The day we met - on hold

•23•

POV ROSE

Ondertussen zijn we een week verder. Het idee van Mason en mij heeft gewerkt, ik heb Donna heel de week over niets anders gehoord dan Jay, die twee zijn al heel de week samen. Ook tussen mij en Mason gaat het heel goed. Ik heb me in tijden niet meer zo comfortabel bij iemand gevoeld, eigenlijk al niet meer sinds Tyler.

Ik sla mijn benen over de rand van mijn bed en met een soepele beweging trek ik een grote trui over mijn hoofd. Ik laat de capuchon op staan en veeg een plukje haar achter mijn oor, die voor mijn oog is gevallen. Ik stap uit bed en slenter langzaam de trap af naar de keuken, om de theepot aan te zetten.

Wanneer ik de keuken in loop tref ik mijn vader aan aan de tafel. Hij heeft een krant in zijn hand. Zijn bril staat laag op zijn neus en hij is zo gefocust op de woorden die hij leest dat hij mij niet eens opmerkt. "Goeiemorgen, wil je thee?" vraag ik aan hem. Verbaasd kijkt hij op van zijn krant "Jezus, je laat me schrikken gek, graag." antwoord hij. Ik grinnik even en zet de theepot aan. Met zijn voet duwt hij de stoel tegenover hem naar achter en seint me om te gaan zitten. Ik doe wat hij aangeeft en hij legt zijn krant weg.

"Je moeder en ik gaan vanavond naar een feest met voorafgaand diner, dus we zijn laat thuis. Als Mason wilt blijven slapen is dat goed." Hij duwt zijn bril terug op zijn neus en ik moet even glimlachen. "Okey leuk, ik zal het tegen hem zeggen. Wordt het trouwens niet eens tijd om een leesbril te kopen? Dat is toch veel fijner dan steeds je neus dichtknijpen met deze bril omdat je anders niet kan lezen?" grinnik ik. Mijn vader schud eigenwijs zijn hoofd, hij is bang om oud te worden en doet er alles aan om het te ontwijken. "Oke, wat jij wilt." Ik haal mijn schouders op en loop naar de theepot, die ondertussen het sein heeft gegeven dat hij klaar is.

Wanneer ik door de grote centrale hal naar mijn vaste tafel loop, zie ik Alice en Ryan zitten. Ryans hand ligt op haar been en Alice laat haar hoofd op zijn schouder rusten. Waarom zit Mason hier niet gewoon op school? Elke minuut dat hij niet in de buurt is voelt tegenwoordig zo lang. Nee, ik wil eigenlijk helemaal niet dat hij hier op school zit, het gaat toch uiteindelijk vervelen als je elkaar heel de dag door ziet. Gaat het vervelen? Met Donna is het ook nooit gaan vervelen.

Ik verzet mijn gedachten wanneer ik bij de tafel aankom. Ik ga tegenover Ryan en Alice zitten en voel mijn telefoon in mijn hand trillen. Speaking of the devil. Mason's naam verschijnt op mijn scherm en ik neem snel de telefoon op.

"Hey!" zeg ik enthousiast. Mijn vingertoppen glijden langs de rand van de tafel. "Hey knapperd, lekker geslapen?" En glimlach bedekt mijn gezicht zodra hij begint te praten. "Ik wel, maar het was wel een beetje alleen zonder jou." geef ik toe. "Misschien moet ik dat maar snel even goed komen maken dan, zijn de wc's bij jou op school geluiddicht?" Ik hoor dat hij glimlacht bij het idee. Ik kijk snel om me heen in de hoop dat niemand dit heeft gehoord. Mijn wangen kleuren langzaam rood. "Mason!" is het enige wat ik weet uit te brengen.

Ik hoor Mason lachen aan de andere kant van de telefoon en zie voor me hoe hij zijn ogen tot kleine spleetjes vormt en de kuiltjes in zijn wangen zichtbaar worden. "Ik wist dat je zo zou reageren" lacht hij. "Mijn ouders zijn vanavond laat thuis, blijf je slapen?" vraag ik om het onderwerp te veranderen. "Ja daar wilde ik het met je over hebben, wij zijn ook laat thuis." Grinnikt hij. Mijn schouders ontspannen zodra hij toegeeft aan mijn nieuwe onderwerp. "Ohh, vertel?" vraag ik nieuwsgierig. "Verrassing!" Hij klinkt enthousiast en ik ben benieuwd wat hij heeft bedacht "okey, ben benieuwd, tot vanavond!" "Tot vanavond." Ik hang de telefoon op en begroet mijn vrienden, waarna we naar de les lopen.

POV MASON

Ik knoop mijn zwarte overhemd vast en stop hem in mijn zwarte spijkerbroek. Snel pak ik twee glazen en een fles wijn uit het wijnrek wanneer ik langs de keuken loop. Mijn schoenen staan naast de deur, snel glip ik erin en trek ik mijn jas van de kapstok.