaan Tyler, voordat je het niet meer na kunt vertellen." Jaden's stem klinkt dreigend. "Maar ik kom gewoon mee feesten." grijnst Tyler. Noah ligt nog steeds op de grond. Eindelijk weet ik mijn lichaam in beweging te zetten. Ik ren naar Noah en laat mezelf naast hem op zijn knieën vallen. Jay, Ryan en Danny sturen Jonna met minimale moeite het huis uit, en Jaden rekent af met Tyler. Ik kijk hem na als Jaden hem het huis uit trekt. Tyler's haar is nat van het bloed, en ook zijn knokkels zijn opengebarsten.

Zodra de jongens buiten staan en de deur met een klap dichtvalt begint iedereen pas te bewegen. Jaden komt naast me op de grond zitten. Hij steekt zijn hand uit naar Noah, die hem voorzichtig aanpakt en zich omhoog laat trekken door zijn beste vriend. Ik kijk naar het blauwe oog en het bloed op zijn gezicht. Het bloed en de schrik in combinatie met de alcohol die nog steeds door mijn lichaam stroomt worden me teveel en ik voel al mijn maaginhoud naar boven komen. Snel sta ik op en ik ren richting de wc.

De rest van de mensen beginnen langzaam hun jas te pakken en gaan richting huis. Wanneer ik terug de woonkamer in kom zijn er nog maar een paar vrienden over. Donna zit met Noah op de bank en behandelt zijn wonden. Ook Jaden zit met een icepack op zijn kaak op de bank. Ik voel de tranen opkomen en ik wil even wat frisse lucht. Ik draai me weer om en loop zonder iets te zeggen door naar de achterdeur. Zodra ik de vijver achterin mijn tuin bereik laat ik mezelf in het natte gras vallen en ik laat de tranen over mijn wangen stromen.

Ik schrik op uit mijn gedachten wanneer iemand naast me komt zitten. Ik draai mijn hoofd naar rechts en zie dat het Mason is. Snel draai ik mijn hoofd terug en veeg ik de tranen van mijn wangen. "Hey stop, je hoeft je niet te schamen Rose, het is echt heel kut om dit op je verjaardag mee te maken." Hij legt zijn hand op mijn been en geeft er een bemoedigend kneepje in. Ik kijk hem een en een glimlach verschijnt op mijn gezicht. Een kleine rilling van kippenvel loopt via mijn schouders door naar mijn ruggengraat. Mason ziet het en trekt zijn jasje uit, die hij vervolgens over mijn schouders heen legt. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder en laat de tranen over mijn wangen lopen. In stilte blijven we een poos zitten, terwijl Mason zijn arm over mijn schouder heeft geslagen. Zijn gespierde borst voelt veilig en warm en al snel stoppen mijn tranen met stromen.

"Sorry dat je me zo moet zien." Zeg ik terwijl ik me uit zijn greep wurm. Zijn diepblauwe ogen kijken me bezorgd, maar lief aan. "Hey, dat maakt toch helemaal niet uit. Het was een hartstikke leuk feest Rose, iedereen heeft het naar zijn zin gehad. En het is niet jouw schuld dat het zo heeft moeten eindigen, niemand zal boos op je zijn." Zijn woorden verwarmen mijn hart en ik glimlach klein naar hem. Zijn gezicht beweegt langzaam richting die van mij en hij plaatst zijn hand op mijn wang. Zijn warme adem zorgt voor een rilling van kippenvel. Ik begin zwaarder te ademen en leg mijn hand op zijn borst, terwijl onze lippen nog maar millimeters bij elkaar vandaan zijn.

"Rose, Noah wil je spreken." Roept Donna. Ik schrik op. Mason laat me snel los en zijn ogen slaan op de grond. "Ik kom!" Roep ik terug richting Donna. Ik sta snel op, leg het jasje op de grond en loop weg. Snel draai ik me om. "Sorry Mason. Dit was niet mijn bedoeling." Hij knikt en ik loop naar binnen.

"Dankjewel Noah, en sorry voor alles." Ik ga naast hem op de bank zitten en haal mijn hand door zijn warrige haar. "Het maakt echt niet uit Rose, het is niet de eerste keer dat ik met hem heb gevochten weet je nog?" Een grijns verschijnt op zijn gezicht. "Nee, dat litteken zit nog op zijn wenkbrauw." grinnik ik. Ik buig voorover en geef Noah een knuffel. Over zijn schouder zie ik dat Mason richting de voordeur loopt. Als hij hem opent kijkt hij nog even naar mij. Hij steekt zijn hand naar me op en ik glimlach naar hem.

Wanneer Donna, Jaden en Noah weg zijn besluit ik meteen naar bed te gaan. Met een zucht laat ik me op bed vallen. Ik pak mijn telefoon en besluit Mason een appje te sturen.

*Bedankt voor vanavond Mason... en sorry voor het abrupte eind. Ik spreek je morgen! X*

Ook zie ik een appje verschijnen van Emma. Ik open de gestuurde foto. Het is een selfie met Emma, Caitlyn, Danny, Ryan, Jay en Alice.
*Bedankt Rose! Het was echt heel leuk!*

Een glimlach verschijnt op mijn gezicht. Ik stuur een hartje naar Emma en leg dan mijn telefoon op het kastje naast mijn bed. Al snel vallen mijn ogen dicht en ik beland in een diepe, droomloze slaap.

Oeeeeeee de eerste stap tussen Mason en Rose! Shippen jullie ze? Ik wel in ieder geval!!