ZÜMRÜDÜ ANKA

18.BÖLÜM

Açın multiyi gençler Elfida çalıyoooooo. ❤️

❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️

"Ben o eve gitmek istemiyorum."

"Tamam güzelim çantanı alırım ben bize gideriz. Hem ben de o eve sensiz girmedim. Seninle gireceğim yine." gülümsedim.

Bazen hayat zor ve acımasızdı.

************************************

Bizim eve eşyalarımı almak için girmiştim. Kendime sırt çantası alıp içine diş fırçam, yüz temizleme jelim gibi günlük malzemelerimi koydum.

Umut yeni kıyafetler alıp onun evine dizmem için ısrar etmişti o yüzden yanıma bir iki parça ne olur ne olmaz aldım. Evi kontrol edip annemin odasına bakmamaya çalışarak evden hemen çıktım.

Umut arabasına yaslanmış beni bekliyordu. Evin kapısını kilitleyip kızla bahçe kapısındanda çıktım.

Umut şöför koltuğuna geçene kadar çoktan kendimi ön koltuğa atmıştım.

Sırt çantamı arkaya atıp önüme döndüm.

"Gidelim."

Umuttan ses çıkmayınca beni izlediğini anladım.

"Umut şu an tek isteğim buradan gitmek."

"Peki."

Yüzümü sıvazlayıp kafamı cama dayadım.

"Kendini üzmeni istemiyorum Elfida. Annen gelecek sonuçta. Hem senin üzülmen onu da üzer."

Hırsıma engel olamayıp biraz yüksek sesle konuştum.

"Gelmeyeceğini biliyorum yavaş yavaş yerleşmek istiyor oraya ben anlarım. Akrabalarını ailesini görmek istiyo. Sıkıldı artık benden. Her gün kocaman evde yalnız bırakıyorum onu. Hep yalnızdı o ben hep çalıştım hep didindim. Ama onu aksattım Umut."

Arabayı sahil yanına çekip indi. Benim kapımı açarak elimden tuttu ve beni de indirdi.

El ele kayalıklara giderken burasının Umutun beni beklediği yer olduğunu anladım. Burası bizim için özeldi çünkü ilk kez burada öpüşmüştük, sevmiştik, sarılmıştık...

Umut kayaya oturup beni de kucağına çekti. İtiraz etmeden oturup başımı göğsüne yasladım.

"Ben onun hep maddi ihtiyaçlarını düşündüm. Ama onun yalnızlığını unuttum çoğu kez. Onun istediği belki de çocuklarla, Ayşelerle, komşularla yalnızlığını dindirmek değildi."

Umut saçlarımı okşayarak huzur bulduğum sesiyle konuştu.

"Annenin öyle düşüneceğini sanmıyorum. Mutluydu o hep. Benimle konuşurken, çocuklarla, Ayşelerle konuşurken senden bahsediyordu hep. Sana olan sevgisini herkes anlardı."

Derin bir nefes aldım, hak verdim ona.

"Sen annenin yerinde olsan ne düşünürdün? Kendini annenin yerine koy."

En çok yaptığım şey empati kurmaktı. İnsanları anlamaya çalışırdım hep.

Annemin yerinde olsaydım açıkçası kendimi yalnız hissederdim. Kızım benim gibi olsa kendimi suçlu hisseder ve kaçmak isterdim. Anneme uzun süre küs kalmazdım ama Umutu sevmeyen birine de yüz vermezdim. Sanırım ben annemden farklı olarak kindar bir insandım.

"Sanırım kaçmakta haklı."

"Ah sevgilim kaçmak değil bu kafa dinlemek istemiş olabilir."