Do You Still Remember Me?

Chapter 10

Lea's POV

9 years na ang nakalipas mula ng umalis ako ng Pilipinas, 9 years ko na din hindi nakikita ang Panganay ko. 9 years na din kaming walang communication.

Sa loob ng 9 years maraming nagbago sa takbo ng buhay ko. Dumating si Amara. Mas naging busy ako sa trabaho ko. Pero kahit busy ako hindi ko napapabayaan ang anak ko. Kapag wala akong work nagdadate kaming dalawa.

"Mommy let's order na po" sabi ng cute na cute kong  anak.

Nandito kami ni Amara sa isang cafe sa New York. Kinukulit nya kasi ako gusto nya daw ng blueberry cheese cake. Parang si Agatha talaga si Amara.

Namimiss ko tuloy ang panganay ko na si Agatha. Nakikita ko sya kay Amara magkahawig na magkahawig sila.  Matagal na din mula ng huli kong nakita at nahagkan si Agatha.

"Mommy lutang ka na naman po" sabi ni Amara.

"Ikaw talagang bata ka, pinagttripan mo na naman ako ha!"

"No mommy! I'm just saying the truth! Sino po ba kasing iniisip mo? Ayiiee si mommy! Hahahahahahah"

Mapang-asar talaga itong batang to parang si Agatha.
I miss her so much.

"Never mind Amara! Eat your food na!"

"Ok mommy!"

Habang kumakain kami biglang nagtanong si Amara.

"Mommy i have siblings po ba?"

Napalunok ako sa tanong ni Amara.

"Ahhmm baby soon magkakaroon hehehehe" Wala akong ibang nasagot kundi ayon. Pero mali yung naisagot ko. Dapat "MAY OLDER SISTER KA!"

"Really mommy?! I want a baby sister!" Magiliw na sabi nya.

Juskong bata to napaka hyper talaga kahit kailan. Baby sister daw? Eh paano ako makakapag produce ng baby? Hahahaha ang kulit talaga.

"Baby kumain ka nalang jan ha! Ang daldal mo"

Pagkatapos naming kumain naglakad lakad kami sa may Central Park.

"Lea!" Sigaw ng lalaki sa may gawing kanan. Lumingon ako and what a surprise si Rob.

"Ohh Hi Rob!"

"Let's have a dinner?"

"Sure!"

Lumapit naman si Rob kay Amara na busy sa pagkalikot ng ipod nya. Maya maya pa ay napansin nya din si Rob.

"Hi Papa Rob!" Sabi ni Amara.

"Hi sweetie! How are you?"

"I'm doing good naman po! How about you po? Nakain ka po ba sa tamang oras? You look so thin po papa"

"Yes baby!"

"That's good papa"

Lumipas ang ilang oras at nag-gabi na din.

"So let's go na" pag-aaya ni Rob

"Papa saan po tayo kakain?"

"Saan mo ba gusto?"

"Sa Perrine po!"

Naglakad kaming tatlo papunta sa Perrine dahil malapit lang naman ito sa Central Park. Habang omoorder kami nagsalita si Amara.

"Papa where have you been po? Bakit ang tagal mo pong bumalik? Hindi ka po tuloy namin nakasama ni mommy sa mga trips namin."

"Sorry baby, medyo busy sa work eh, babawi ako sainyo ng mommy mo. I promise!"

"Really papa?" Kitang kita ko yung saya sa mga mata ni Amara.

"Yes baby, saan mo ba gustong pumunta tomorrow? Sakto wala akong lakad tomorrow."

Spoiled na spoiled talaga ang anak ko.

"I want to go to The Museum of Modern Art papa!"

"Ok tomorrow we will go there."

Tuwang tuwa si Amara dahil makakagala na naman ito ulit.

"Rob masyado mong inispoiled si Amara."

"Alam mo Lei minsan lang naman eh hahahaha" mapang-asar nyang sabi.

"Anong minsan? Hindi kaya!"

Tumawa lang ng tumawa si Rob. Maya maya pa ay dumating na ang order namin.

"Sweetie lead the prayer." Sabi ko kay Amara.

"Thank you lord for this wonderful day with mommy and papa. We thank You Lord, for all you give; the food we eat, the lives we live; and to our loved ones far away, please send your blessings, Lord we pray. And help us all to live our days with thankful hearts and loving ways. Amen."

Nagsimula na kaming kumain, si Amara ayon napaka daldal talaga nya. Hindi sya napapagod.

After 30 minutes natapos na din kami kumain. Lumabas na kami ng restaurant at naglakad papunta sa may parking lot.

Nasa byahe na kami ng mapansin ko tulog na si Amara.

"Rob" tawag ko.

"Yes Lei?"

"Thank you for this day!"

"Sus wala yon, basta para sainyo ni Amara gagawin ko lahat."

"We are so lucky to have you in our life Rob."

"Me too Lei."