TruFake🌌❤

Chapter 5

Gio Suin POV***

“Anong sabi nyo!!” sigaw ko ng malaman ko ang nangyari

Pagbalik ko sa lugar ng Red Volt ay ito ang madadatnan ko. Mga bangkay ng miyembro kong nasawi sa laban sa Blue Eagles.

“Boss... Di po namin alam na ganito ang mangyayari kala namin masasakop namin ang Blue Eagles yun pala ay Hindi...” halata sa lalaking nagsasalita na kinakabahan sya.

Lumapit ako sa mga bangkay na nakabalandra sa sahig. Isa isa kong tinignan kong anong ikinamatay nila. Nagtataka ako kung bakit namatay na lang sila ng wala man lang dugo ang nagmatsasa kanilang mga damit. Wala din akong makita na kagamitan na ginamit kung bakit sila namatay ng ganun lang kasimple

( Ang karayom na ginagamit ni Aezi ay may lason at ito ay unti unti ng tutunay kapag nakalipas ang tatlong Segundo kaya kung oobserbahan mo ang mga natusok ng karayom niya ay di mo makikita Ang ginamit niyang karayom. Naglalaho ito bigla para walang ebidensiyang makita ang kalaban).

“Baka nalason sila?”, pagsasabi ng nasa kaliwa kong tao

“Imposibleng malason sila? Eh wala ngang makita si boss na ginamit para mamatay ang iba nating kasapi eh!”, pagsambit ng katabi nito.

Tumango ako sa kanila. Sino kaya ang may gawa nito? Imposibleng mga Blue Eagle ang may gawa nito? O may katulong pa silang iba? Tang ina! Nanghingi sila ng tulong sa WOLF! Malamang ay di na naman sumulpot dun ang Reyna ng WOLF Dahil naboboringan daw ito sa mga labanan na tulad ng ganito. Mas gusto niyang dumanak ang dugo kaysa ang mamatay ka ng walang Laban.
Di ko pa nakakaharap ang Reyna nila. May narinig akong usap usapan ng iba pang grupo na kapag daw nandun ang Reyna ng WOLF ay maaaring sampung Segundo lang ay tapos na ang Laban.

Pero isang oras at kalahating minuto ang lumipas bago nagtapos ang Laban. Siguro ay wala nga sya doon kaya ganun ba lang kahina ang WOLF.

“Ibalik niyo sila sa mga pamilya nila at saka magbayad ng danyos para sa ikinamatay nila. Wag nyong sabihin ang pangalan ko kung hindi ay mapapatay ko kayo”. Sambit ko at pinagpagan ang aking kasuotan na nagasumot ng kaunti sa laylayan.

“Yes Boss!!”. Sigaw nilang lahat at nagbow

Sa pag bow nila ay natulala ako dahil nagflashback sa akin ang pag bow din ni Aezi noon kapag nagpapasalamat sya o bumabati at saka ang paborito ko sa lahat ay ang paghingi niya ng patawad. Napangiti tuloy ako ng di ko malaman. Naalala ko ang ngiti niyang kakaiba, kapag tumatawa siya ay sumisingkit ang mata niya.

Umalis na ko sa lugar ng Red Volt at umuwi na sa bahay sakay ng motorsiklo ko.

Pagbukas ko ng pintuan ng kwarto ko ay naroon na naman ang magaling kong pinsan na si Aldrich na may kasamang babae na umiiyak. Napa iling na lang ako. Napatingin sa gawi ko si Aldrich kaya napatayo siya.

“Oh insan nandito ka na pala? San ka galing?”. Tanong niya habang hinihimas ang likod ng babae upang mahimasmasan ito at tumigil na sa pag iyak

“Ang babae hindi pinapaiyak
Pinapaungol bobo”. Sabi ko at saka siya nilapitan para batukan.

“Ah ganun ba pre? Sige labas ka na ng mapaungol ko na ito”. Sabay tulak niya sa akin palabas

“Teka kwarto ko ito ah!”. Inis na sabi ko pero natulak niya na ko palabas at agad na sinarado ang pinto ng kwarto ko

Tang ina!

Umupo na lang ako sa gilid at sumandal sa pader. Pipikit na ako ng marinig ang isang ungol mula sa kwarto ko

“Ahh!!!! Faster Aldrich!!! ”. Ungol ng babae.

King ina! Umalis na ko roon Dahil ayokong marinig ang pinag gagawa nila. Nagpasiya akong pumunta sa condo ni Aezi pero di ko ito pinasok Dahil alam kong nagpapahinga na ito Dahil pagod na. Sumandal na lang ako sa gilid ng pintuan niya at pumikit.

“Gio....”,malambing niyang Sambit ng bumukas ang pintuan.

Napamulat ako ng dahan dahan at saka tumingin ng malalim sa kanya. Tipid siyang ngumiti sakin at tumabi na kaunti para papasukin ako

“Paano ka nakakatulog ng nakatayo? Tanga ka ba? HAHAHA  anong trip mo?”. Sabay tawa niya

Ngayon ko lang ulit sya nakitang tumawa pero sana hindi ganito kasi tumawa nga sya pero may lungkot rin akong nakikita sa kanyang maamong mukha.

Agad ko siyang niyakap ng mahigpit na kinagulat niya.
Gusto ko ng bumalik ka sakin pero di pa ngayon ang oras.

“Gio.. May sakit ka ba?”. Nag aalala niyang tanong.

Alam niyang pagyumayakap ako sa kanya ay ibig sabihin lang noon ay may nararamdaman akong masama.

Umiling ako habang nakasubsob ang ulo sa dibdiban niya.
Sinuklay niya ang buhok ko gamit ang daliri niya. Tumunghay na ako at lumayo ng kaunti sa kanya.

“Saan ka galing? Di kita nakita ng magising ako kanina?”. Tanong ko sa kanya na di man lang sya kinabahan.

“Dyan lang sa tabi. Pinuntahan ko si Daile yung best friend ko”. Mahinahon niyang sambit saka ngumiti. Napatango na lang ako.

“Papasok ka ba o hindi? Gabi na ah? Bakit ka pa pumunta dito?”. Sunod sunod niyang tanong.

Kahit pala papaano ay may pag-aalala pa rin siyang maramdaman pag dating sa akin.

“Bukas.. Bakante ka ba?”, tanong ko ma sana ay sumagot sya ng maayos

“Oo... Bakit?”, takang tanong niya

“4 years old na si Azalea bukas... Bibisita ka ba sa kanya?”, napakagat ako sa ibabang labi ko ng tanungin ko siya.

Nagbago ang expression niya ng marinig ang pangalan na Azalea.
Nanlilisik siyang tumingin sa akin at mamaya ay humagulgol na at pabagsak na napaupo sa sahig kaya dinamayan ko sya.

“A-Azalea!!!!! Bakit mo ko iniwan!!! A-Akala ko lalaban ka!P-Pero bakit ganun Gio B-bakit tayo iniwan ni Azalea! Sabihin mo! Pabaya ako tama!??P-pabaya ako Gio! Kaya n-nararapat lang na iwan mo ko. Tama ang desisyon ko noon pero bakit naging Mali?!!! Patayin mo na lang ako Gio”. Napatakip na sya sa mukha niya at umiyak ng umiyak.

“Di ka pabaya Aezi...”. Paalala ko sa kanya.

Totoo naman iyon. Ginawa ni Aezi ang lahat para lang maligtas si Azalea sa ibang gang pero naabutan siya ng mga ito at walang awa na pinatay ang walang kamuang-muang na sanggol na si Azalea.

“Matulog ka na Aezi... Babantayan kita”. Saka ko siya binuhat para maihiga sa kama.

Marahan ko siyang inihiga sa kama at kinumutan. Di pa rin siya tumitigil sa pag iyak

Maya Maya lang ay nakatulog na siya ng mahimbing Dahil sa kakaiyak. Tulog na siya pero kita pa rin ang masakit niyang nararanasan. Pinatakan ko siya ng halik sa noo at ngumiti ako.

“I love you Azalea...”. sambit niya kahit sa pagtulog ay dala niya pa rin ang bigat ng damdamin niya.

“I love your daughter too,Aezi...”.