The day we met - on hold

•26•

POV ROSE

"Hey," klinkt aan de andere kant van de telefoon. Mason's stem klinkt schoor en moe. "Hey, kunnen we praten?" mompel ik voorzichtig. "Is goed, dit schiet ook niet op. Over een uurtje bij Charley's?" vraagt hij na enkele seconden stilte. "Is goed, tot zo," Met die woorden hang ik de telefoon op en ik zucht even diep, precies zo awkward als ik verwacht had. Ik trek de jurk van gisteravond weer aan en loop de trap af naar beneden, waar Noah al zit te ontbijten.

"Is het gelukt?" vraagt hij meteen. Ik knik eventjes en neem naast hem plaats aan het keukeneiland, waar hij een bordje met ontbijt en een glas jus d'orange voor mij heeft neergezet. "Je bent een schat." vertel ik hem. Noah glimlacht even en in stilte eten we ons ontbijt op. Mijn hoofd bonst licht van de alcohol van gisteravond en ik heb er meteen spijt van.

Wanneer ik het café binnenloop kijk ik even rond. Er hangt een moderne, maar toch oude sfeer in het gebouw, wat het perfect maakt voor alle leeftijden. Aan een aantal tafeltjes zitten mensen druk met elkaar in gesprek, maar Mason is nog niet te bekennen. Ik ga aan een tafeltje naast een raam zitten en bestel een citroen thee bij de ober, die mijn bestelling opneemt en weg loopt.

De deur zwaait open en Mason komt binnenlopen. Hij kijkt even rond en zodra hij mij ziet zwaai ik even en glimlach klein. Hij neemt plaats tegenover mij aan de tafel. Door zijn donkerblauwe polo zijn zijn gespierde armen duidelijk zichtbaar. "sorry," zeggen we allebei tegelijk, waarna we beiden even in de lach schieten. "Ik eerst," zeg ik, "Sorry dat ik tegen je heb gelogen en dat ik boos op je werd omdat je me wilde beschermen. En sorry dat ik niets meer van me heb laten horen gisteravond." Mason knikt kort. "Sorry dat ik je niet het hele verhaal heb laten vertellen, en dat ik ben weggegaan." Ik glimlach en sta op, waarna ik naar zijn kant van de tafel loop. Mason schuift zijn stoel naar achteren en opent zijn armen. Ik snp de hint en ga bij hem op schoot zitten, terwijl ik mijn hoofd in zijn nek begraaf.

"Beloof me dat we onze ruzies volgende keer gewoon meteen uitpraten, ik heb geen oog dichtgedaan vannacht." fluistert hij in mijn oor. Zijn warme adem laat mij huiveren en ik knik snel. Ik duw mezelf iets van Mason af en druk mijn lippen op die van hem. "wil je het verhaal van Tyler uitleggen? Als ik weet waar jullie over gesproken hebben is het makkelijker voor mij om te begrijpen wat de huidige situatie tussen jullie is." zegt hij. Ik knik en neem weer plaats op mijn eigen stoel.

Mason knikt begrijpend nadat ik het hele verhaal met Tyler heb uitgelegd, vanaf de zomer, toen we elkaar ontmoetten, tot het gesprek wat we gister hebben gehad. Ergens zie ik een kleine jaloersheid in zijn ogen, wat ik wel kan begrijpen. Mijn ontmoeting met Tyler is zo bijzonder geweest, ik zal dat nooit meer met een ander meemaken.

"Zullen we einde middag naar het strand gaan? Samen een hapje eten en daarna een stukje wandelen?" vraagt Mason. Mijn gezicht klaart op en mijn hart maakt een sprongetje. Waar heb ik deze jongen aan te danken? Nog geen 10 minuten geleden was ik nog een heel verhaal aan het vertellen over hoe bijzonder de ontmoeting met mijn ex was, en als nog vraagt hij me mee op date.

"Klinkt leuk!" glimlach ik.

Na een vol bord met spareribs zucht ik even. "Ik hoef de komende dagen niet meer te eten." zeg ik. Mason grinnikt even. "Ik ook niet. Dan spreken we trouwens wel af dat het komende dagen mijn beurt is om te koken 's avonds." Zegt hij met een ondeugende grijns. De afgelopen weken hebben Mason en ik vrijwel iedere avond bij elkaar geslapen, en we hadden afgesproken dat we om de beurt zouden koken. Ik schiet in de lach. "Aha, meneertje probeert er makkelijk vanaf te komen, ik denk toch dat ik de komende dagen heel veel honger ga hebben." lach ik.

Nadat Mason ons eten heeft betaald staan we op van onze tafel. Het restaurantje waar we zaten ligt direct aan het strand. Voordat we het strand op lopen trek ik mijn schoenen uit. Ik krijg alleen al kippenvel van het idee van zand in mijn sokken. Ik pak beiden schoenen in mijn rechterhand en ren het strand op. "Wie het eerst bij het water is!" roep ik naar Mason terwijl ik door het mulle zand naar de rand van het water ren.

Nog geen 5 meter verder heeft Mason me al ingehaald en rent hij in 1 keer door naar het water. Wanneer ik eindelijk aankom bij de zee kijkt hij me uitdagend aan. "Next time better." lacht hij. Ik grinnik even en verstrengel mijn vingers in die van hem.

Terwijl we door het water langs de kust over het strand lopen leg ik mijn hoofd op Mason's schouder. Onze handen zijn nog steeds met elkaar versmolten. boven de zee hangt een licht briesje, wat er voor zorgt dat de golven redelijk tam zijn. Aan de horizon kun je de zon in de zee zien zakken, wat een bijzondere lucht van gele, rode en oranje tinten achterlaat. Een momentje van geluk overspoelt me wanneer we in stilte verder lopen.

"Bedankt dat je het gesprek zo goed opving vanmiddag, en dat je begreep wat ik vertelde over Tyler." zeg ik zachtjes. Mason staat stil en draait zich naar mij toe. Door het kalme licht van de ondergaande zon is er een warme gloed op zijn huid ontstaan, wat zijn gezicht laat glimmen. "Natuurlijk kan ik het begrijpen, jullie hebben gewoon iets heel speciaals met elkaar meegemaakt." Ik zucht even en kijk hem in zijn ogen. Een kleine glimlach kan ik niet onderdrukken.

Mason veegt een plukje haar uit mijn gezicht. "Ik hou van je." zegt hij zachtjes. Deze woorden laten me zwak op mijn benen voelen. Mijn ogen vullen zich met een klein traantje. "Ik ook van jou." glimlach ik. Mason drukt zijn lippen tegen de mijne en al snel belanden we in een gepassioneerde zoen.