The day we met - on hold

•21•

POV ROSE

Moeizaam open ik mijn ogen bij het horen van mijn wekker, die een schel geluid door mijn kamer laat klinken. Ik druk hem snel uit en zet een muziekje aan om rustig wakker te kunnen worden. Ik schuif in een joggingbroek en trek de veel te grote zwarte hoodie aan, die ik ooit van Tyler heb gestolen. Ik heb hem net zo vaak gewassen tot zijn geur er helemaal uit was, en nu kan ik hem eindelijk dragen. Ik gris mijn telefoon van mijn dekbed af en kijk of ik nog nieuwe meldingen heb. Een berichtje van Mason.

*morning sunshine, lekker geslapen?*

Een glimlach ontstaat op mijn gezicht en ik stuur een appje terug.

*ik wel! En jij?*

Nog geen 30 seconden later trilt mijn telefoon weer.

*mooi! Ik ook. Zin om vanavond bij mij te komen eten? Mn ouders zijn thuis, maar gaan later weg*

Ik sluit het gesprek af met een duimpje en een hartje en strompel langzaam de trap af, waarna ik direct doorloop naar de keuken om de theepot aan te zetten. Mijn gedachten dwalen af naar Mason's diepblauwe ogen. De kuiltjes die in zijn wangen ontstaan wanneer hij lacht, de aderen op zijn gespierde armen en de ringen om de vingers van zijn grote handen.

Ik trek de zoveelste jurk uit en gooi hem op de grond, op de stapel andere jurken die is ontstaan. Ik trek een witte jurk over mijn hoofd en kijk tevreden in de spiegel. De jurk is niet te kort, maar mijn lichaam vormt er wel mooi in. Het idee dat ik straks bij Mason's ouders aan tafel zit zorgt voor kriebels in mijn buik van de zenuwen. Ik wil een goede indruk maken, maar ik moet niet nep overkomen. Ik besluit Noah te bellen om me te helpen met mijn zenuwen.

"Hey Rose!" Klinkt enthousiast aan de andere kant van de telefoon. "Hey No! Je raadt niet wat ik zo ga doen." Een glimlach ontstaat op mijn gezicht. "Bij Mason eten?" Antwoordt hij vrijwel direct. Heb ik dat al verteld of leest hij mijn gedachten? "Telepathie heet dat." Beantwoordt hij mijn ongestelde vraag. Mijn lange stilte heeft hem ervan overtuigd dat zijn antwoord goed is. "Holy shit, je blijft me verbazen. Maar, ja, ik ga inderdaad straks bij Mason eten, maar ik wil zo graag een goede indruk maken zonder nep over te komen, en ik ben vet zenuwachtig en ik weet gewoon even niet hoe..." "Rose, relax!" Lacht Noah. "Ouders vinden een meisje al snel leuk, als jij gewoon doet hoe je bent, weet ik zeker dat ze je leuk gaan vinden. Zolang je maar niet begint over het feit dat je seks hebt gehad met zijn beste vriend." Lacht hij. Ik schiet ook in de lach. Mijn hart verwarmt bij de woorden van Noah.

"Trouwens, Mason woont toch helemaal niet bij zijn ouders?" Vraagt Noah nieuwsgierig. "Nee, doordeweeks niet, maar in het weekend gaat hij vaak wel naar zijn ouders." Leg ik uit.

Na nog even gekletst te hebben met Noah hang ik de telefoon op en pak mijn grijze jas. Met de jas over mijn arm loop ik naar de witte auto, die op de oprijlaan staat geparkeerd. Mijn hakken klikken op de vloer en ik neurie een deuntje op de maat terwijl de avondzon in mijn gezicht brandt. 

"Hey!" Mason verrast me door zijn lippen op die van mij te plaatsen als begroeting. "Haai!" Begroet ik hem terug wanneer hij onze zoen onderbreekt. Ik voel mijn wangen rood worden en ben blij dat ik er een klein laagje foundation op heb gesmeerd. Mason slaat een arm om mijn middel en begeleid mij naar binnen.

Een lange vrouw met kort, bruin haar staat in de grote keuken van Mason's huis. Zodra ze ons aan hoort komen draait ze zich om en snelt ze naar ons toe. Op haar gezicht staat een warme, verwelkomende glimlach. "Hey, dus jij bent de vrouw waar Mason ons zoveel over verteld heeft!" Ik draai mijn ogen naar Mason, die snel wegkijkt. Mijn lippen vormen zich in een glimlach en ik richt me weer op Mason's stiefmoeder, die mij met haar lieve uitdrukking vol bewondering aankijkt. "Eh ja, ik ben Rose. Ik vind het onwijs leuk u te ontmoeten!" De vrouw vouwt haar handen om die van mij. "Zeg maar gewoon je hoor! Oh en ik heet Carol trouwens." De ontmoeting met de stiefmoeder van Mason is een stuk minder awkward dan ik dacht dat het zou zijn. Carol is onwijs lief, en Mason's vader komt straks thuis van zijn werk. Ik ga naast Mason op de bank zitten en Carol gaat verder met het eten, wat overigens onwijs lekker ruikt.