Zawgyi
"ဒါဆုိ ကိုယ္ျပန္လုိ႔ ရပီလား မ်န္မ်န္..."
"အုိေခ..."
က်င္းဇီရႊင္း ထျပန္သြားသည္ႏွင့္ မ်န္မ်န္ မ်က္ဝန္းေလးေတြ သူ႔ဆီ ေရာက္လာသည္။
"မ်က္ႏွာႀကီးက ပြထေနတာပဲကြာ... မေက်နပ္ေသးလုိ႔လား..."
"မဟုတ္ပါဘူး မ်န္မ်န္ရယ္ မ်န္မ်န္ လုပ္ပုံက ကုိယ္ကပဲ သေဘာထားေသးေနသလိုလုိ မေကာင္းပါဘူး.."
"သဝန္တုိတာနဲ႔ သေဘာထားေသးတာ ေရာမေျပာပါနဲ႔ ရိေပၚရယ္...ယူ တုိ႔ကုိ သဝန္တုိရင္ တုိခြင့္ရွိတယ္ စိတ္ဆုိးမယ္ဆုိလဲ ဆုိးခြင့္ရွိတယ္ေလ တုိ႔ေတြက ခ်စ္သူေတြပဲဟာ တုိ႕လဲ ယူကုိ သဝန္တုိခဲ့တာပဲ ဘာမလုပ္ရဘူး ဘယ္မသြားရဘူး ခ်ဳပ္ခ်ယ္ခဲ့တာပဲ"
"မဟုတ္ဘူးေလ ကုိယ္က ေယာက်္ားေလး"
"ေယာက်္ားေလးေတြ အူတုိၾကတာ အမ်ားၾကီးပါကြာ...ရိေပၚက မ်န္မ်န္ အရြဲ႔တုိက္တုန္းက တကယ္ဘာမွ မခံစားရဘူးလား စိတ္တုိလုိ႔ ဖုန္းမဆက္ ေခၚတာမလာဘဲေနခဲ့တာ မဟုတ္ဘူးလား ကဲ...ေျဖစမ္းပါ"
"ဆန္းမွ မဆန္းေတာ့တာ မ်န္မ်န္ ရယ္"
"ဟင္..."
"မင္းကုိယ့္ကုိ စိတ္ဆုိးသြားတုိင္း ကုိယ့္မွာ ေနရာမပ်က္ သေဘာအတုိင္း က်န္ခဲ့တာ တစ္ခါမွမရွိပါဘူး အရက္ေတြမ်ဳိခ်ခ်င္တယ္ အအိပ္ပ်က္ အစားပ်က္ ျဖစ္ရတယ္ မင္း ျပန္မေခၚမခ်င္း ထုိင္မရထမရပါ ဒါေပမယ့္ ကုိယ္က ခ်စ္ေနရတဲ့သူအျဖစ္ ေနတတ္ေအာင္ ေနရတာပဲ"
"အဲဒီလုိေတာ့ မေျပာပါနဲ႔ ရိေပၚ ကခ်ည္း ခ်စ္ေနရတဲ့သူဆုိေတာ့ တုိ႔က မခ်စ္ခဲ့လုိလား"
ရိေပၚ က မေျဖပါ။ စီးကရက္ကုိထုတ္ၿပီးမွ မီးမညွိျဖစ္ဘဲ ဘူးခြံႏွင့္ တုိက္ေဆာ့ရင္ မ်က္ႏွာကုိ ခပ္လြဲလြဲ လုပ္ေန၏။
"ရိေပၚ..."
"ဟင္..."
မ်န္မ်န္ က ရိေပၚ လက္ေမာင္းကုိ ကုိင္လွဳပ္ပစ္ကာ...
"ေျပာေလ...ယူ႔ရင္ထဲမွာ အဲဒါေတြ ထည့္ထားခဲ့တာလား..."
"ထည့္မထားပါဘူး ဒါေပမယ့္ ကုိယ္ အၿမဲတမ္း အေလွ်ာ့ေပးခဲ့တာ မ်န္မ်န္ သိပါတယ္ ဒီကိစၥေလာက္က်မွ..."
YOU ARE READING
အကြောင်းပြချက်မရှိသော
Romanceဝတၳဳတစ္ပုဒ္အားသေဘာက်၍ Yizhan အေနျဖင့္ေရးသားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ အျမင္မတူခဲ့ပါက ေက်ာ္သြားေပးပါရန္ ဝတ္ထုတစ်ပုဒ်အားသဘောကျ၍ Yizhan အနေဖြင့်ရေးသားခြင်းဖြစ်ပါသည်။ အမြင်မတူခဲ့ပါက ကျော်သွားပေးပါရန်
