The Blind Billionaire's Maid

Chapter 18

Kasalukuyang nagwi-window shopping si Kurt sa isang mall nang may narinig siyang parang may batang umiiyak. Luminga-linga siya kung saan ito naroroon at natagpuan niya ang isang batang lalaking palakad-lakad at umiiyak.

"Mommy...."

Hindi niya sana ito papansinin pero may parte sa puso niyang nagsasabing kailangan niya iyong lapitan kaya naman hindi na siya nagdalawang isip na lapitan ang bata.

"Hey, are you okay?"

Kurt, what a stupid question! Isn't obvious that he's now okay.

"Mommy, I'm lost. Mommy, where are you?" sambit ng bata sa gitna ng mga hikbi nito

"Calmed down little kiddo. What's your name?"

"Rafael Kurt."

Bigla siyang napatingin sa bata nang narinig niya mula rito ang pangalan. Tama ba ang naririnig niya?

"Shock! I don't even talk to you."

Kumunot ang noo ni Kurt sa sinabi ng bata. "But why?"

"Because my mommy told me that don't talk to strangers and now, I already talked to you."

Ngumisi naman siya sa bata. 'Napakatalino naman itong bata' aniya. Sa mura nitong edad marunong na itong kumilatis ng mga taong nakakasalamuha niya.

"I'm not a stranger. I'm Kurt Jhudiel Damasco Milo." He introduced briefly

"Wait, Kurt is your name too? My second name is Kurt too. Is this a coincidence?"

"Maybe yes."

Aaminin ni Kurt na magaan ang loob niya sa bata at sa palagay niya nasa dalawang taong gulang pa lang iyon pero napahanga siya sa bata nang marami na siyang alam at dire-diretso na itong magsalita.

"Saan ka pala nakatira?" Pagtatanong ni Kurt nang nakalabas na sila ng mall. Binilhan niya na lang ang bata ng cotton candy upang hindi na ito umiyak.

"I don't know."

"Paano ka niyan makakauwi kung hindi mo alam kung saan ka nakatira?"

"Maybe my mommy fetching me here after her work. You, why are you here?"

"Ahh, 'yun ba? Gusto ko lang maglakad-lakad sa mall at ayun nga nakita kita."

"Wow, what a coincidence?!" bulalas ng bata and he clapped his hand twice

Nagigiliw na si Kurt sa pagkukuwento sa kaniya ng bata nang may matabang babae ang biglang lumapit sa kanila at hinablot na lang ang bata.

"Hey, anong gagawin mo sa bata?!" iritableng tanong ni Kurt

"Don't worry, kuya Kurt... she's one of my alalay."

"Nakung bata ka! Palagi mo naman akong pinapakakaba."

Niyakap na lang ng matanda ang bata ng mahigpit na mahigpit.

"Salamat talaga, sir! Kung hindi dahil sa iyo ay tuluyan ng mawawala ang alaga ko. Ayoko pa namang masisante ni senyorita."

He smiled widely at tinapik-tapik niya ang braso ng babae. "Becareful next time. Hindi lang trabaho ang mawawala kung nawala talaga si Rafael"

"Salamat talaga, sir! Paano po ba ako makakabawi sa inyo?"

"Naku! Hindi naman ako magpapabayad, sapat na sa akin mayroon akong natulungan."

"Kung tumuloy ka muna sa mansyon ng alaga ko para kumain, ano sa tingin mo, Rafael?" Ngumiti naman si Rafael Kurt sa kaniyang yaya at nagningning ang mga mata nito