Warrior's Downfall (Menchavez Series #1)(COMPLETED)

Kabanata 13

Kabanata 13:

Marry

"Hindi ka pa matutulog?" tanong ni Claude.

Umiling ako kahit 'di siya tinitignan. "I'm still watching the night sky." Tumingala rin siya upang makita ang kalangitang punong-puno ng bituin at buwan na malapit nang maging buo.

"It's beautiful, just like the old times," puna niya.

"Until now I'm still fascinated with the stars, but each night, they twinkle differently. It wasn't like the old times, yet the feeling never changes," salungat ko.

Hindi ko tinanggal ang tingin sa itaas. Malamig ang ihip ng hangin sa veranda ng kanilang bahay, lumalalim na rin kasi ang gabi.

"Maybe, it really won't, cause you love them dearly," aniya. "How can you forget something worth of remembering, right?"

Tumango ako sa sinabi niya, hindi pa rin tinatanggal ang tingin sa kalangitan. Wala akong ideya kung saan patutungo ang usapan namin. Nakiramdam ako sa susunod niyang gagawin. Humilig siya sa railings at huminga ng malalim.

"What is it that still bothering you?" 

Pinagmasdan ko siya sa gilid ng aking mata.  Kahit hindi ako bumaling ng diretso sa kaniya ay sigurado akong nasa ibaba ang kaniyang tingin ngayon.

"Marami..."

Nagtaas-baba muli ang kaniyang balikat dahil sa malalim na paghinga.

"I'm not the father of the child Terene's bearing," paliwanag niya kahit wala naman akong pinangalanan. "We're high school friends, iyon lang. We parted ways in college, and so with us. Nawalan ako ng connection sa labas, walang akong nalamang balita ng ilang taon mula rito."

Nanatiling seryoso ang kaniyang mukha. I want to hear more from him. Kulang ang mga nalaman ko para mapanatag ang sarili.

"I've tried reaching out to you," aniya.

Nagulat ako sa sinabi niya. Kung totoo iyon, bakit wala siyang ni anino na nakita ko? Nagbabakasali ako na parang tanga, lagi-lagi hanggang sa nasanay na akong walang bubungad na Claude pauwi.

"Liar," salungat ko. I don't believe him.

Umiling siya. "But I was late when I found you. You look so happy that time... with someone."

And side view lang ng kaniyang mukha ang nakikita ko kaya hindi na ako sigurado sa ekspresyon niya.

"I was alone all those years." Sa hangin ko na lamang binulong iyon.

"You aren't..." matigas niyang sabi. Mahigpit ang kapit niya sa railings upang pigilan ang sarili. He's fuming mad right now. Nakumpirma ko ang galit niya nang umayos siya ng tayo at humarap sa akin.

"Idiot!" I exhaled in him, "How can I let you bed me when I'm into someone?"

Gumihit ang gitling ng kaniyang noo sa sinabi ko.

"Ganoon ba ang tingin mo sa akin?"

"No, hindi ganun," agap niya. "And it's  not only about me on top of you! We poured our love in that night!"

I cursed him silently. There is no sense of asking. Nagsisinungaling na naman siya. Alam ko naman ang dahilan. Isa lang akong premyo sa kaniya, sinubukan niya lang akong hainan ng pain upang makita kung kakagat ba ako. Surely, I will. Ganun ako karupok. I was dumbfounded. A foolish kid dreaming someone out of reach.

"You never know how much I want to break that bastard's face when I saw him kissed you," sinasabi niya iyon ngunit hindi siya gumalaw sa kinatatayuan.