Lost Love// Yoonseok

13

Po dwóch dniach jedzenia pizzy Yoongi wreszcie poszedł na zakupy, żeby przygotować coś pysznego dla Hoseoka, który mimo później godziny nadal spał. Wszedł do jego ulubionego sklepiku. Prowadziła go starsza Pani z którą zawsze lubił sobie pogadywać. Rozejrzał się po małym pomieszczeniu, jednak zamiast siwej kobiety zobaczył dziewczynę w jego wieku, która przyjaźnie uśmiechnęła się do niego.

-Dzień Dobry- przywitała się i ukłoniła po chwili wracając do układania towaru na pułkach.

-Dzień Dobry- Yoongi odwzajemnił gest usmiechając się od ucha do ucha i wszedł wgłąb sklepu.

Zabrał kilka potrzebnych produktów do obiadu i przy okazji wrzucił kilka paczek smakowych prezerwatyw usmiechając się pod nosem na wspomnienie z poprzednich dni. Hoseok nie potrafił wypuścić go z łóżka, co naprawdę mu się podobało.

Podszedł do kasy, a dziewczyna kolejny raz obdarzyła go promiennym uśmiechem, co odwzajemnił chociaż trochę krępowało go towarzystwo młodych kobiet. Wyłożył wszystkie produkty, a dziewczyna widząc pięć opakowań prezerwatyw zarumieniła się tak mocno, jakby Yoongi właśnie rozebrał się przed nią mówiąc najbardziej sprosne rzeczy jakie przyszły by mu do głowy.

-To wszystko dla Pana? - zapytała unikając jego wzroku.

-Proszę jeszcze dwie paczki miętowych papierosów- powiedział powstrzymując się, aby nie wybuchnąć śmiechem.

Spakował zakupy do reklamówki i zapłacił swoimi ostatnimi pieniędzmi przez co głośno westchnął i wyszedł ze sklepu. Mógłby poprosić Hoseoka o zrobienie zakupów, jednak nie chciał by ten pomyślał, że chodzi mu o jego pieniądze, bo tak nie było. Miał totalnie gdzieś ile Hoseok zarabia i ile miesięcznie wydaje na zachcianki swojego męża. Yoongi był przypadkiem osoby, której w życiu raczej nic nie wychodziło. Od dziecka zawsze pierwszy pakował się w kłopoty, ale największym dla niego kłopotem był Park Jimin. Na samą myśl o mężczyźnie przeszły go nieprzyjemne dreszcze i znowu czuł jakby, ktoś go obserwował. Rozejrzał się dookoła, jednak nie zobaczył nikogo kogo mógłby się obawiać, przynajmniej tak mu się wydawało.

Wszedł pospiesznie do domu, ściągnął buty i od razu po wejściu do kuchni wyjął z reklamówki paczkę papierów. Wziął z niej jednego i poszedł na balkon po chwili zaciągając się trującym dymem. Spojrzał przez okno na powoli budzącego się Hoseoka i mimowolnie uśmiechnął się na widok roztrzepanych rudych włosów mężczyzny i jego specyficznej zaspanej miny.

Szybko dokończył palić papierosa i zgasił go w zniszczonej już popielniczce. Chciał już wejść do środka, jednak poczuł wibracje w tylnej kieszeni. Wyjął telefon i po zobaczeniu dobrze znanego numeru głośno westchnął i wcisnął zieloną słuchawkę.

-Halo?- szepnął odsuwając się od balkonowych drzwi, by Hoseok przez przypadek nie usłyszał jego rozmowy.

-Myślisz, że możesz mnie tak unikać?- warknął.

-Prosiłem byś dał mi spokój- powiedział starając się powstrzymać łzy.

-Pamiętaj, że dobrze wiem kim jest twój kochaś- powiedział kpiąco. - I obiecuję Ci, że jeśli sam z nim nie skończysz to zrobię to za ciebie- zaśmiał się, a Yoongi przelotne spojrzał na nadal leżącego Hoseoka.

-Jimin proszę daj mi w końcu normalnie żyć...

-Oj Yoongi, jesteś mój, a moich rzeczy się nie rusza..

                                 🥀
Ostatni już rozdział na dziś 😁🥰