Si Rosita ay nag iisang anak lamang , isang anak mayaman labing siyam na taon gulang (19) taga maynila . Ang kanyang ama ay isang Sikat at magaling na abugado, ang kaniya namang ina ay Doktora sa isang malaking ospital sa Pampanga .
Habang si Armand...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
{Armando} Oktubre 25, 1941 - Umingan Pangasinan Alas Singko mag aalasais ng hapon
"Salamat Armando , ako nga pala si Karlo Cruz" Pinakilala ni karlo ang kaniyang sarili
Karlo? Pamilyar ang pangalan nya sakin , hindi ko matandaan kung saan ko narinig ang pangalan nya .
"Bakit natulala ka?Mistah?" Sabi nya sa akin habang ako ay napapaisip
"Ah. Wala wala . Naalala ko lamang ang aking kasintahan hehe" Sabi ko sa kanya habang naka ngiti ako .
[KARLO] : Mabuti kapa at may nobyang nag hihintay sayo haha [ARMANDO] : Wala kabang nobya? [KARLO] : parang meron pero parang wala . [ARMANDO] : Ha? Meron bang ganoon? [KARLO] : Mahigit isang taon na ng magkahiwalay kami . Nangako ako sa kanyang hahanapin ko sya kapag naging karapat dapat nako para sa kanya . [ARMANDO] : Ano ang ng yari? [KARLO] : Nag ibang bansa ako . Doon ay nakapag ipon ako . Ng maisipan ko ng umuwi nag patayo ako ng sarili kong Restoran . Doon lang sainyo sa Angeles Pampanga . Matapos ay bumalik ako ng maynila Sinubukan kong bumalik sa dati nilang tirahan , subalit isang taon na raw silang wala roon .. hindi kona alam kung nasaan sya . Siguro ay masaya na ang buhay nya ngayon . [ARMANDO] : May sarili kanang negosyo? [KARLO] : Oo . Nakakapag taka ba dahil napaka bata ko pa diba? Hehe nag tyaga lang ako dahil may roon akong inspirasyon. [ARMANDO] : Kung ganoon ay bakit ka nag sundalo? [KARLO] : dahil ayoko ng mabuhay at gusto kong mamatay ngunit gusto ko ay may dangal . [ARMANDO] : Sa madaling salita gusto mong maging bayani? [KARLO] : Hindi naman kabayanihan ang pag papakamatay ... nais ko lang magkaroon ng silbi sa ating inang bayan . Gusto ko itong ipag laban . Kailan man hindi ko ito isusuko kanino man ... gaya nalamang ng pag suko ko sa kanya .. labis na pag sisisi at pang hihinayang .
Napakalungkot ng kanyang mukha . Bakas sa mata nya ang kagustuhang lumaban ..
Naging matalik kong kaibigan si Karlo nakakasama namin syang mag kwentuhan kami ni Ernesto .. magkaiba kami ng pulutong , ako ay kay kolonel mike , siya naman ay sa mga amerikano .
October 30, 1941 - Alas Syete ng umaga. Sa Campo
"Sulat! Mga sulat nyo nandito na!" Sigaw ng kadet
Dali dali akong tumakbo sa kartero at tinanong kung may sulat na ako .
[ARMANDO] : Manong , mayroon na po ba diyan ang aking pangalan? [KARTERO] : Armando tama? [ARMANDO] : Opo [KARTERO] : Ah oo heto , dalawang sulat galing sa Panipuan San Fernando Pampanga [ARMANDO] : Yan nga iyon! Salamat manong!
