Do You Still Remember Me?

Chapter 26

Agatha's POV

"Agatha stop!" Sigaw ni Tita Jodi sa akin. Tumigil naman ako kasi hindi nya kasunod si mommy.

"Tita." Niyakap ko nalang ng mahigpit si Tita. Tanging iyak nalang ang nagawa ko.

"Hey! Stop crying na ok. Talk to your mom Agatha."

"But I can't Tita." Humihikbi kong sabi.

"Shhhh I know you can, natatakot kalang."

"Hindi ko pa po talaga kaya Tita, give me some time please."

"Ok, we will go home na ha. Ihahatid kita sainyo."

Tumango nalang ako.

Natatakot ako hindi ko alam kung bakit ganito yung nararamdaman ko.

Sa sobrang iyak ko nakatulog nalang ako.

"Hey Agatha wake up!" Tinapik ni Tita Jodi yung balikat ko kaya nagising agad ako.

"Everything will be alright!" Sabi ni Tita. Nag smile nalang ako at kiniss ako ni Tita bago ako bumababa sa sasakyan.

Pagpasok ko ng bahay nakita ko si Daddy na nanonood ng TV.

"Oh anak bakit ang aga nyo atang makabalik? Tsaka akala ko ba shopping ang gagawin nyon? Nasan pinamili nyo?"

Lumapit ako kay daddy at niyakap ko sya ng mahigpit na mahigpit.

"Hey Agatha! What's wrong?" Tanong ni daddy.

"Nothing Dad! I just miss you lang po."

"No! Youre not ok Agatha! Tell me anong problema?" Umiiyak na ako ngayon.

"Dad I saw her." Humihikbi kong sabi.

"Who?"

"I saw mommy, kanina po sa mall. Lalapit sana sya sa akin pero pinigilan ko sya. I dont know what to do dad. Im scared."

"Wh--what? You see her?"

"Yes po, she's with her daughter po." Nakayakap pa din ako kay daddy.

"Shhhh tahan na anak, I know na maayos natin ito, mabubuo tayo ulit. Promise ko sayo yan!"

"What if hindi tayo mabuo ulit dad? Paano tayo? What if mas piliin ni mommy yung bago nyang family kesa sa atin."

"Magtiwala kalang sa akin anak." After sabihin no daddy yung word na yon kumalas na ako sa pagkakayakap ko sakanya.

"Dad punta po muna ako sa kwarto ko."

"Ok, take a rest, magluluto lang ako ng dinner natin."

"Sige po, una na po ako sa kwarto ko."

Pagkapasok ko sa kwarto humiga agad ako at pumikit.

Lord I dont know what to do, please help me. Tulungan mo po akong harapin yung problema namin. Natatakot ako.

Maya maya pa ay biglang tumunog yung phone ko, nakita kong unknown number. Hindi ko ito sinagot baka kasi kung ano lang. Pero nakailang tawag sya. Ayoko sanang sagutin pero napindot ko na.

"Hello." Sabi ko.

Narinig ko namang may umiiyak sa kabilang linya.

"Agatha anak." Umiiyal na sabi sa kabilang linya, I know that voice, si mommy yon hindi ako pwedeng magkamali. Binigay siguro ni Tita Jodi yung number ko.

Hindi ako sumasagot kundi umiyak nalang ako ng umiyak pero hindi ko pa din pinapatau yung tawag.

"Anak I'm so sorry, please forgive me. Alam kong nasaktan kita pero please hayaan mo akong magpaliwanag. Talk to me please Agatha."

Tanging hikbi lang ang nagawa ko pero nakikinig pa din ako.

"Mahal na mahal kita anak, kung iniisip mong hindi nagkakamali ka." Sabi nya.

"Pero bakit mo ako iniwan? Kami ni daddy bakit mo kami iniwan? Bakit hindi ka bumalik agad. Diba nagpromise ka na babalik ka. Sana pala hindi ka nalang nagpromise."  Lakas loob kong sabi kay mommy.

"I'm sorry anak, sana mapatawad mo ako."

"Mapapatawad lang kita kung ieexplain mo ng maayos sa akin kung bakita ka umalis at hindi na bumalik."

"I will tell everything to you anak, mapatawad mo lang ako."

"Sige papayag ako na makipag usap sayo. I will go to your house. Bukas ng umaga pupunta ako jan."

"Salamat anak! I will do everything maayos ko lang ang gusot na ito."

Binaba ko na yung tawag at humiga na ako ulit. Magiisip muna ako ng pwede kong gawin. Hindi ko sasabihin kay daddy na pupunta ako bukas kay mommy.

I will do everything to make my family complete.