Si Rosita ay nag iisang anak lamang , isang anak mayaman labing siyam na taon gulang (19) taga maynila . Ang kanyang ama ay isang Sikat at magaling na abugado, ang kaniya namang ina ay Doktora sa isang malaking ospital sa Pampanga .
Habang si Armand...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
{Armando} Marso 15, 1941 - Alas Nuwebe ng umaga
[DON ROBERT] : Armando , paki lagay sa sasakyan itong mga dadalhin ko, pasita . Kayo na muna ang bahala jan bukas na kami ng gabi makakauwe
"Opo Señor" sagot namin kay Don Robert .
Napag alaman kong pupunta ng maynila sina Don Robert at Doktora Fasita kaya bukas pa sila makakabalik ..
Ng makaalis na sila napatingin ako sa Durungawan pero hindi ko nakita si Rosita .
Kinuha ko na ang mga dadalhin ko para sa pamamasyal namin ni Rosita sa bukid , nag dala rin ako ng TAGA para sa pamimingwit .
"Armando , maiwan ka muna dito mamamalengke lang ako , huwag na hwag kang aalis dito maliwanag?"
Bilin sakin ni Aling pasing .
Matapos kong maayos ang mga gagamitin namin ni Rosita ay sinubukan ko syang katukin sa kanyang silid .
"Rosita? Sasama ka ba?" Tanong ko sa kanya habang kumakatok sa pinto .
"Oo sandali lang lalabas nako Armando"
Ilang sandali pa ay bumukas na ang pintuan ng kanyang silid at sa pag bukas ng silid na to , isang magandang binibini ang aking nakita . Isang dilag na may suot bulaklakin . Bagay rin nya ang pulang laso na naka ipit sa kanyang buhok . Isang dyosa talaga kung iyong pag mamasdan .
[ROSITA] : Huy! Ayos ka lang ba? [ARMANDO] : A-ah oo pasensya na nagulat lang ako sa suot mo . [ROSITA] : Ah ito ba? Ganito manamit ang mga amerikana , Formal dress ang tawag nila dito , binili sa akin ng aking ina noong nasa Estados Unidos sila. Ano tara na? [ARMANDO] : Sige tara , sya nga pala dala ko yung aklat na ibinigay mo kagabi sakin .
Nag lakad na kami papuntang bukid , hindi naman ito malayo . Mga sampung minuto lang naman kung lalakarin .
[ROSITA] : Araw araw kaba nag lalakad dito? [ARMANDO] : Oo bakit? Pagod kana ba? Pasensya na wala kasi tayong masasakyan papunta doon. [ROSITA] : Ayos lang , minsan mas maganda pa ang mag lakad para may ehersisyo sa katawan 😁 [ARMANDO] : Hehe oo nga . Wag ka mag alala nandito na tayo .
Tinuro ko sa kanya yung aming kubo doon kami nakatira dati bago pa kami lumipat sa may bayan . "Doon ako nag papahinga kapag nag tatanim ako ng palay" sabi ko kay Rosita.
