İlk Aşk Son Aşk/*TAMAMLANDI*

Onbeş

Patronumdan avans almayı denedim ama daha öncedende aldığım için vermiyordu. Ne kadar yalvarsamda vermedi. İşimin başına geçtim. Öğle arasına yaklaşıyorduk kapıdan Jungkook'un girmesi ile derin bir nefes alıp verdim.

Y/N: yine ne için geldin?

JK: Y/N saçmalama rezervasyonum var!

Y/N: ya her gün her gün buraya mı geleceksin? İşin gücün yokmu senin?!

JK: Y/N iş için burdayım!

Y/N: ha bende inandım! Salak mıyım ben?!

JK: evet salaksın! Açta bak şu defterinin içine rezervasyonum var mıymış yoksa yok muymuş!

Y/N: başka yer mi yoktu? Niye buraya geliyorsun sürekli?!

JK: kadın buranın yemeklerini seviyorsa ben ne yapabilirim?! Hadi bak....

Helen: Jungkook bey gelmişsiniz?

JK: ah hoşgeldiniz Helen hanım.

Helen: neden geçip oturmadınız.

JK: hanımefendide tam masamızı gösteriyordu. Değilmi?

Y/N: ah tabi hemen bakıyorum.

Helen diye rezerve edilmiş bir masa görünce bir az utandım. Adam beni görmeye geldi diye zannetmiştim. Elin yabancı karılarıyla niye buraya yemek yemeye geldi ki bu? Kesin beni kıskandırmak için! Üff ne oluyor bana eski ergen halime geri dönüyorum galiba.

Masalarını gösterip garsona onlarla ilgilenmelerini söyledim. Yemeğimi yemek için başkasıyla yer değiştirip çalışanların olduğu yere gittim. Gerçekten açlıktan bayılacak gibiydim. Yemeğimi alıp başkalarının yanına gittim.

Aklımda hala şu ev meselesindeydi. Ne yapabilirdim ki? Bu aralar otellerde çok pahalı oldu diyorlardı ama başka çarem yok gibi gözüküyor.

Lena: o adam kim? Aa kız bu müşterilerden biri değil mi? Burda ne işi var?

Lena bir yerlere bakarak söyleniyordu aldırmayıp yemeye devam ettim. Arkamdan gelen tanıdık ses ile durdum.

JK: Y/N.

Arkamı dönüp ona baktım.

JK: bir az konuşalım mı? Seni dışarda bekliyorum.

Başımı salladığımda o da dışarıya çıkmıştı.

Lena: o kim?

Y/N: çocuklarımın babası.

Lena: kocan bu mu??? Yuh!

Y/N: hayır kocam değil. Sadece çocuklarımın babası.

Lena: ay barışırsınız barışırsınız. Bırakılır mı böyle biri.

Y/N: ben onu değil o beni bıraktı. Ben bir gidip bakıyım derdi neymiş.

Dışarıya çıkıp Jungkook'un karşısına dikildim ve konuşmasını bekledim.

Y/N: dinliyorum.

JK: Y/N biliyorum çok hatam oldu... seni bırakarak hatalarımın en büyüğünü ettim. Ama senden son bir şans istiyorum. Alalım çocuklarımızı hepimiz birlikte yaşayalım ne dersin?

Y/N: hayır! Ya niye anlamıyorsun istemiyorum seni!

JK: ama ben seni istiyorum! Y/N 14-15 yaşlarındaydık böyle bir salaklığı yaparken aklım başımda değildi! Doğru dürüst düşünemiyordum!

Y/N: bende 14-15 yaşlarımdaydım daha diğer insanlardan annemden öğretmenlerden öğrenmem gereken şeyler vardı ama ben ilk olarak anneliği öğrendim! Senin yaptığın hatanın acısını ben çektim!

JK: tamam yaptım bir hata ama bırak düzeltebilirim!

Y/N: ya bırak neyi düzelteceksin?! Sen sağda solda kızlarla oynaşırken ben bez değiştiriyordum! Bir daha sakın karşıma çıkma!