İlk Aşk Son Aşk/*TAMAMLANDI*

Ondokuz

Jungkookun bana sarılı olan kollarını çekip tezgahın üzerinden kalktım.

Y/N: ben gidip çocukları uyandırayım. Yoksa okula geç kalacaklar.

JK: geç kaldılar zaten uyandırma.

Y/N: ne? Saat kaç?

JK: 11:45.

Y/N: yuh! Ben nasıl bu kadar uyudum ya! Off patron öldürecek beni! Okul müdürüde!

JK: yavaş ol! Onlar sana hiç bir şey yapamazlar anladın mı? Zaten senin orda çalışmanı istemiyorum.

Y/N: sana ne istediğini sormadım! Bir ev alabilmek için paraya ihtiyacım olucak.

JK: neden patronundan istemedin?

Y/N: istedim ama vermedi. Çünkü ondan çok borç aldım. Şimdilik bir kaç aylığına para vermeyecek çünkü çalışarak o borcu ödeyeceğim. Onun için 2. Bir işe girmem gerekiyor.

JK: olmaz ordan istifa edeceksin!

Y/N: Jungkook duymuyorsun galiba? Borcum var ordan istesemde ayrılamam.

JK: ben borcunu öderim. Git hazırlan.

Y/N: saçmalama istemem. Neyse benim önce okula aramam gerekiyor.

Hızla mutfaktan çıkıp odaya girdim. Yujin ve Junghee'yi uyandırmaya çalıştım. Genelde ilk seslenişimde hemen ayağa kalkan Yujin bu sefer Junghee gibi "5 dakika daha" dedi. Anlaşılan gerçekten çok yorgunlar. Telefonumu alıp öğretmenlerini aradım.

Y/N: merhaba bayan Lee.

B.Lee: merhaba Y/N hanım. Acaba bu gün neden çocuklarınızın okula gelmediklerini öğrenebilir miyim?

Y/N: ah şey biz dün taşınıyordukta ondan dolayı.

B.Lee: anlıyorum ama sizin beni veya müdür beyi arayıp haberdar etmeniz gerekirdi.

Y/N: arayacak zaman bulamadım. Gerçekten çok yoğundum.

B.Lee: bu gidişle çocuklarınız okuldan atılabilir.

Üff ne abarttı be! Diğerlerin çocukları 1 hafta okula gelmiyor sorun yok benim çocuklarım 1 kercik gelemediler diye kadın kıyameti kopartacak nerdeyse.

Daha fazla dinlemek istemedim bu yüzdende telefonu yüzüne kapattım. Gerçekten böyle abartan insanlardan çok nefret ediyorum. Benim çocuklarım okula başladıklarından beri sadece bir kere okula gidemediler onuda bu kadın zehir etti.
Belki Jungkook haklı. Başka bir okula yazdırmalıyım. Şimdi sıra patronumda.

Y/N: a-alo bay Choi...

B.Choi: o~ Y/N hanım? Kaçtınız zannettim.

Y/N: yok şey... taşınıyorduk o yüzden...

B.Choi: bahane uydurma bana! Öğleden sonra burda olacaksın! Akşamda mesaide kalacaksın!

Y/N: a-ama sizde biliyorsunuz iki tane ço-

B.Choi: senin çocuklarından bana ne?! Ver bir komşuna bir arkadaşına gel!

Daha fazla konuşmama izin vermeden telefon yüzüme kapanmıştı. Off neden hayatım bu kadar zor?! Valizimden siyah bir pantolon ve siyah bir gömlek çıkarıp banyoda üzerimi değiştirdim.

JK: Y/N yemek hazır çocukları uyandırıp yiyelim.

Y/N: tamam.

JK: sen nereye?

Y/N: işe gitmeliyim. Patron çok kızdı sabah gelmediğim için. Şey akşam geç geleceğim de.... rica etsem... ç-çocuklarıma bakar mısın?

JK: ne demek akşam geç geleceğim?! Gelip patronunla konuşacağım ne söyleyecekse benim yüzüme söylesin!

Y/N: hayır Jungkook gelmeyeceksin! Çocuklarada bakamayacaksan... üff ne bileyem kendimle iş yerine götürürüm o zaman.

JK: gerek yok ben bakarım çocuklarıma.

Off bu şimdi ben eve gelene kadar çocukları alıp kaçmayasın? Ayy ya çocuklarımı bir daha göremezsem?

Y/N: ben götürürüm kendimle onları ya uğraşma sen bir de onlarla.

JK: gerek yok ben bakarım.

Y/N: senin işin yokmu ya?!

JK: Y/N çocuklara ben bakarım dedim. Hadi yemekler soğuyacak.

Y/N: kızım hadi kalk. Junghee, Yujin hadi öğlen oldu!

Yujin: günaydın anneciğim.

Y/N: ne günaydını öğlen oldu. Oğlum kalk.

Jung: kalktım.

Y/N: nasıl kalktın? gözlerin kapalı kalktım diyorsun kalk ayağa işe geç kalacağım yine!

Yujin: burası babamın evi mi?

Y/N: hayır Jungkook'un evi!

Jung: iyide o bizim babamız değilmi zaten?

Y/N: değil kalk.

İkisini yataktan kaldırıp ellerini yüzlerini yıkayıp birlikte yemek yemeye gittik.
Yemekten sonra işe gitmiştim. Patrondan güzel bir azar yedikten sonra sonunda işime başlayabilmiştim.