İlk Aşk Son Aşk/*TAMAMLANDI*

Sekiz

Y/N geldiğinde hiç bir şey çaktırmamaya çalıştım. Çocuklarımın annesi olduğunu öğrendiğimde gözüme daha güzel gözükmeye başlıyordu. Nasıl saklayabildi? Çocuklarım olduklarını bilmek benimde hakkım değilmi?!

Y/N: ben yemeği hazırlıyacam da.... öyle sıkılırsan falan kapı şurda. Yanlış anlama ama ben seni düşündüğüm için öyle diyorum.

JK: yok yok. Sorun falan yok. Otururum ben burda yemek hazır olana kadar.

Y/N: iyi otur!

Mutfağa gittiğinde bende koltuğa oturdum. Acaba gerçekleri bildiğimi söylesemi yoksa söylemeyip ona onun bana oynadığı gibi bir oyumu oynasam?

Aslında şimdi daha iyi düşündüğümde.... onun ne kadar zor anılar çektiğini daha iyi anlayabiliyorum. Hamileyken sadece 15-16 yaşlarındaydı. Anneside hatırladığım kadarıyla kızını umursamayan birisiydi. İki çocukla nasıl bu kadar şeyin üstesinden gelebildi?

Eğer ben onun yerinde olsaydım. Ya çocukları yetimhaneye verirdim yada başka bir çaresini bulup onlardan kurtulmaya çalışırdım. Şu anda çocuklarımı benden sakladığı için ondan nefret ediyor olmam gerekirken tam tersiyle onunla gurur duyuyorum. Ona daha çok vuruluyordum.

Eski günlerimizi hatırladığımda Y/N beni o kadar çok seviyordu ki... benim için her şeyi yapabilirdi. Bende zaten bunu bildiğim için sürekli onu kandırıyordum. Ama o günler geride kaldı. Artık ailemin yanında olucam. Tabi önce kendimi affettirmem gerekir.

✨Yazarın anlatımı✨
Odasında oyuncaklarıyla oynamaktan sıkılmış olan Yujin aklına gelen fikir ile sesizce odasından çıktı. Koltukta oturan Jungkook'a görünmemek için sesiz bir şekilde duvarın kenarından yürüyordu. Mutfakta olan ennesi yüzünü Yujine döndürdüğünde küçük kız birden korkmuştu. Ama annesinin onu görmediğini fark edince daha hızlı yürüyerek kardeşinin odasına girdi.

Yujin: Junghee.... uyansana...

Jung: Yujin git başımdan.

Yujin: ben annemizi mutlu etmek istiyorum.

Jung: iyi. Git yanaklarından öp çok mutlu oluyor.

Yujin: ya öyle değil.

Bu şekilde uyuyamayacağını anlayan küçük bey oturur pozisyona geldi.

Jung: ne yapıcaksın?

Küçük kız ikizinin yanına oturdu ve durumu açıklamaya çalıştı.

Yujin: bir yerde duymuştum. Kadınlar en mutlu oldukları zaman evlendikleri günmüş.

Jung: iyide bizim babamız yokki.

Yujin: ama Jungkook var. Hem arkadaşlarımın hepsinin anneleri ve babaları var. Eğer anneleri ve babaları evlenmeseler o zamanda arkadaşlarım onalara anne ve baba diyemezler.

Jung: o zaman çocuklar ilk önce kiminle birlikteler. Yani anne ilmi yoksa baba ilemi?

Yujin: biz doğduğumuzda annemizleydik. Yani çocukların ilk anneleri oluyor sonra anneleri evleniyor ve o evlendikleri kişi babaları oluyor!

Jung: saçma ama mantıklı.

Yujin: hem ben Jungkook'u çok sevdim. Babam olmasını istiyorum.

Jung: bende çok sevdim ama nasıl onları bir birlerine sevdireceğiz?

Yujin: Jungkook ve annemi bir birlerine yakınlaşmalarını salıyacağız. Onları sürekli baş başa bırakıcağız.

Jung: iyide Jungkook'u nerden bulabiliriz?

Yujin: Jungkook şu an bizim evimizde. Bu gece burda kalmasını salıyacağız. Bir arkadaşım demişti anne ve babası birlikte yatıyorlarmış. Eğer annem ve Jungkook'ta birlikte yatarlarsa... Jungkook babamız olucak!

Jung: e o zaman ikisini yakınlaştırmaya gidelim.

Yujin: ama bir sorunumuz var...

Jung: ne?

Yujin: annem Jungkooka çok kızgınmış.

Jung: neden ki?

Yujin: bilmiyorum söylemedi. Önce onları barıştırmamız gerekiyor.

Jung: tamam. Sen git bende yüzümü yıkayıp geliyorum.

Y/N'in anlatımı
Yemek hazır olduktan sonra koltuğa yayılmış telefonuna bakan öküze baktım. Gerçekten sinirlerimi bozuyor ya! Niye evine gitmiyon oğlum sen ha?! Başıma bela mısın sen?

Junghee'nin odasından çıkan Yujine baktım. Anlamsız bir şekilde sadece dişlerini göstererek gülümsedi ve yemek masasına geçip oturdu. Ardından Junghee gelmişti. O da aynı şekilde gülümseyerek Yujin'in yanına geçti.

Niye böyle saçma saçma gülümsüyorlar. Kesin akıllarından bir şeyler geçiyor. Onlar böyle gülümsedikçe ben korkuyordum.

Y/N: yemeğinizi yiyin çocuğum.

Yujin: ama sen ve Jungkook daha oturmadınız sofraya.

Yüzümü buruşturup gülümsemeye çalıştım.

Y/N: hm... Jungkook! Yemek hazır.

Bunu söylerken kendimi evli çiftler gibi hiss etmiştim.