Death#53: Christmas Kids

65 4 0
                                    

Hayden's POV:

December 25.

It's Christmas.

The sky is cloudy, as always. Winter season started few months ago, the winds were also kind of heavy.

I took out my hands from the pocket of my thick jacket, inangat ko ang palad ko nang kaunti para saluhin ang ilang niyebe na bumabagsak sa lupa. The coldness alone made me feel lonely, ito ang unang beses na hindi ko kasama ang pamilya ko sa pasko.

I looked up as I stared at the grey sky and returned my hand to my pocket, tumalikod ako at muling pumasok sa building at plinanong libutin muna ang kabuohan ng dormitory building. It's currently morning and I still have many hours to celebrate Christmas.

Napangiti ako nang makita ko ang ilang loob ng mga dorms na may mga decorations na kinabit ng mga estudyante. Karamihan rin ng mga pintuan ng dorm ay nakabukas at komportable sila na iwanan lang 'yon nang gano'n.

This day looks like an ordinary school with students who's excited to open up their presents, hindi halatang may nangyari at walang pangamba ang bawat isa.


Napatigil ako bigla sa paglalakad nang tumunog ang cellphone ko, tiningnan ko ang screen. It was Nowen who's calling.


Sinagot ko agad ang tawag. "Yes?"

"Where are you?" bungad niya sa kabilang linya.

"Naglilibot sa dormitory buildings, bakit?"

"Can you come to Periculo Field?"

"Why?" nagtataka kong tanong.

"Just come."

Ibababa ko na sana ang tawag nang magsalita ulit siya. "Have you eaten?"

"Yeah... Why?" I was still confused.

Binaba na niya ang tawag na ikinataka ko pa lalo.

Ibinulsa ko nalang ang cellphone ko at nagsimulang mag-lakad papunta sa Periculo Field.

Good thing that I borrowed a charger from Hildi to charge my phone. Malaya rin na magagamit namin ang mga cellphone ngayong araw, since another tradition was dropped, adding another knowledge about this place. It was weird for them that they prohibited students to use phones while they're here. It kind of made sense rin naman dahil mahirap makasagap ng signal sa loob.

Nang makarating ako ay bumungad saakin si Nowen na nakasandal sa gate habang hindi pa rin naka-tack in ang polo niya.


"Ano nanamang nangyari sayo?" kunot-noong tanong ko sakanya. Hindi ko pa rin siya mabasa sa itsyura niya. He was just standing there like a rock and looking at my direction, waiting for me to go near him.

"Me and Lucas fought."

I frowned. "... So?"

I didn't mean to be rude pero ano namang gagawin ko kung nag-away sila?

Morwittz HighTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon